Dysfunkcje psychiczne, które nie wywoływały żadnych objawów utrudniających naukę lub wykonywanie pracy w okresie przed ukończeniem przez ubezpieczonego 18 roku życia, ewentualnie – do 25 roku życia - w przypadku kontynuowania edukacji, ale dopiero po upływie tego okresu stopniowo spowodowały całkowitą niezdolność do pracy, nie mogą być uznane za „naruszenie sprawności organizmu” w rozumieniu art. 4
Obniżenie świadczeń emerytalnych dla byłych funkcjonariuszy służb bezpieczeństwa jest dopuszczalne, pod warunkiem zachowania rozsądnych proporcji między celem a zastosowanym środkiem.
Zasada ustawowej gwarancji obejmuje nabyte, niezrealizowane prawo do emerytury od momentu jego nabycia z mocy prawa, natomiast prawo do emerytury w określonej wysokości powstaje dopiero w momencie ustalenia tej wysokości w związku ze złożeniem przez osobę uprawnioną stosownego wniosku. Organ rentowy jest związany przepisami ustawy i nie może z ich pominięciem ustalić wysokości świadczenia.
Pouczenie udzielane przez organ rentowy nie powinno być kompleksowym uzasadnieniem decyzji, lecz skoncentrowanym na informowaniu o skutkach prawnych braku zastosowania się do norm prawnych, mających wpływ na prawo do świadczenia.
1. Do stwierdzenia mobbingu nie jest wymagane wykazanie umyślnego zamiaru wywołania rozstroju zdrowia u pracownika. Skutki zachowania mobbera, które są istotną cechą mobbingu mogą, lecz nie muszą być zamierzone. 2. Podstawą prawną zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej tytułem zadośćuczynienia za krzywdę pracownika spowodowaną mobbingiem są regulacje zawarte w art. 943 § 1-3 k.p. Przesłankami uwzględnienia
Zgłoszenie do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego musi być dokonane w terminie 7 dni od powstania obowiązku ubezpieczenia. Nie jest dopuszczalne przyjęcie dorozumianego oświadczenia zainteresowanego o objęcie go dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym.
Upływ nadmiernie długiego okresu między przeprowadzeniem konsultacji związkowych a datą wypowiedzenia umowy o pracę stanowi naruszenie przepisów Kodeksu pracy i obliguje pracodawcę do ponownej konsultacji, niezależnie od aktualności przyczyny wypowiedzenia.
Sankcje z art. 116 Ordynacji podatkowej nakładane są przez ustawodawcę na członka zarządu za niezłożenie wniosku o wszczęcie odpowiedniego postępowania, a nie na członka zarządu za ewentualne dysfunkcje w postępowaniu upadłościowym czy układowym. Poza tym sankcja jest konsekwencją zachowania się określonego podmiotu negatywnie ocenionego przez prawo, ale zachowania pozostającego w sferze kompetencji