Tworzenie sztucznych warunków mających na celu uzyskanie korzyści z systemu wsparcia bezpośredniego jest sprzeczne z celami wspólnej polityki rolnej i skutkuje odmową przyznania tychże korzyści na podstawie art. 60 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1306/2013.

Naruszenie przez sąd odwoławczy przepisów prawa procesowego, nawet jeśli jest rażące, nie zawsze stanowi kwalifikowane uchybienie wskazujące na bezprawność orzeczenia w rozumieniu art. 4171 § 2 k.c.

Przejściowe transfery gruntów rolnych realizowane w celu obejścia zakazu jednoczesnej realizacji zobowiązań rolnośrodowiskowych i rolno-środowiskowo-klimatycznych stanowią sztuczne stworzenie warunków do uzyskania płatności rolnych, sprzeczne z celami wsparcia sektorowego (art. 60 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 1306/2013).

Art. 54 ust. 1 rozporządzenia nr 1306/2013 nie nakłada na państwo członkowskie obowiązku wszczęcia postępowania windykacyjnego w ciągu 18 miesięcy od uzyskania dokumentu potwierdzającego nieprawidłowość, a jedynie zaleca takie działanie. Przepis ten nie daje podstaw do wywodzenia jednostkowych roszczeń dotyczących maksymalnego terminu dla organów administracyjnych na podjęcie czynności windykacyjnych

Poniesione przez wierzyciela zryczałtowane koszty postępowania upadłościowego wynikłe ze zgłoszenia wierzytelności po upływie terminu wyznaczonego do zgłaszania wierzytelności nie wchodzą w skład masy upadłości, a ich wydatkowanie przez syndyka nie podlega kontroli sędziego-komisarza w ramach rozpoznania sprawozdania rachunkowego.

Zarządzający transportem ponosi odpowiedzialność administracyjną za naruszenia obowiązków lub warunków przewozu drogowego dokonane przez kierowców, nawet jeśli nie mieli oni bezpośredniego wpływu na powstanie naruszenia, o ile nie wykażą istnienia nadzwyczajnych okoliczności zwalniających ich z tej odpowiedzialności.

Niedopuszczalne jest sumowanie kar administracyjnych za przekroczenie maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu oraz skrócenie minimalnego okresu odpoczynku dziennego kierowców, jeżeli nie wynika to wprost z ustawy. Naruszenia zawierające w sobie czyny 'współukarane' winny powodować uruchomienie kolejnej, wyższej sankcji, ale nie sumowanie sankcji za wszystkie czyny łącznie.

Odpowiedzialność administracyjna za naruszenie przepisów o transporcie drogowym ma charakter obiektywny i wystarczające jest stwierdzenie samego faktu naruszenia, niezależnie od winy czy świadomości przedsiębiorcy.

Organy administracji, stosując wagi podlegające prawnej kontroli metrologicznej, są zobowiązane do uwzględniania dopuszczalnych błędów pomiarowych określonych w przepisach prawa metrologicznego.

Skrócenie wymaganego skróconego okresu odpoczynku dziennego kierowcy powinno być sankcjonowane jedynie jedną, wyższą karą wynikającą z łącznego czasu skrócenia, a nie sumą kar za każde poszczególne naruszenie.

Osoba, która faktycznie pełniła funkcję członka zarządu w okresie, w którym powstały zobowiązania podatkowe, nie może powoływać się na okoliczność, że nie mogła pełnić tej funkcji z uwagi na zakaz wynikający z art. 18 § 2 ustawy - Kodeks Spółek Handlowych. Teza od Redakcji