Odmowa udzielenia telefonicznie informacji na temat treści wydanego przez sąd orzeczenia nie narusza przysługujących skarżącemu praw wynikających z art. 45 ust. 1 Konstytucji.

postanawia: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

Wprowadzenie kar porządkowych, przewidzianych za zakłócanie porządku rozprawy oraz obrazę sądu jest środkiem służącym zapewnieniu sprawnego przebiegu postępowania sądowego. Środek ten nie służy innym niż wymienione cele, zaś zakres jego wykorzystania określony w odpowiednich przepisach nie pozostawia wątpliwości co do faktu, że stanowią one jedynie środek egzekucji postawy poszanowania dla sądu i sprawności

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

Prawo, o którym stanowi art. 65 ust. 4 Konstytucji, dotyczy tylko osób pozostających w stosunku pracy, a więc nie odnosi się np. do tzw. wolnych zawodów.

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

Zarzut naruszenia praw konstytucyjnych skarżącego przez wyroki sądów nie może stanowić podstawy skargi konstytucyjnej, gdyż w świetle art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiotem postępowania skargowego może być wyłącznie akt normatywny, a ściślej rzecz biorąc - badanie zgodności aktu normatywnego z Konstytucją. Indywidualne rozstrzygnięcia, wyroki czy postanowienia sądu nie są aktami normatywnymi w rozumieniu

p o s t a n a w i a: umorzyć postępowanie.

Art. 92 ust. 1 ustawy zasadniczej nie jest regulacją, która kreuje czy gwarantuje jakiekolwiek prawo lub wolność o charakterze podmiotowym. Jest to przepis wyznaczający podmiotowe i przedmiotowe zasady wydawania rozporządzeń jako aktów podustawowych powszechnie obowiązujących, a jego adresatem są organy wskazane w Konstytucji.

Skarga konstytucyjna jest dopuszczalna, o ile skarżący uprawdopodobni, że źródłem naruszenia jego konstytucyjnych praw są zaskarżone przepisy aktu normatywnego.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu wnioskowi w zakresie badania zgodności: 1) art. 92 ust. 3 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2005 r. Nr 234, poz. 1997, ze zm.), w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 30 ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o Straży Granicznej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 757) z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

p o s t a n a w i a: uwzględnić zażalenie.

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

Wydawanie rozporządzeń podczas vacatio legis ustawy upoważniającej jest procedurą zastaną, zakotwiczoną historycznie i akceptowaną przez organy tworzące prawo.

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

p o s t a n a w i a: 1) nie uwzględnić zażalenia pełnomocnika skarżącego; 2) pozostawić bez rozpoznania zażalenie skarżącego.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu wnioskowi.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania wnioskowi dalszego biegu.