Umowa kredytu zawarta na podstawie fałszywych dokumentów, z zamiarem wyprowadzenia środków w celach przestępczych, jest pozorna i nieważna na podstawie art. 83 § 1 k.c., co uniemożliwia skuteczne ustanowienie hipoteki jako prawa akcesoryjnego zabezpieczającego taką wierzytelność.

Wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z cudzej rzeczy, zgodnie z art. 224 § 2 k.c. w zw. z art. 225 k.c., należy się właścicielowi rzeczy wobec jej posiadacza, nawet jeśli posiadacz nie uzyskał korzyści z jej posiadania i niezależnie od poniesienia przez właściciela rzeczywistego uszczerbku. O wysokości tego wynagrodzenia decydują stawki rynkowe za korzystanie z danego rodzaju rzeczy i czas faktycznego

Przedsiębiorstwo odpowiada na zasadzie ryzyka za szkody wyrządzone w ruchu jego urządzeń, nawet jeśli naprawy i konserwacje ponosi najemca, pod warunkiem, że umowa najmu wyraźnie przeznacza te obowiązki na najemcę.

Postanowienia umowne uprawniające bank do jednostronnego ustalania kursów walut, które nie przewidują jednoznacznych i obiektywnych kryteriów ustalania tych kursów, są nietransparentne i mogą być uznane za mające charakter klauzul niedozwolonych, rażąco naruszających interesy konsumenta. W przypadku, gdy wyeliminowanie takich abuzywnych postanowień uniemożliwia określenie głównych świadczeń stron,

Postanowienia umowy kredytowej, które przyznają bankowi nieograniczoną możliwość jednostronnego ustalania kursu waluty do przeliczania kwoty kredytu i spłat rat przez kredytobiorców, są sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interesy konsumentów. Powoduje to ich bezskuteczność od początku, chyba że konsument wyraźnie zgodzi się na nie w sposób świadomy i dobrowolny, przywracając ich skuteczność