Gravamen może być oceniany nie tylko pod kątem całości środka odwoławczego, ale i poszczególnych podnoszonych w nim zarzutów.

Rozwiązanie stosunku pracy z nauczycielem mianowanym zostało uregulowane w Karcie Nauczyciela w sposób całościowy i wyczerpujący. Nie zostały natomiast uregulowane konsekwencje rozwiązania stosunku pracy przez pracodawcę z naruszeniem prawa. Dlatego też, art. 45 § 2 k.p. stosuje się także do nauczycieli mianowanych [w związku z art. 91c Karty Nauczyciela].

W przypadku wypowiedzenia stosunku pracy w sytuacji, w której pracodawca błędnie uznał, że stosunek ten opiera się na umowie o pracę, podczas, gdy w świetle przepisów prawa ma on charakter stosunku pracy z mianowania, pracownik, dochodząc roszczeń określonych w art. 45 k.p., może kwestionować zastosowanie do niego przez pracodawcę przepisów o wypowiedzeniu umownego stosunku pracy zamiast przepisów

Szczególna ochrona trwałości stosunku pracy przysługująca działaczowi związkowemu nie jest absolutna. Korzystanie z tej ochrony poprzez domaganie się przywrócenia do pracy (art. 45 § 1 k.p.) podlega ocenie z punktu widzenia zasad współżycia społecznego, tak jak każde wykonywanie prawa podmiotowego. Ocena ta za punkt wyjścia winna przyjmować istnienie lub brak związku zarzucanego pracownikowi zachowania

Uznając w okolicznościach faktycznych sprawy zawarcie z powódką wieloletniej umowy o pracę na czas określony z możliwością jej wcześniejszego rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem za sprzeczne ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa i z zasadami współżycia społecznego, Sąd odwoławczy przyjął, że termin końcowy trwania tej umowy uznać należy za niezastrzeżony stosownie do treści art. 116

Przepisy art. 224 do 230 k.c. nie mają zastosowania do stosunku umownego między właścicielem a inną osobą, na podstawie którego korzystała ona z rzeczy za zgodą właściciela. W takim wypadku, w pierwszej kolejności, stosować należy postanowienia umowy, a w razie jej braku lub odpadnięcia tytułu, przepisy Kodeksu cywilnego o zobowiązaniach.

Okresy bezpłatnego urlopu dla matek pracujących, opiekujących się małymi dziećmi a następnie urlopu wychowawczego - wykorzystane przed dniem 1 stycznia 1999 r. - są od dnia 28 stycznia 1972 r. okresem podlegania ubezpieczeniu społecznemu z tytułu pozostawania w stosunku pracy w rozumieniu art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity

Ze względu na wyjątkowość, przesłanka stosowania art. 390 § 1 k.p.c. powinna być wykładana ściśle. Zagadnienie prawne, stanowiące przedmiot pytania sądu drugiej instancji - poza wymaganiem przedstawienia w sposób ogólny i abstrakcyjny tak, by umożliwić Sądowi Najwyższemu udzielenie uniwersalnej odpowiedzi, nie sprowadzającej się do samej subsumcji i rozstrzygnięcia konkretnego sporu - musi budzić poważne

Przewidziane w art. 481 k.c. odsetki za opóźnienie ze spełnieniem świadczenia pieniężnego przez członków zarządu [art. 299 k.s.h.] należą się od chwili wymagalności ustalonej stosownie do treści art. 455 k.c.

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 22 stycznia 1998 r. w sprawie komisji dyscyplinarnych dla nauczycieli i trybu postępowania dyscyplinarnego (Dz. U. Nr 15, poz. 64) nie utraciło mocy obowiązującej po upływie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 18 lutego 2000 r. o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 19, poz. 239 ze zm.).

Chwila wydania wadliwej decyzji przesądza o stosowaniu art. 160 k.p.a. Jeżeli miała ona miejsce przed dniem 1 września 2004 r., to nawet w przypadku wydania decyzji stwierdzającej nieważność decyzji wadliwej po tej dacie, do oceny roszczenia przyjąć trzeba art. 160 k.p.a.

