Nawet upadłość osoby prawnej nie jest wystarczającą (i jedyną) przesłanką dla uwzględnienia wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych. Takie zwolnienie jest bowiem uzależnione od wykazania, że jej efektywne aktywa (gotówka, towary itp.) nie wystarczą na pokrycie kosztów, co wprost wynika z treści art. 103 u.k.s.c. Nie może przesądzać o sposobie rozpoznania wniosku sam cel postępowania upadłościowego

Niewątpliwie art. 362 k.c. znajduje zastosowanie do wszystkich stanów faktycznych, w których dochodzi do przyczynienia się poszkodowanego do powstania lub zwiększenia szkody bez względu na to, jaka jest podstawa prawna odpowiedzialności za szkodę (również niemajątkową). Nie oznacza to jednak prostego przełożenia stopnia przyczynienia się poszkodowanego do powstania szkody na obniżenie należnego odszkodowania

1. Zadośćuczynienie, o którym mowa w art. 446 § 4 k.c., przyznawane jest nie tylko ze względu na emocje i cierpienia w okresie żałoby, lecz przede wszystkim z uwagi na krzywdę wynikającą z utraty na zawsze osoby bliskiej. Różnica wieku uprawnionych nie może zatem prowadzić do automatyzmu przy obniżaniu należnego zadośćuczynienia w razie braku innych okoliczności faktycznych wpływających na rozmiar

Zarząd powierzony w rozumieniu art. 27 u.s.m. w poprzednim brzmieniu obejmował zarówno czynności zwykłego zarządu, jak i czynności przekraczające ten zakres. Przepisy u.s.m. nie rozróżniały tych dwóch kategorii, a odwoływały się ogólnie do zarządu albo do zarządzania. W tym stanie rzeczy, zgodnie z zasadą lege non distinguente nec nostrum est distinguere, nie było podstaw do odmiennego traktowania

Odszkodowanie ryczałtowe na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 3 lit. b p.a.p.p. może odpowiadać dwukrotności hipotetycznej opłaty licencyjnej. Z tego względu odstępstwa od powyższej reguły powinny być stosowane w wyjątkowych wypadkach, takich, w których odszkodowanie ryczałtowe wyraźnie i znacząco wykracza poza rzeczywiście poniesioną szkodę, tworząc w ten sposób stan nadużycia prawa.