Brak zgody pracownicy, powracającej do pracy z urlopu macierzyńskiego, na podjęcie pracy, która to praca nie odpowiada jej kwalifikacjom, nie stanowi naruszenia obowiązków pracowniczych. W tej sytuacji zastosowanie wobec niej rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. nie jest zgodne z prawem.

Pracodawca z reguły nie może żądać zwrotu wypłaconego wynagrodzenia, które odpowiada kwocie zapłaconych przez niego składek za ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne pracownika, chyba że pracownik dążył do wyższego wynagrodzenia kosztem redukcji obciążeń publicznoprawnych.

Wykazanie ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, które obejmuje bezprawność zachowania pracownika, naruszenie interesów pracodawcy oraz zawinienie w postaci winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa, nie wymaga proporcjonalnego ustalania przyczyn wypowiedzenia umowy o pracę w relacji do wszystkich podanych w oświadczeniu woli pracodawcy zarzutów, jeżeli choć jedna z tych przyczyn

1. Wprowadzenie dyferencjacji uprawnień żołnierzy w zakresie prawa do wypłaty świadczeń emerytalnych w zbiegu nie jest uzasadnione jedynie datą ich powołania do służby wojskowej, lecz także różnicami w systemach emerytalnych, co stanowi istotną cechę różniącą te grupy podmiotów. 2. Interpretacja zwrotu 'z wyjątkiem przypadku, gdy emerytura wojskowa (...) została obliczona według zasad określonych w

1. Zasada ochrony pracy kobiet w ciąży obejmuje zakaz rozwiązania umowy o pracę przez pracodawcę w okresie ciąży, który rozpoczyna się z chwilą zajścia w ciążę i jest niezależny od świadomości pracownicy o swoim stanie. 2. W sytuacjach, gdy pracownica pod wpływem błędu dotyczącego stanu ciąży podejmuje decyzję o rozwiązaniu umowy o pracę, przysługuje jej możliwość uchylenia się od skutków tego oświadczenia