Przewidziany w art. 59 ust. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (tekst pierwotny: Dz. U. Nr 133, poz. 882 ze zm.) obowiązek przekazywania przez komornika na rzecz Skarbu Państwa 20% opłaty egzekucyjnej ściągniętej od dłużnika ustał w sprawach egzekucyjnych wszczętych od dnia 13 listopada 2004 r.

Nawet, gdyby z jakichś względów można było uznać, że istniała dorozumiana umowa zezwalająca przedsiębiorstwu na bezpłatne korzystanie z nieruchomości w zakresie odpowiadającym służebności przesyłowej, to najpóźniej od chwili, gdy właściciel sprzeciwił się takiemu korzystaniu z jego nieruchomości, nie można mówić o istnieniu po stronie przedsiębiorstwa przesyłowego dobrej wiary.

Normy (określone w art. 185a § 1 i art. 185b § 1 k.p.k.) są o charakterze gwarancyjnym zabezpieczającym nie interesy procesowe oskarżonego (podejrzanego), ale przede wszystkim małoletnich świadków. Przekroczenie granic swobody ocen i wkroczenie w sferę dowolności tychże ocen nie może być wiązane z warunkami przesłuchania świadka, a jedynie ze sposobem oceny tychże zeznań, dokonanej przez sąd. Właściwym

Fakt wielokrotnej zmiany wersji wyjaśnień lub zeznań nie świadczy bowiem sam przez się o istnieniu nieusuwalnych wątpliwości, zaś zadaniem organów procesowych jest właśnie dokonanie oceny tego, która z wersji podanych przez oskarżonego (świadka) jest wersją zasługującą na wiarę i uzasadnienie tak podjętej decyzji w taki sposób, aby motywacja decyzji sądu pozostawała w zgodzie z zasadami prawidłowego

Skazanie za inne czyny niż zarzucane powoduje, że w takiej sytuacji wyrok jest zawsze niekorzystny dla obwinionego, albowiem dochodzi do skazania za czyny, które nie były przedmiotem oskarżenia, natomiast brak jest rozstrzygnięcia sądu co do czynów zarzucanych. W istocie więc kasacja wniesiona została na korzyść obwinionego.

Właściwym miejscem do wskazywania powodów oddalenia wniosków dowodowych jest, bez wątpienia, uzasadnienie postanowienia wydawanego na podstawie art. 170 k.p.k. (art. 170 § 3 k.p.k. w zw. z art. 94 § 1 pkt 5 k.p.k.), a nie uzasadnienie wyroku, niezależnie od tego, czy wniosek został przedstawiony sadowi a quo, czy sadowi ad quem. Przedstawienie, choćby nawet spóźnione, powodów nieuwzględnienia wniosku

Instytucja gwarancyjna (zakazu reformationis in peius) rozciąga się także na ustalenia faktyczne, i to niezależnie od tego, czy ustalenia te zawarte zostały w opisie czynu przypisanego oskarżonemu w tzw. części dyspozytywnej wyroku lub postanowienia, czy jedynie w części motywacyjnej orzeczenia. Odniesienie zakazu reformationis in peius do ustaleń faktycznych i to zarówno w postępowaniu odwoławczym

Wykonywanie praw podmiotowych (wolności wyznawania religii oraz związanej z tym wolności słowa) nie może być uznane za wyczerpujące znamiona przestępstwa. Z całą pewnością też, nie sposób przyjąć, że realizacja tej jednej z fundamentalnych swobód obywatelskich może „wyrządzić istotną szkodę interesom Państwa Polskiego”.

Z treści apelacji, o ile skarży się nią orzeczenie o umorzeniu postępowania, wynika ewidentnie, że nie spełnia ona warunku wymienionego w art. 425 § 3 k.p.k. Zgodnie z tym przepisem odwołujący się (poza oskarżycielem publicznym) może skarżyć jedynie rozstrzygnięcia lub ustalenia naruszające prawa lub szkodzące jego interesom. Nie może ulegać wątpliwości, że nie narusza praw K. D., ani nie szkodzi jego

Swobodna ocena dowodów ograniczona jest jedynie powinnością przedstawienia rozumowania, które doprowadziło Sąd do takiego, a nie innego rozstrzygnięcia.

W razie chwilowej nieobecności adresata, przebywającego w kraju, dorosły domownik może odebrać pismo w mieszkaniu (art. 132 § 2 k.p.k.), a także na poczcie (art. 26 ust. 3 pkt b ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe - Dz. U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1159 ze zm.), ale ma wówczas obowiązek, jako że to pismo nie jest adresowane do niego, przekazać je adresatowi.

