Dla obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej od umów najmu, który ustanowiony jest w art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "b" i ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej, bez znaczenia jest okoliczność, że najemca przeznacza wynajęty lokal na działalność gospodarczą; nie podlegają tej opłacie jedynie umowy najmu, które zawierane są przez wynajmującego w wyniku takiej właśnie działalności usługowej

1. Przewidziane w art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ wymaganie złożenia oświadczenia o zamiarze wydania uzyskanych ze sprzedaży środków na kupno gruntu, domu, na wkład do spółdzielni, itp. nie może być rozpatrywane w oderwaniu od art. 21 tejże ustawy, wskazującego sytuacje, w których dochód ten jest zwolniony od podatku

Art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ jest samoistną podstawą prawną decyzji w przedmiocie zwrotu nadpłaconego podatku także wówczas, gdy wprawdzie obliczenie i pobranie podatku nastąpiło za pośrednictwem płatnika, lecz nadpłata spowodowana została późniejszymi /powstałymi po obliczeniu i pobraniu podatku/ okolicznościami faktycznymi.

Skoro podatnik nie zaewidencjonował w księdze podatkowej faktu sprzedaży towarów, organ podatkowy zasadnie uznał tę księgę za nierzetelną. To zaś stanowi podstawę do orzeczenia z mocy par. 7 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej

Nieterminowe dokonywanie wpisów w księdze powodują jej niezgodność ze stanem rzeczywistym, zatem w rozumieniu par. 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 1990 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz.U. nr 88 poz. 516/, można ją uznać za nierzetelną. Dlatego nie można uznać jej za dowód w postępowaniu podatkowym - zgodnie z art. 169 par. 1 Kpa.

1. Z chwilą postawienia w stan likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zachowuje swoją tożsamość i osobowość prawną. 2. Przepisy o rachunkowości nie są przepisami podatkotwórczymi.

Zasadność tworzenia w bankach funduszów rezerwowych na pokrycie należności dla celów podatkowych oceniana być może tylko i wyłącznie na podstawie postanowień art. 10 ust. 2 pkt 12 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 3 poz. 12 ze zm./ za pomocą użytego przez ustawodawcę terminu nieokreślonego "należności, których nieściągalność została uprawdopodobniona"

1. Sformułowanie par. 2 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1992 r. w sprawie stawek podatku obrotowego od towarów sprowadzanych lub nadsyłanych z zagranicy oraz zwolnień od tego podatku /Dz.U. nr 32 poz. 140 ze zm./ jest kategoryczne dla urzędu celnego: jeżeli podatnik złoży wymagane oświadczenie urząd celny nie może przeprowadzić jako płatnik postępowania dowodowego, ani pobierać

Uzyskanie wymaganego przez art. 1 ust. 2 pkt 12 ustawy z dnia 22 grudnia 1990 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń /Dz.U. 1991 nr 1 poz. 1 ze zm./ stosunku funduszu udziałowego do funduszu zasobowego skutkuje wyłączeniem z obowiązku podatkowego w podatku od wzrostu wynagrodzeń od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wymóg ten zaistniał.

1. Prowadzenie przez prokuraturę postępowania w sprawie fałszerstwa dokumentu nie pozwala jeszcze na przyjęcie w postępowaniu podatkowym faktu fałszerstwa za udowodniony. Decydujące znaczenie ma tutaj prawomocny wyrok sądu. 2. Organ podatkowy może we własnym zakresie ustalić fakt fałszerstwa dokumentu w trybie postępowania dowodowego na zasadach przewidzianych w Kodeksie postępowania administracyjnego

1. Wliczenie do obrotu ze sprzedaży oprócz zafakturowanej i opodatkowanej ceny zbytu również kwot uzyskanych przez producenta jako należność dodatkowa z tytułu umowy tzw. "wspólnego przedsięwzięcia" zawartej z kupującym i potraktowanie obu tych należności jako ceny realizacji jest zgodne z art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o opodatkowaniu jednostek gospodarki uspołecznionej

