1. Samowolne opuszczenie przez pracownika miejsca pracy przed zakończeniem godzin pracy - bez usprawiedliwionej przyczyny i bez uzyskania zgody przełożonego - może być potraktowane (w konkretnych okolicznościach faktycznych danej sprawy) jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych (ustalonego w zakładzie czasu pracy, regulaminu pracy oraz porządku - art. 100 § 2 pkt 1 i 2 k.p.), jeżeli

O zaliczeniu okresu pracy ubezpieczonego przed dniem 1 stycznia 1999 r. do pracy w szczególnych warunkach powinien decydować rodzaj wykonywanej pracy (w szczególności rodzaj czynności i warunki ich wykonywania), a nie nazwa zajmowanego przez niego stanowiska. W tym celu konieczne może okazać się badanie zakresu obowiązków faktycznie wykonywanych przez ubezpieczonego, niezależnie od nazwy stanowisk

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Pracą w szczególnych warunkach jest tylko praca w pełnym wymiarze czasu pracy