1.Biorąc pod uwagę, że niezależnie od funkcji kompensacyjnej środki karne określone w art. 46 k.k. mają charakter represyjny, zatem niekorzystne dla sprawcy uregulowania nie mogą go dotknąć, o ile nie obowiązywały w dacie popełnienia przestępstwa. 2.Art. 46 § 2 k.k. nadal (…) stanowi, że nawiązka może być orzeczona na rzecz pokrzywdzonego (wyłącznie), co prowadzi do wniosku, że nie wchodzi w grę w

Przesłanka „niekaralności za przestępstwo umyślne” z art. 66 § 1 k.k. dotyczy prawomocnych skazań, które miały miejsce do dnia orzekania w przedmiocie warunkowego umorzenia postępowania.

Przesłanka „niekaralności za przestępstwo umyślne” określone w art. 66 § 1 k.k. dotyczy prawomocnych skazań, które miały miejsce do dnia orzekania w przedmiocie warunkowego umorzenia postępowania.

Zgodnie z treścią (…) art. 440 k.p.k., sąd drugiej instancji ma obowiązek, niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów, zmienić orzeczenie na korzyść oskarżonego albo je uchylić jeżeli jego utrzymanie w mocy byłoby rażąco niesprawiedliwe. Stan rażącej niesprawiedliwości, uniemożliwiający utrzymanie orzeczenia w mocy zachodzi wówczas, gdy w toku procedowania doszło do takich uchybień,

Straż gminna (miejska) nie jest uprawniona do złożenia wniosku o ukaranie za wykroczenie z art. 97 k.w. w zw. z art. 78 ust. 4 p.r.d. wobec właściciela lub posiadacza pojazdu, który nie wykonał obowiązku wskazania, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, albowiem zakres tego uprawnienia w sprawach o wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi w komunikacji w związku

Konieczność przejęcia przez pozwanego [firma remontowa] mieszkania w posiadanie spowodowała, że elementem łączącej strony umowy o dzieło stał się także obowiązek należytej pieczy nad tym mieszkaniem. Słusznie zatem skarżący wywodzi, że nienależyta realizacja obowiązku pieczy nad lokalem, której skutkiem była szkoda powódki, uzasadniałaby odpowiedzialność odszkodowawczą pozwanego opartą na regułach

Przedstawienie zdarzeń w sposób nadający im negatywny dla powoda wydźwięk, nieuzasadniony obiektywnym stanem rzeczy, trafnie zostało uznane za bezprawne naruszenie jego dóbr osobistych przez nieprawdziwe przedstawienie faktów.

Przy wykładni pojęcia obiektu użytej w art. 647 k.c. definicja obiektu budowlanego użyta w ustawie Prawo budowlane może mieć znaczenie jedynie pomocnicze.

Członek zarządu jednoosobowej spółki Skarbu Państwa mającej postać jednostki górnictwa węglowego, w rozumieniu art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 25 września 1997 r. o restrukturyzacji finansowej jednostek górnictwa węgla kamiennego oraz wprowadzeniu opłaty węglowej (Dz. U. Nr 113, poz. 735 ze zm.) lub spółki węglowej, w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu górnictwa węgla

Przepis art. 575 § 1 k.p.k. rozumieć należy w ten sposób, że w sytuacji, w której zachodzi potrzeba wydania nowego wyroku łącznego, z chwilą wydania takiego wyroku, poprzedni wyrok łączny traci moc w całości, bez względu na zakres różnic w treści obu wyroków i bez względu na to ile kar łącznych wymierzono w poprzednim wyroku łącznym.

1. Z punktu widzenia założeń aksjologicznych, respektujących podstawowe prawa człowieka, chronione przez organa bezpieczeństwa państwowego sekrety o siatce agenturalnej w społeczności studenckiej, nastawionej na wykrywanie wszelkich niepodległościowych zachowań, nie przedstawiały w gruncie rzeczy jakiejkolwiek wartości. 2. Czyny oskarżonego, popełnione - jak napisano w uzasadnieniu pierwszoinstancyjnego

Jeśli po wezwaniu do udziału w sprawie w charakterze pozwanych nowych podmiotów postępowanie przeciwko dotychczasowemu pozwanemu zostało umorzone, to skuteczna reprezentacja strony powodowej przez ustanowionego wcześniej pełnomocnika wymaga jego umocowania do działania przeciwko nowym pozwanym, a brak takiego umocowania powoduje nieważność postępowania.

W postępowaniu o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie (art. 610 § 1 w zw. z art. 670 § 1 i 677 § 1 k.p.c.) sąd nie jest związany terminem zasiedzenia, ani kręgiem osób mogących stać się właścicielami nieruchomości wskazanym przez strony i powinien dokonać koniecznych ustaleń z urzędu, wydając orzeczenie stosownie do wyników postępowania dowodowego.