Ewentualna odmienna ocena prawna sądu odwoławczego, nawet jeśli łączy się z potrzebą przeprowadzenia uzupełniającego postępowania dowodowego, nie upoważnia do przypisania sądowi pierwszej instancji nierozpoznania istoty sprawy, a może jedynie dowodzić, że - zdaniem sądu odwoławczego - sprawa została rozpoznana nieprawidłowo. W takim wypadku sąd drugiej instancji, jako sąd merytoryczny, powinien naprawić

1. Wykładnia: logiczno – językowa, systemowa oraz funkcjonalna art. 471 k.p. prowadzi do konkluzji, iż również w sytuacji, gdy okres faktycznego zatrudnienia pracownika implikował w myśl art. 36 § 1 pkt 2 k.p. jednomiesięczny okres wypowiedzenia, a w umowie o pracę strony uzgodniły okres wypowiedzenia stosunku pracy w wymiarze trzech miesięcy, dolny i górny limit odszkodowania z art. 471 k.p. wyznaczają

Artykuł 118 k.c. przewiduje dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej trzyletni termin przedawnienia i brzmienie przepisu nie upoważnia do przyjęcia, że termin ten zależy nadto od innych jeszcze warunków, w szczególności statusu (charakteru) podmiotu, któremu roszczenie przysługuje, czy też od charakteru rozstrzyganej sprawy; zależy on wyłącznie od rodzaju roszczenia kwalifikowanego

Skoro zarządca jest powoływany wtedy, kiedy celowe z punktu widzenia interesu wierzyciela jest realizowanie innych uprawnień dłużnika, aniżeli wskazane w art. 9102 § 1 k.p.c, to wykładnia celowościowa art. 9102 § 2 w związku z art. 935 k.p.c. nie pozwala przyjąć, że przesłanki określone w art. 9102 § 1 k.p.c, a więc niezbędność do zaspokojenia wierzyciela w drodze egzekucji albo zachowania prawa, determinują