Żądanie ponownego przesłuchania w charakterze świadka małoletniego pokrzywdzonego, o którym mowa w art. 185a § 1 k.p.k. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 14 sierpnia 2023 r.), złożone przez oskarżonego, który w czasie jego pierwszego przesłuchania nie miał obrońcy, stanowiło podstawę obligatoryjnego przeprowadzenia żądanej czynności procesowej, chyba że - z uwagi na stan psychiczny świadka - dowodu

Stosując się do zasad tworzenia tezy, odpowiednią tezą dla wyżej omówionego orzeczenia Sądu Najwyższego może być: Obecność sędziego delegowanego przez ministra sprawiedliwości do orzekania w sądzie wyższej instancji, który równocześnie pełni funkcje związane z systemem dyscyplinarnym sędziów, może wzbudzać uzasadnione wątpliwości co do niezawisłości i niepodatności na zewnętrzne wpływy tego sędziego

Sformułowanie „w kwestiach nieuregulowanych”, zawarte w art. 558 k.p.k., pozwala na stosowanie art. 442 k.p.c. w sprawach prowadzonych na podstawie Rozdziału 58 Kodeksu postępowania karnego, a także w sprawach prowadzonych na podstawie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (tj.

Przy rozstrzyganiu wniosku oskarżonego złożonego w oparciu o treść przepisu art. 387 § 1 k.p.k., sąd jest zobowiązany do dokładnej weryfikacji wszystkich warunków dopuszczalności takiego wniosku, w tym zgodności zgłaszanych propozycji co do oceny prawno-karnej czynu, wymiaru kary bądź środków karnych, z obowiązującymi przepisami prawa karnego materialnego, a w sytuacji stwierdzenia niezgodności z regulacjami

W sytuacji, gdy w toku kontroli kasacyjnej ujawniona zostaje bezwzględna przyczyna odwoławcza w postaci nienależytej obsady składu sądu (zgodnie z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.), Sąd Najwyższy, niezależnie od granic zaskarżenia i sformułowanych w kasacji zarzutów, jest zobowiązany z urzędu do uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, nawet jeśli kwestia ta nie była

Przepisy prawne ustanawiające określone ograniczenia lub nakazy muszą być wydane na podstawie explicit and valid statutory authorization and within its limits, aby mogły stanowić podstawę do pociągnięcia do odpowiedzialności karnej za ich naruszenie w świetle art. 54 k.w. W przypadku naruszeń przepisów nie będących przepisami porządkowymi w rozumieniu tego artykułu, nie można uznać czynu za wykroczenie