Odszkodowanie za utracony zarobek oraz renta wyrównawcza przysługują poszkodowanemu, który wykaże z dostatecznym prawdopodobieństwem utratę tych zarobków oraz realną możliwość ograniczonego zatrudnienia, mając na uwadze faktyczny kontekst zawodowy i zdrowotny, w jakim znajduje się po wypadku przy pracy.

Gotowość do pracy i formalne istnienie stosunku pracy, nawet przy faktycznym zaprzestaniu działalności przez pracodawcę, mogą być podstawą do utrzymania obowiązku ubezpieczenia społecznego pracownika do czasu formalnego rozwiązania umowy o pracę.

Ustawa uznaje za służbę na rzecz totalitarnego państwa okres od 22 lipca 1944 r. do 31 lipca 1990 r. w wymienionych cywilnych i wojskowych instytucjach, co nie wymaga oceny indywidualnych czynów funkcjonariuszy, lecz opiera się na formalnych kryteriach czasowych i przynależności instytucjonalnej.

Zmniejszenie policyjnych emerytur i rent do poziomu przeciętnej emerytury powszechnej, gdy większość stażu pracy funkcjonariusza przypada na okres po 1990 r., a jego służba w instytucjach uznawanych za wspierające totalitarne państwo miała charakter pomocniczy, narusza zasady proporcjonalności i równości wobec prawa, jak również prawo do zabezpieczenia społecznego wynikające z Konstytucji RP.

Nieważność postępowania występuje, gdy strona zostaje pozbawiona możliwości działania w postępowaniu lub jego istotnej części, a skutki naruszeń nie mogły być usunięte w dalszym toku procesu, co wpływa na możliwość obrony jej praw.

Prawo do emerytury rolniczej uzależnione jest od spełnienia 25-letniego okresu podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu, a okresy prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej nie mogą być zaliczone do stażu, jeżeli ubezpieczony nie opłacał składek.

Ocena podlegania ubezpieczeniom społecznym oraz zwrotu nienależnie pobranych świadczeń powinna być dokonywana w odrębnych postępowaniach, a ustalenie nienależności świadczeń wymaga wykazania braku prawa do świadczenia oraz świadomości nienależności po stronie pobierającego w trakcie pobierania.

Obniżenie świadczenia emerytalnego funkcjonariusza, który służył na rzecz totalitarnego państwa, ale także pomyślnie przeszedł weryfikację i pełnił funkcję w wolnej Polsce, do poziomu przeciętnej emerytury, narusza zasady równości i bezpieczeństwa socjalnego określone w Konstytucji RP.

Wspólnik dwuosobowej spółki z o.o. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym na podstawie art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej jako wspólnik jednoosobowej spółki z o.o., choćby był wspólnikiem większościowym, „niemal, prawie jedynym”. Prawo cywilne umożliwia wchodzenie w różne relacje prawne jedynego wspólnika (100% udziałowca) spółki z tą spółką na zasadzie równoprawnych partnerów. W tych