Jeżeli na skutek apelacji sąd odwoławczy orzeka reformatoryjnie i rozstrzyga o kosztach postępowania przed sądem pierwszej instancji, postanowienie w tym przedmiocie nie może być skutecznie zaskarżone do Sądu Najwyższego, jako że koszty te były już przedmiotem rozstrzygnięcia sądu pierwszej instancji (art. 3941 § 1 pkt 2 k.p.c.) Sąd odwoławczy rozstrzygając bowiem o kosztach procesu przed Sądem pierwszej

Wierzyciel, po uzyskaniu dalszych tytułów wykonawczych na podstawie art. 793 k.p.c., uprawniony jest do zabezpieczenia hipotekami przymusowymi zwykłymi jednej wierzytelności na kilku nieruchomościach dłużnika w zakresie określonym w art. 68 i 69 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.)

Przepis art. 264 § 3 k.k. penalizuje podejmowanie działań organizacyjnych mających na celu przekroczenie granicy Rzeczypospolitej Polskiej, a zatem chroni tylko i wyłącznie granice RP przy przekraczaniu jej w dwie strony i nie może być uznany za odpowiednik czynu stypizowanego w przepisie art. 371 1 część druga Kodeksu karnego Republiki Białorusi.

Podstawą skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia mogą być zarzuty dotyczące naruszenia przepisów normujących postępowanie dowodowe, których stosowanie wywiera wpływ na ustalenie faktów, z wyjątkiem tych, które odnoszą się do oceny dowodów. Chodzi przy tym o uchybienia procesowe, które spowodowały niezgodność orzeczenia z prawem.

W celu spełnienia przesłanki przewidzianej w art. 3984 § 1 pkt 3 w związku z art. 3989 § 1 pkt 4 k.p.c. należy wykazać „oczywistość skargi kasacyjnej” przez odwołanie się do argumentacji, która prima facie wskazuje, że zaskarżone orzeczenie wydane zostało z oczywistym naruszeniem prawa. Pojęcie „oczywistości” mieści się w sferze obiektywnej i łączy się z powinnością wykazania, że podniesione zarzuty

Warunkiem uznania sprawy za niezakończoną w rozumieniu art. 65 § 5 k.s.h. jest rozpoczęcie jej prowadzenia w okresie poprzedzającym rozwiązanie spółki lub wystąpienie wspólnika. Nie jest to jednak kryterium wystarczające. Brzmienie art. 65 § 5 k.s.h. wskazuje bowiem, że przepis ten przewiduje obowiązek rozliczenia jedynie tych dochodów, które są związane z przedmiotem działalności spółki.

Ponowne postanowienie umarzające postępowanie przygotowawcze nie podlega już, stosownie do dyspozycji art. 330 § 2 k.p.k., zaskarżeniu do sądu w trybie zażalenia, natomiast otwiera upoważnionej stronie drogę do złożenia subsydiarnego aktu oskarżenia zgodnie z art. 55 k.p.k.

Brak odwołania strony od decyzji organu ubezpieczniowego na podstawie art. 4779 k.p.c skutkuje tym, że sądy ubezpieczeń społecznych są związane miarodajnym i ostatecznie ustalonym, bo niezaskarżonym tytułem podlegania ubezpieczeniu społecznemu. W dalszej konsekwencji może skutkować to tym, że proceduralne zarzuty kasacyjne skierowane wyłącznie przeciwko wcześniej ostatecznie ustalonemu tytułowi ubezpieczenia

1) Jeżeli zbycie lokalu przez gminę było połączone z oddaniem w użytkowanie wieczyste gruntu w ułamkowej części, w sprawie o usunięcie niezgodności między ujawnionym w księdze wieczystej stanem prawnym nieruchomości, z której lokal wyodrębniono, a rzeczywistym stanem prawnym zachodzi współuczestnictwo konieczne właściciela gruntu oraz właściciela lokalu (art. 72 § 2 k.p.c.). 2) Jeżeli istnieją dwa

O ile ustawa o bezpieczeństwie imprez masowych przewidywała w art. 66 obligatoryjne orzekanie zakazu wstępu na imprezę masową wobec sprawców przestępstw o znamionach opisanych w art. 59 i 60 ustawy, o tyle art. 41b § 1 k.k., statuował fakultatywne orzekanie tego środka, a obowiązek sięgania po niego ograniczał jedynie do wypadków wskazanych w ustawie, nie zawężając jednak kręgu tych wypadków do przewidzianych

Zaświadczenia wydawane przez lekarzy szpitala przy zakładzie karnym są dowodem na stwierdzenie możliwości stawiennictwa osoby pozbawionej wolności na rozprawę (art. 115 § 4, art. 115a i art. 209 k.k.w.)