Sąd Najwyższy uchyla wyrok Sądu Okręgowego w zakresie przepadku wartości połowy pojazdu, przekazując sprawę do ponownego rozpoznania z uwagi na niepełną ocenę prawną tego środka karnego.

Śmierć oskarżonego przed wydaniem orzeczenia przez sąd odwoławczy stanowi bezwzględną przeszkodę procesową, uzasadniającą umorzenie postępowania karnego na podstawie art. 17§1 pkt 5 k.p.k. i uchylenie orzeczenia zgodnie z art. 439§1 pkt 9 k.p.k.

Błędne określenie wymiaru kary jednostkowej wpływające na wysokość kary łącznej stanowi rażące naruszenie prawa wymagające uchylenia wyroku w zaskarżonej części.

Uchybienie polegające na błędnym wymiarze kary grzywny wbrew przepisom prawa stanowi rażące naruszenie materialne, skutkujące uchyleniem orzeczenia i koniecznością jego ponownego rozpoznania w zakresie kary.

Wyrokując, Sąd Najwyższy uchylił częściowo wyrok nakazowy Sądu Rejonowego w Radomiu, uznając za zasadne zarzuty kasacji Prokuratora Generalnego dotyczące rażącego naruszenia art. 502 § 1 k.p.k. Przekazano sprawę do ponownego rozpoznania celem skorygowania wymiaru kary zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Zastosowanie przepisu art. 69 § 1 k.k. w sytuacji uprzedniego skazania na karę pozbawienia wolności, nawet z warunkowym zawieszeniem, stanowi rażące naruszenie prawa materialnego, skutkujące uchyleniem wyroku w zakresie orzeczenia o karze pozbawienia wolności.

Dwukrotne skazanie za ten sam czyn stanowi naruszenie art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w.; uchylono zaskarżony wyrok i umorzono postępowanie.