Sąd I instancji dokonując zmiany opisu zarzucanego czynu z przekroczenia dozwolonej prędkości przez obwinionego na nieudzielenie informacji o osobie prowadzącej pojazd ewidentnie wyszedł poza przedmiotowe granice wniosku o ukaranie. Granice wniosku o ukaranie zakreśla między innymi określenie zarzucanego obwinionemu czynu ze wskazaniem miejsca, czasu, sposobu i okoliczności jego popełnienia (art. 57

Utrzymanie w mocy postanowienia o obligatoryjnym zarządzeniu wykonania kary pozbawienia wolności, pomimo braku podstawowej przesłanki do tego, było oczywiście niesprawiedliwe i nastąpiło z rażącą obrazą art. 433 § 1 k.p.k. w zw. z art. 440 k.p.k., co miało zdecydowany wpływ na treść orzeczenia.

(Art. 500 § 1 k.p.k.) stanowi m. in., że sąd może wydać wyrok nakazowy w wypadkach pozwalających na orzeczenie kary ograniczenia wolności lub grzywny. Nie znaczy to, że wydanie wyroku nakazowego jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy któraś z tych kar jest wymieniona w sankcji przepisu określającego czyn zabroniony. „Wypadek pozwalający na orzeczenie kary ograniczenia wolności lub grzywny” jest pojęciem

W świetle przepisu art. 82 k.k. warunkiem skutecznego odwołania warunkowego zwolnienia jest nie tylko wydanie przez sąd stosownej treści postanowienia, ale też uprawomocnienie się tego postanowienia w okresie próby, względnie w ciągu dalszych 6 miesięcy.

Bezskuteczność czynności określona w art. 127 ust. 1 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze odnosi się nie tylko do czynności dokonanych w okresie rocznym przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, ale również do czynności dokonanych między datą złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości a datą upadłości.

Jeśli umową stron nie zostanie objęty zarówno sposób zaspokojenia się wierzyciela korzystającego z zabezpieczenia przez przewłaszczenie, jak i kwestia rozliczeń pomiędzy stronami, to wierzyciel niezwłocznie po wygaśnięciu roszczenia o zwrotne przeniesienie własności nieruchomości obowiązany jest zadecydować o tym, jaki sposób zaspokojenia zastosuje i powiadomić o tym dłużnika, a następnie przeprowadzić

Wnioskodawca, który żąda wydania orzeczenia przewidzianego w art. 373 ust. 1 pkt 1 p.u.n., powinien udowodnić winę zobowiązanego w złożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości po terminie przewidzianym w tym przepisie.

Powinność rozpoznania sprawy w granicach apelacji oznacza, między innymi, nakaz wzięcia pod uwagę, rozważenia i oceny wszystkich podniesionych w apelacji zarzutów i wniosków. Nierozpoznanie zarzutów apelacji stanowi obrazę art. 378 § 1 zdanie pierwsze k.p.c.

Skoro nie sposób jest dojść do tego, z jakiej przyczyny Sąd Apelacyjny przy obliczaniu łącznej kwoty należnej powodowi w związku z wykonywaniem łączących strony umowy kooperacyjnej i umów eksploatacyjnych pominął świadczenia, dla których podstawę tworzyły wskazane wyżej załączniki, to orzeczenie jako nieuzasadnione w sposób należyty we wskazanym zakresie musiało być uchylone.

Sankcję wynikającą z art. 425 k.s.h. należy uznać za w istocie zbieżną z sankcją przewidzianą w art. 422 § 1 k.s.h. Dopóki nie ma prawomocnego wyroku, o którym mowa w art. 425 k.s.h., skutki prawne uchwały muszą być respektowane. Możliwość ich nierespektowania z mocą wsteczną, nie tylko przez strony procesu, powstaje dopiero po uprawomocnieniu się wspomnianego wyroku.

Przy rozważaniu przesłanek waloryzacji świadczenia powoda Sąd uwzględnia zmiany siły nabywczej pieniądza ocenianej w odniesieniu do rynku nieruchomości, a więc do rodzaju dobra będącego przedmiotem nieważnej umowy, a nie poprzestaje na ocenie ogólnego wskaźnika inflacji oraz wzrostu poziomu cen.