Wydanie kolejnego wyroku łącznego obejmującego te same skazania, co wcześniejsze prawomocne orzeczenie, narusza zasadę res iudicata i skutkuje koniecznością umorzenia postępowania z negatywną przesłanką procesową określoną w art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.

Sąd Najwyższy uchyla wyrok Sądu Apelacyjnego w odniesieniu do oskarżonego L. W., gdyż rozpoznanie apelacji prokuratora było niedopuszczalne w świetle prawa procesowego i skutkowało bezpodstawnym pogorszeniem sytuacji procesowej oskarżonego.

Brak właściwej instancyjnej kontroli odwołania przez sąd apelacyjny, pomijającej szczegółową analizę zarzutów apelacyjnych oraz niewykazującej wystarczających powodów dla odrzucenia wersji oskarżonego, prowadzi do uchylenia orzeczenia i konieczności ponownego rozpoznania sprawy.

Ewentualne orzeczenie sądu odwoławczego w składzie jednoosobowym, przy połączonych postępowaniach z różnymi trybami zakończenia, gdy wymagany jest skład trzyosobowy, stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą skutkującą uchyleniem wyroku.

Skład orzekający sądu nie może obejmować osób niemających uprawnień do orzekania, a naruszenie tej zasady stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą obligującą do uchylenia wyroku.

Nienależyta obsada sądu odwoławczego stanowi przesłankę bezwzględną do uchylenia wyroku (art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.), skutkującą koniecznością ponownego rozpoznania sprawy przez sąd, z zachowaniem standardów niezawisłości i bezstronności.