Przepisy art. 95 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz art. 7 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin wykluczają możliwość pobierania zbiegających się świadczeń wojskowych i ubezpieczeniowych, z wyjątkiem określonych sytuacji wyjątkowych określonych przez ustawodawcę.

Zwrot „z wyjątkiem przypadku, gdy emerytura wojskowa (…) została obliczona według zasad określonych w art. 15a albo 18e ustawy (zaopatrzeniowej) …” użyty w art. 95 ust. 2 ustawy emerytalnej, wykładany z uwzględnieniem reguł gramatycznych, systemowych i funkcjonalnych powinien być rozumiany jako odnoszący się tylko do żołnierzy, których emerytury są obliczane na podstawie tych przepisów, a zatem do

W przypadku umów o pracę zawierających klauzulę o zwrocie kosztów szkolenia przez pracownika, kwota do zwrotu powinna być odwrotnie proporcjonalna do okresu zatrudnienia po ukończeniu szkolenia. W sytuacji, gdy pracownik nie ukończy szkolenia lub przerwie je bez uzasadnionych przyczyn, powinien on zwrócić całość kosztów szkolenia. Interpretacja taka jest zgodna z zasadą, że im dłużej pracownik odpracowuje

Koszty szkolenia pracownika poniesione przez pracodawcę powinny być odwrotnie proporcjonalne do okresu zatrudnienia po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych. W przypadku przerwania szkolenia przez pracownika lub niepodjęcia go bez uzasadnionych przyczyn, pracownik powinien zwrócić całość kosztów. Interpretacja momentu zakończenia szkolenia ma kluczowe znaczenie dla ustalenia okresu zatrudnienia

Ubezpieczonemu, który pozostawał w zawodowej służbie wojskowej przed dniem 2 stycznia 1999 r. i pobiera emeryturę wojskową wynoszącą 75% podstawy jej wymiaru obliczoną bez uwzględnienia okresów składkowych i nieskładkowych, z tytułu których jest uprawniony również do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wypłaca się jedno z tych świadczeń - wyższe lub wybrane przez niego (art. 95 ust. 1 i 2

Nadpłacone świadczenie z ubezpieczenia chorobowego nie jest świadczeniem pracodawcy na rzecz pracownika z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy, ale bezpodstawnym przysporzeniem na rzecz pracownika wynikającym z niewłaściwego wykonania zobowiązania przez płatnika składek. Nie stanowi ono zatem podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia pracowników (art. 18 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy o systemie

1. Płatnik składek w prowadzonych przez organ rentowy z urzędu sprawach o objęcie ubezpieczeniem społecznym i określenie wysokości podstawy wymiaru składek nie ma statusu ubezpieczonego. W takim kontekście, nie jest spełniona przesłanka podmiotowa stosowania art. 47714 § 21 k.p.c. 2. Decyzja o podleganiu ubezpieczeniom społecznym i określającej podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne nie

Do należności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne mają zastosowanie przepisy dotyczące zobowiązań podatkowych. Nie ma obowiązku wydania decyzji wymiarowej dotyczącej wysokości niewykonanych zobowiązań składkowych, a niewykonanie zobowiązania upoważnia organ rentowy do ściągnięcia zaległości składkowych.

Funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej, którego stosunek służbowy wygasł a następnie uległ "przekształceniu" w stosunek pracy na podstawie art. 171 ust. 1 p.w. KAS, należy traktować tak samo, jak funkcjonariusza, którego stosunek służbowy wygasł wobec nieotrzymania propozycji dalszej służby lub odmowy ich podjęcia.

W przypadku, gdy osoba prowadzi działalność gospodarczą, ale nie spełnia wszystkich kryteriów ustawowej definicji prowadzenia takiej działalności, nie można jej automatycznie obarczyć odpowiedzialnością za świadome wprowadzenie organu rentowego w błąd w celu uzyskania świadczeń ubezpieczeniowych.