Sprzeczność w formułowaniu orzeczenia między zapisem cyfrowym a słownym wysokości nawiązki stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą, gdyż uniemożliwia to wykonanie wyroku.

Dla przypisania odpowiedzialności z art. 180a k.k. konieczne jest, aby w chwili czynu obowiązywała decyzja administracyjna o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami; brak tej przesłanki może skutkować zakwalifikowaniem czynu jako wykroczenia z art. 94 § 1 k.w.

Nowelizacja Kodeksu wykroczeń podwyższająca próg wartości mienia dla przestępstwa kradzieży do 800 zł, powoduje, że czyny kwalifikowane wcześniej jako przestępstwo mogą obecnie wypełniać znamiona wykroczenia, co sąd musi uwzględnić przy orzekaniu po zmianach prawnych.

W sytuacji skazania za przestępstwa z art. 202 § 4a k.k., sędzia jest zobligowany do obligatoryjnego orzeczenia świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, zgodnie z art. 43a § 3 k.k., nawet jeśli orzeczenie wyroku następuje na podstawie art. 387 k.p.k., bez przeprowadzania rozprawy.

Sąd przy rozpatrywaniu wniosku o skazanie bez przeprowadzania postępowania dowodowego powinien zapewnić, że wniosek ten uwzględnia wszystkie obligatoryjne środki karne przewidziane przez prawo materialne, a ich pominięcie stanowi rażące naruszenie prawa, uzasadniające uchylenie wyroku.