1. Użycie w prawie zakładowym pojęcia „przyczyn niedotyczących pracownika” – jeżeli nic innego nie wynika z pozostałych przepisów tego prawa – należy rozumieć zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o zwolnieniach grupowych. 2. Stwierdzenie, czy stosunek pracy został rozwiązany z przyczyn niedotyczących pracownika, czy też z przyczyn nieobjętych ustawą o zwolnieniach grupowych, nie może zależeć od tego, czy
Sąd drugiej instancji, rozpoznając sprawę po uchyleniu wyroku przez Sąd Najwyższy i przekazaniu jej do ponownego rozpoznania, jest zobowiązany do dokonania wykładni prawa w sposób zbieżny z wykładnią prawa dokonaną przez Sąd Najwyższy w tej samej sprawie, mając na uwadze zapewnienie uporządkowanego toku postępowania oraz zapobieżenie wydawaniu kolejnych orzeczeń, wynikających ze sporu sądów co do wykładni
Wykonywanie przez członka zarządu spółki kapitałowej na podstawie umowy o pracę czynności wykonywanych dotychczas jako członka zarządu spółki, nie stanowi przeszkody do uznania w ten sposób realizowanej umowy o pracę za uzasadniające objęcie pracownika obligatoryjnymi ubezpieczeniami społecznymi na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 i art. 13 pkt 1 ustawy systemowej
Okoliczności podane pracownikowi na uzasadnienie decyzji o wypowiedzeniu stosunku pracy (jego warunków), a następnie ujawnione w postępowaniu sądowym, muszą być takie same, zaś pracodawca pozbawiony jest możliwości powoływania się przed organem rozstrzygającym spór na inne przyczyny mogące przemawiać za słusznością wypowiedzenia. Przyczyna wskazana przez pracodawcę musi być zatem sformułowana w taki
Ubezpieczony, który otrzymuje świadczenie rentowe w wysokości zgodnej z aktualną decyzją organu rentowego nie ma obowiązku zawiadamiania o tym organu rentowego ani nie można na niego nałożyć obowiązku zwrotu zawyżonego z wyłącznej winy ZUS świadczenia (art. 138 ust. 1 ustawy emerytalnej).
W sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego o niepodleganiu dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu (art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2021 r., poz. 423) wartość przedmiotu zaskarżenia jest ustalana jako suma świadczeń z ubezpieczenia chorobowego za sporny okres, nie więcej niż za rok (art. 22 k.p.c.).