1. Przepis art. 227 k.p.c. w ogóle nie może być przedmiotem naruszenia przez sąd, ponieważ nie jest on źródłem obowiązków ani uprawnień jurysdykcyjnych, lecz w istocie określa wolę ustawodawcy ograniczenia kręgu faktów, które mogą być przedmiotem dowodu w postępowaniu cywilnym. 2. Przez kwalifikacje zawodowe należy rozumieć zarówno kwalifikacje formalne czyli przygotowanie zawodowe udokumentowane świadectwami

Nie można tłumaczyć publikacji prasowych uzasadnionym interesem publicznym oraz prawem dziennikarza do swobody wypowiedzi i wyrażania poglądów, jeśli są publikowane w ogólnie dostępnych mediach, a opierają się na niedostatecznie sprawdzonych i w rzeczywistości nieprawdziwych informacjach, podważających profesjonalizm, uzyskany status zawodowy i prestiż danej osoby, naruszając jej dobra osobiste w postaci

Postępowanie w sprawie z zakresu ubezpieczeń społecznych nie może się toczyć przeciwko innemu oddziałowi niż ten, który wydał zaskarżoną decyzję, chyba że doszło do reorganizacji struktury organizacyjnej ZUS połączonej z przekazaniem spraw do innego oddziału.

1. Nie jest roszczeniem z umowy spedycji na podstawie art. 794 k.c. roszczenie dającego zlecenie o naprawienie szkody w wysokości przewoźnego, uiszczonego spedytorowi w celu pokrycia należności z tytułu umowy przewozu, a przez spedytora niezapłaconego, skutkiem czego dający zlecenie jako odbiorca przesyłki zapłacił to przewoźne po raz drugi na podstawie art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984

I. zmienił punkt drugi zaskarżonego postanowienia w ten sposób, że w miejsce kwoty 600 zł zasądzonej od Janiny L. i Ewy S. na rzecz organu rentowego tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, zasądził kwotę 120 zł (sto dwadzieścia) oraz w miejsce kwoty 300 zł zasądzonej od Janiny L. i Lidii L. na rzecz organu rentowego tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, zasądził kwotę 120 zł

Publikowanie w internetowym wydaniu gazety i zachowanie w jej internetowym archiwum artykułu, którego treść opublikowana w wydaniu papierowym została uznana za naruszającą dobra osobiste pokrzywdzonego, może stanowić podstawę odpowiedzialności przewidzianej w art. 24 k.c.

1) oddalił zażalenie, 2) przyznał Skarbowi Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 1800,- (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, 3) odmówił Miastu W. przyznania zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

I. zmienił punkt drugi zaskarżonego postanowienia w ten sposób, że w miejsce kwoty 600 zł zasądzonej od Rozwity Z. i Janiny L. na rzecz organu rentowego tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, zasądził kwotę 120 zł (sto dwadzieścia), w miejsce kwoty 600 zł zasądzonej od Teresy S. i Janiny L. na rzecz organu rentowego tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, zasądza kwotę 120 zł

Przy braku wskazania w opisie czynu ciągłego konkretnego dnia miesiąca (albo innego punktu czasowego), podanego w wyroku jako końcowy moment zachowania sprawcy, za czas popełnienia tego przestępstwa, w rozumieniu art. 6 § 1 k.k., uznać należy ostatni dzień tego miesiąca.

Pozbawienie właściciela możliwości zabudowy nieruchomości, położonej na obszarze oddziaływania eksploatacji górniczej, na skutek ustanowionego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zakazu zabudowy nie pozostaje w związku przyczynowym z ruchem zakładu górniczego.

Przepis art. 291 k.k. nie przewiduje kryminalizacji zachowania polegającego tylko na zbyciu rzeczy uzyskanej za pomocą czynu zabronionego.

Kierowanie przez radę okręgowej izby radców prawnych działalnością okręgowej izby radców prawnych, o którym mowa w art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (jedn. tekst: Dz.U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 ze zm.), obejmuje umocowanie do prowadzenia spraw okręgowej izby radców prawnych oraz do jej reprezentowania. Oświadczenia dotyczące reprezentacji składa, zgodnie z właściwym postanowieniem

Dłużnik dopuszcza się zwłoki, o ile nie spełni świadczenia w terminie, chyba że nie odpowiada za taki stan rzeczy. Z uregulowania art. 476 k.c. wynika domniemanie prawne, że dłużnik nie dotrzymując terminu pozostaje w zwłoce. Wierzyciel nie musi więc udowadniać, że niedotrzymanie terminu spełnienia świadczenia jest spowodowane okolicznościami, za które dłużnik odpowiada, a jedynie to, iż termin wykonania

W stanie niniejszej sprawy zajęcie spornej kwoty na rachunku dłużnika nie zmieniło w odnośnym zakresie stanu aktywów powoda, obejmujących nadal wierzytelność wobec dłużnika w wysokości odpowiadającej tej kwocie, którą powód zachował zresztą także po jej zasądzeniu od pozwanego. Będący następstwem tego brak koniecznej pozytywnej przesłanki bezpodstawnego wzbogacenia pozwanego w postaci uzyskanie korzyści

Stanowisko iż zapłata sumy nominalnej świadczenia pieniężnego (tu: zwrotu kaucji mieszkaniowej w wysokości nominalnej) stanowi spełnienie świadczenia i jest właściwym sposobem wykonania zobowiązania (art. 354 k.c.) jest nieuzasadnione w przypadku zwrotu świadczeń pieniężnych podlegających waloryzacji (art. 3581 § 3 k.c.). Wówczas spełnienie świadczenia w wysokości nominalnej nie stanowi właściwego

Osobie, której spółdzielnia mieszkaniowa przydzieliła po wejściu w życie ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. Nr 30, poz. 210 ze zm.) a przed wejściem w życie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.) dom jednorodzinny, przysługuje (lub jej następcy prawnemu) roszczenie o przeniesienie własności

Jeżeli przedmiotem świadczenia jest określona ilość rzeczy oznaczonych co do gatunku, ochrona dłużnika przed ponoszeniem nieuzasadnionych kosztów nabycia przez wierzyciela takiej samej ilości rzeczy tego samego gatunku (art. 479 k.c.) zależy od wykazania, że wydatki z tego tytułu były nadmierne.

Pozasądowa ekspertyza sporządzona na zlecenie strony i przez nią przedstawiona sądowi z zasady stanowi tylko część argumentacji faktycznej tej strony. Jeżeli strona przedkłada ją do akt z intencją uznania za dowód w sprawie, można potraktować ją jako dokument prywatny (art. 245 k.p.c.), stanowiący dowód tego, że osoba podpisująca złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie, nie korzysta natomiast z domniemania