Sprawa o sygnaturze IV Ka 1888/23 przekazana do ponownego rozpoznania w związku z uchybieniami w zakresie postępowania dowodowego, w tym niedostatkiem pełnej rekonstrukcji zdarzenia. Zdaniem SN doszło do rażącego naruszenia standardów procesowych, co mogło wpływać na prawidłowość przyznania odpowiedzialności za czyn z art. 177 § 2 k.k.

Przepis art. 15c ust. 3 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy służb mundurowych, limitujący wysokość emerytury funkcjonariusza do pułapu przeciętnej emerytury z systemu powszechnego, jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 i 2, art. 64 ust. 1-3 oraz art. 67 ust. 1 Konstytucji RP i nie może być stosowany w przypadku funkcjonariusza, który pełnił służbę na rzecz totalitarnego

Uchylony został wyrok Sądu Okręgowego z uwagi na nienależyty skład, co zadośćuczyniło zasadzie sprawiedliwego procesu i bezstronności sądu. Sprawę przekazano do ponownego rozpoznania, zapewniając bezstronny skład sędziowski.

W postępowaniu wykroczeniowym nie można wydać dwóch prawomocnych wyroków nakazowych dla tego samego czynu tej samej osoby; wydanie drugiego wyroku stanowi rażące naruszenie art. 5 § 1 pkt 8 k.p.w. i skutkuje uchyleniem oraz umorzeniem postępowania.

Umorzenie postępowania karnego z uwagi na śmierć oskarżonego w toku postępowania odwoławczego uzasadnia uchylenie nieprawomocnego wyroku sądu meriti, co koreluje z niemożnością kontynuacji postępowania (art. 17 § 1 pkt 5 k.p.k.).