Nieobecność obrońcy obligatoryjnego na rozprawie w przypadku braku wydania przez sąd postanowienia stwierdzającego brak obligatoryjności obrony stanowi uchybienie będące bezwzględną przyczyną odwoławczą, nawet gdy biegli psychiatrzy nie stwierdzili okoliczności wskazujących na niepoczytalność oskarżonego.

Niewłaściwe rozpoznanie apelacji oraz pominięcie przez sąd odwoławczy rzetelnego ustosunkowania się do każdego z podniesionych w niej zarzutów narusza standard kontroli odwoławczej orzeczenia pierwszoinstancyjnego i może mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, co obligatoryjnie wymusza jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sędzia, który został delegowany do orzekania w innym sądzie na czas pełnienia funkcji prezesa lub wiceprezesa sądu, bez precyzowania ram czasowych takiej delegacji, nie jest delegowany zgodnie z wymogami ustawowymi i jego udział w składzie orzekającym powoduje nienależyte obsadzenie sądu, stanowiące bezwzględną przesłankę do uchylenia orzeczenia na podstawie art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.

W przypadku, gdy oskarżyciel prywatny wnosi akt oskarżenia o przestępstwo prywatnoskargowe, a sąd w trakcie postępowania ustali, że przestępstwo jest ścigane z oskarżenia publicznego, sąd powinien umorzyć postępowanie z powodu braku skargi uprawnionego oskarżyciela publicznego i przekazać akta prokuratorowi. Brak skargi uprawnionego oskarżyciela stanowi negatywną przesłankę procesową prowadzącą do

W przypadku przestępstwa stypizowanego w art. 177 § 2 k.k., mającego zawsze charakter nieumyślny, niezależnie od tego czy do jego popełnienia doszło w sposób nieumyślny czy też umyślny, orzeczenie dozoru kuratora wobec młodocianego sprawcy, jak stanowi art. 73 § 2 k.k., następuje z naruszeniem wspomnianego przepisu, jeżeli skutkuje tym, że czyn ten traktowany jest jako umyślny. W ramach kasacji Sąd