Zaniechanie dokonywania bieżących zapisów zdarzeń gospodarczych przez pewien czas - bez względu na przyczyny, które to spowodowały - oznacza, że w tym okresie księga nie odpowiada stanowi rzeczywistemu, a więc jest nierzetelna. To stanowi podstawę do podjęcia decyzji o cofnięciu ulgi podatkowej wynikającej z przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. /Dz.U. nr 35 poz. 203 ze

Spłaty kredytu bankowego lub pożyczki z zakładu pracy na cele określone w art. 26 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ podlegają odliczeniu wraz z odsetkami od podstawy obliczenia podatku, gdy wydatki na te cele zostały poniesione po wejściu w życie tej ustawy /1 stycznia 1992 r./. Wyliczenie w art. 26 ust. 1 pkt 1-9 kwot

Dokonanie potrącenia zobowiązania podatkowego z wzajemnej wierzytelności podatnika wobec Skarbu Państwa jest możliwe po ostatecznym ustaleniu tego zobowiązania.

Od decyzji Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, wydanej w I instancji, przysługuje odwołanie do Ministra Finansów.

Jeżeli osoba fizyczna zgłosiła obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od zawartej umowy sprzedaży akcji, obliczyła ją i uiściła w Urzędzie Skarbowym to błędny jest pogląd Izby Skarbowej, że wymiaru opłaty dokonano w prawnej formie decyzji. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ w związku z art. 5 ust. 4 ustawy o opłacie

Termin złożenia wniosku określony w par. 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 124 poz. 553/ jest procesowym terminem zawitym, którego niedotrzymanie /uchybienie/ powoduje ujemne skutki procesowe dla strony.

Szacunek ma za zadanie odtworzenie rzeczywistego przebiegu procesów gospodarczych podlegających opodatkowaniu.

Termin złożenia wniosku określony w par. 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 124 poz. 553/ ma charakter materialnoprawny.

Podatnik we wniosku o przyznanie ulgi podatkowej nie jest obowiązany do wskazania podstawy prawnej żądania, lecz wyłącznie do określenia zdarzeń, na których wniosek opiewa. Do organów orzekających należy zastosowanie właściwej normy prawnej pozwalającej na rozstrzygnięcie wniosku.

1. Bezskuteczny upływ terminu płatności ustalony w decyzji przyznającej odroczenie w sprawie, sprawia że decyzja ta, pozostając nadal w obrocie prawnym, nie wywołuje żadnych skutków. 2. Podatnik zatem, który nie spełnił zobowiązania podatkowego w terminie wyznaczonym w decyzji o odroczeniu płatności nie może skutecznie twierdzić, iż skutki prawne tego zaniechania powstają dopiero z upływem terminu

O nieściągalności należności w rozumieniu art. 10 ust. 2 pkt 12 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216 ze zm./ można mówić tylko wówczas, gdy wierzyciel, po wyczerpaniu wszelkich przewidzianych prawem środków, nie uzyska zaspokojenia wierzytelności.

Regulacje prawne zawarte w rozporządzeniu ministra finansów z 17 kwietnia 1990 r. w sprawie stawek podatku obrotowego od osób fizycznych i osób prawnych nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej oraz ulg, zwolnień i trybu płatności tego podatku /Dz.U. nr 27 poz. 156 ze zm./ nie dotyczą spółek prawa cywilnego. W demokratycznym państwie prawnym przepisy powodujące pogorszenie sytuacji podatnika

Rozpoznając wniosek o zaniechanie ustalenia i poboru podatku organ podatkowy, mając na uwadze treść art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, według którego nie odlicza się od podstawy opodatkowania alimentów na dzieci, ustalonych w wyroku sądowym, winien zbadać, czy podatnik posiada inne źródło przychodu pozwalające mu