Pracownicy wykonujący pracę w kilku państwach członkowskich UE mogą podlegać ustawodawstwu państwa członkowskiego swojego zamieszkania, jeżeli praca tam wykonywana nie ma charakteru marginalnego, a ich pracodawca prowadzi znaczną część działalności w tym państwie.

Do uznania pracy za wykonywaną w szczególnych warunkach nie wystarcza zaliczenie stanowiska przez pracodawcę do kategorii pracy w takich warunkach; kluczowe są rzeczywiście wykonywane przez pracownika obowiązki i ich wpływ na organizm pracownika.

Wspólnik dwuosobowej spółki z o.o., który pełni funkcję członka zarządu i wykonuje pracę w ramach stosunku pracy, podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym, gdy występuje podporządkowanie pracownicze zgodne z art. 22 k.p., a fakt bycia członkiem zarządu nie wyklucza możliwości bycia pracownikiem tejże spółki.

Organ rentowy posiada uprawnienie do weryfikacji podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne deklarowanej przez ubezpieczonych w przypadkach, gdy podstawa ta nie znajduje odzwierciedlenia w rzeczywistych przychodach z pozarolniczej działalności gospodarczej, tak aby zapobiec nieuzasadnionemu uzyskiwaniu świadczeń z systemu ubezpieczeń społecznych.

Równe traktowanie w zatrudnieniu wymaga, aby pracownicy wykonujący prace jednakowej wartości otrzymywali wynagrodzenie odpowiadające rodzajowi wykonywanej pracy, kwalifikacjom oraz obowiązkom. Naruszenie tej zasady może skutkować obowiązkiem naprawienia szkody w formie odszkodowania, również gdy pracownicy nie są dyskryminowani, lecz po prostu traktowani nierówno w zakresie wynagrodzeń.

Emerytury i renty funkcjonariuszy służących na rzecz totalitarnego państwa mogą być obniżone do poziomu najniższej emerytury, nawet jeśli późniejsza służba odbywała się już w wolnej Polsce, przy założeniu braku pomyślnej indywidualnej weryfikacji pełnionej służby pod kątem naruszenia praw człowieka.

Podleganie obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej wymaga spełnienia kryteriów faktycznego wykonywania tej działalności w sposób ciągły, zorganizowany i nastawiony na zysk, a brak tych cech prowadzi do uznania, że osoba nie podlega takim ubezpieczeniom.

Zastosowanie mechanizmu przewidzianego w art. 15c ust. 3 ustawy zaopatrzeniowej, który obniża świadczenia funkcjonariuszy służących na rzecz państwa totalitarnego do poziomu przeciętnej emerytury u osób, które po 1990 r. wypracowały dodatkowe uprawnienia, narusza zasadę równości przed prawem i prawo do zabezpieczenia społecznego, jak określono w Konstytucji RP.

Kwalifikacja 'służby na rzecz totalitarnego państwa' nie może opierać się wyłącznie na formalnej przynależności do określonych jednostek, lecz musi uwzględniać indywidualną ocenę działań służbowych w kontekście naruszenia praw człowieka.