W świetle art. 98 § 1 k.p.c. jako strona przegrywająca sprawę obowiązana jest ona zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). O tak rozumianym negatywnym wyniku postępowania dla strony mogą decydować przesłanki o charakterze formalnym. O tym, czy strona przegrała sprawę, decydują kryteria obiektywne. Bez znaczenia jest zatem

Naruszenie art. 328 § 2 w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. może wyjątkowo stanowić usprawiedliwioną podstawę kasacyjną wtedy, gdy wskutek uchybienia wymaganiom stawianym uzasadnieniu, zaskarżone orzeczenie nie poddaje się kontroli kasacyjnej i dotyczy to wyłącznie wyroku sądu drugiej instancji, nie zaś sądu pierwszej instancji.

Zgodnie z art. 209 k.c. każdy ze współwłaścicieli może wykonywać wszelkie czynności i dochodzić wszelkich roszczeń, które zmierzają do zachowania wspólnego prawa. Celem czynności zachowawczej w rozumieniu art. 209 k.c. jest ochrona wspólnego prawa przed możliwym niebezpieczeństwem utraty prawa własności, uszkodzenia, czy pogorszenia rzeczy, stanowiącej przedmiot własności. W tym pojęciu mieszczą się

Relacja między Skarbem Państwa i jednostką samorządu terytorialnego, która z dniem 27 maja 1990 r. z mocy prawa nabyła własność nieruchomości państwowej sprowadza się do następstwa prawnego mającego źródło w ustawie, ale wymagającego stwierdzenia decyzją administracyjną, bez wydania której w obrocie prawnym nie można się na nie skutecznie powoływać. Oznacza to, że wszelkie czynności (w tym także zapobiegające

1. Najistotniejszą cechą współtwórstwa utworu audiowizualnego jest zespolenie wspólnego wysiłku twórczego (współdziałanie) kilku twórców w powstanie wspólnego dzieła, swoiste porozumienie czy też wola twórców co do stworzenia wspólnego dzieła. Dla uznania współautorstwa nie wystarczy zatem sam udział w realizacji dzieła, konieczny jest udział w pracy twórczej mającej wpływ na ostateczny kształt dzieła