Okres odbywania zasadniczej lub okresowej służby wojskowej powinien być traktowany jako przymusowa przerwa w zatrudnieniu w celu zachowania wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym samym zakładzie pracy.

Aby uznać podmiotowość pracodawcy, jednostka organizacyjna powinna spełniać trzy kumulatywne warunki: posiadać wystarczającą samodzielność organizacyjną i majątkową, zatrudniać pracowników we własnym imieniu oraz być wyodrębniona w sposób sformalizowany.

Przyjmuje się, że niemożliwość lub niecelowość wydania orzeczenia o przywróceniu pracownika do pracy uzasadniają okoliczności wiążące się z jednej strony z funkcjonowaniem zakładu pracy, z drugiej zaś - z pewnymi, nawet niezawinionymi okolicznościami dotyczącymi osoby pracownika, najczęściej jednak z jego na tyle nagannym postępowaniem, że powrót do pracy tego pracownika byłby niewskazany. Za niecelowością

Organ rentowy może kwestionować istnienie tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym w przypadku zadeklarowania wysokiej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne przez osobę rozpoczynającą działalność gospodarczą albo podejmującą ponownie taką działalność po dłuższej przerwie, która od chwili zgłoszenia się do dobrowolnego zgłoszenia chorobowego do chwili ziszczenia się ryzyka ubezpieczeniowego

Przyczyną zewnętrzną wypadku może być każdy czynnik zewnętrzny, który jest zdolny wywołać w istniejących warunkach szkodliwe skutki, w tym także pogorszyć stan zdrowia pracownika dotkniętego już schorzeniem samoistnym. Związek zdarzenia z pracą należy uznać za normatywny, z uwagi na fakt, że jest sformułowaniem języka prawnego. Taka konstrukcja określa cel ustawodawcy, którym jest przypisanie pracodawcy

Budzący wątpliwości interpretacyjne zwrot „z wyjątkiem przypadku, gdy emerytura wojskowa (…) została obliczona według zasad określonych w art. 15a albo 18e ustawy (zaopatrzeniowej) …” użyty w art. 95 ust. 2 ustawy emerytalnej, wykładany z uwzględnieniem reguł gramatycznych, systemowych i funkcjonalnych, powinien być rozumiany jako odnoszący się tylko do żołnierzy, których emerytury są obliczane na

W kontekście ubezpieczeń społecznych, legitymowanie się przez ubezpieczonego statusem pracownika rzeczywiście świadczącego pracę w ramach stosunku pracy jest ważniejsze niż samo posiadanie umowy o pracę, przystąpienie do ubezpieczenia i opłacanie składek z tego tytułu. Oznacza to, że ważne jest, aby stosunek pracy faktycznie był realizowany poprzez wykonywanie pracy, a nie tylko formalnie istniał,