Nie może stanowić przejawu dyskryminacji płacowej ani naruszenia zasady równego traktowania sędziów w danym sądzie to, że inni sędziowie legitymujący się krótszym stażem stanowiskowym, niesłusznie uzyskali zawyżone wynagrodzenie.
Pracownikowi, którego stosunek pracy wygasł z mocy prawa w związku z likwidacją stanowiska, przysługuje prawo do odszkodowania oraz odprawy emerytalnej, jeżeli niezaproponowanie dalszego zatrudnienia nosi znamiona nierównego traktowania lub dyskryminacji.
Wygaśnięcie stosunku pracy ex lege sprawia, że art. 39 k.p. dotyczący szczególnej ochrony pracownika w okresie przedemerytalnym nie ma zastosowania. Przepis ten, wprowadzający wyjątek od regulacji Kodeksu pracy traktującej wypowiedzenie jako zwykły sposób rozwiązania umowy o pracę, podlega wykładni zawężającej co do zakresu jego zastosowania, który odnosi się tylko do ochrony przed wypowiedzeniem umowy
1. Kluczowe znaczenie dla oceny podlegania pracowniczemu tytułowi ubezpieczenia społecznego ma faktyczne istnienie więzi pracowniczej, na co składa się, po pierwsze, faktyczna realizacja obowiązków wynikających z umowy o pracę, po drugie, możliwość ich zakwalifikowania jako zatrudnienie pracownicze (wykazujące cechy wskazane w art. 22 § 1 k.p.). 2. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1 i art
Podkreśla się szeroką autonomię pracodawcy przy określaniu i stosowaniu kryteriów uzasadniających wytypowanie pracownika do zwolnienia. Swoboda ta nie wyłącza ingerencji sądu, gdy działania pracodawcy są dowolne, niesprawiedliwe lub nieobiektywne. Najbardziej przekonujące są kryteria świadczące o przydatności pracownika, zważywszy na cele pracodawcy.
W sytuacji, w której udział w rozprawie nie jest obowiązkowy, termin rozprawy powinien być wyznaczony z uwzględnieniem wymogów z art. 149 § 2 k.p.c. Niezachowanie tego terminu w sytuacji, w której bezpośrednio po zamknięciu tak wyznaczonej rozprawy zapadł wyrok, stanowi o naruszeniu art. 149 § 2 k.p.c. ze skutkiem w postaci nieważności postępowania (art. 379 pkt 5 k.p.c.). Uczestnictwo w procesie,