1. Unormowanie w art. 158 prawa spółdzielczego sposobu wynagradzania członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych za prace w formie udziału w dochodzie spółdzielni stosownie do wkładu pracy nie wyłącza możliwości wprowadzenia przez statut dodatkowego wynagradzania w postaci premii i nagród według zasad określonych w regulaminie. 2. Przy określaniu wysokości premii i nagród przysługujących członkom

Okoliczność, że wyprodukowane przez jednostkę gospodarki uspołecznionej urządzenia według wynalazku ze względu na ekonomie lub możliwości transportu dostarczane są uspołecznionym nabywcom nie w postaci zmontowanego urządzenia, lecz w postaci wszystkich jego elementów technicznych, sama przez się nie może przesądzać, iż jego producent nie jest stosującym wynalazek w rozumieniu art. 98 ust. 2 ustawy

Uznana za niebyłą kara upomnienia (art. 113 § 2 k.p.) nie może stanowić podstawy do zmniejszenia o 20% nagrody z zakładowego funduszu nagród, przewidzianego w regulaminie tworzenia i podziału tego funduszu. Okoliczności faktyczne, które stanowiły podstawę wymierzenia tej kary, mogą być wzięte pod uwagę przy ocenie nienagannego wykonywania przez pracownika obowiązku przewidzianego w § S pkt 1 wymienionego

Przewodniczący: sędzia SN M. Rafacz-Krzyżanowska. Sędziowie SN: Z. Stypułowska, S. Szymańska (sprawozdawca). Brat stryjeczny nie jest najbliższym członkiem rodziny w rozumieniu art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 268).

Ochmistrz na statku za szkodę wyrządzony nieuzasadnionym zakupem środków żywnościowych, w szczególności przekraczającym obowiązujące na statku normy żywnościowe, ponosi odpowiedzialność materialna na podstawie rozdziału I działu V kodeksu pracy. W zależności od okoliczności obowiązek naprawienia szkody obejmuje wyrównanie pełnej wysokości szkody (art. 122 k.p.) lub odszkodowanie nie może przewyższać

Dopuszczalne jest zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli o przystąpieniu do spółdzielni w charakterze członka (art. 64 k.c.), jeżeli obowiązek taki wynika z zawartej przez strony umowy zamiany spółdzielczych lokali-mieszkalnych. Nie narusza to w niczym zasady dobrowolności należenia do spółdzielni (w art. 1 prawa spółdzielczego), gdyż o przynależności do określonej spółdzielni strony zdecydowały

W świetle art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej /Dz.U. 1983 nr 43 poz. 193; zm. Dz.U. 1984 nr 5 poz. 24/ podstawę odmowy wydania zezwolenia na prowadzenie działalności poligraficznej może także stanowić art. 7 ust. 9 tejże ustawy w związku z par. 5 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów

Przewodniczący: Prezes SN W. Sułkowski. Sędziowie SN: G. Bieniuk, H. Ciepła, Z. Marmaj, K. Piasecki, M. Sychowicz, M. Zakrzewska (sprawozdawca). Przewidziany w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1975 r. Prawo celne (jedn. tekst: Dz. U. z 1984 r. Nr 57, poz. 290) zakaz przywozu publikacji o treści szkodliwej dla dobra i interesów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej nie dotyczy sprowadzanych z zagranicy

1. Terminy przewidziane w art. 256 i 264 k.p. są terminami prawa materialnego, do których nie mają zastosowania przepisy kodeksu postępowania cywilnego dotyczące uchybienia i przywracania terminu. 2. Sąd oddala powództwo, jeżeli pozew wniesiony został po upływie terminów określonych w art. 264 k.p., których nie przywrócono, oraz po upływie terminów określonych w art. 256 k.p.

W świetle art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej (Dz. U. z 1983 r. Nr 43, poz. 193, zm.: Dz. U. z 1984 r. Nr 5, poz. 24) podstawę odmowy wydania zezwolenia na prowadzenie działalności poligraficznej może także stanowić art. 7 ust. 9 tejże ustawy w związku z § 5 pkt 4 rozporządzenia

Przewidziany w art. 13 ustawy z dnia 26 marca 1975 - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290/ zakaz przywozu publikacji o treści szkodliwej dla dobra i interesów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej nie dotyczy sprowadzanych z zagranicy przez biblioteki objęte wykazem ustalonym na podstawie art. 16 ust. 3a ustawy z dnia 31 lipca 1981 o kontroli publikacji i widowisk /Dz.U. nr 20 poz. 99 ze zm./ czasopism

Z istoty stosunków pomiędzy spółdzielniami prowadzącymi swoją działalność samodzielnie (art. 2 § 1 pr. spółdz.) a zrzeszającymi je związkami spółdzielczymi (art. 240 i nast. pr. spółdz.) wynika, że są one unormowane wiążąco w prawie spółdzielczym w sposób wyłączający bezpośrednie, władcze oddziaływanie tych związków na zrzeszone w nich spółdzielnie. Do spełniania funkcji rewizyjnych przez właściwy

W wypadku omyłkowego oznaczenia nieruchomości w umowie sprzedaży nabywca może domagać się wyjaśnienia przez sąd rzeczywistej woli kontrahentów w drodze powództwa o ustalenie stosunku prawnego (art. 189 k.p.c.).

Na dziecko pobierające naukę w nowicjacie nie przysługuje zasiłek rodzinny przewidziany w § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 23 stycznia 1984 r. w sprawie zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz. U. Nr 4, poz. 21 ze zm.).

Nauczycielowi mianowanemu przywróconemu do pracy, wobec bezzasadnego rozwiązania stosunku pracy na podstawie art. 52 k.p., przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy na zasadach określonych w art. 57 § 1 k.p.; jeżeli nauczyciel mianowany należy do osób wymienionych w art. 57 § 2 k.p., wynagrodzenie przysługuje mu za cały czas pozostawania bez pracy.

1. Zaliczenie nauczycielowi okresów pracy zawodowej niepedagogicznej do stażu pracy dla celów uposażeniowych wpływające na zmianę wynagrodzenia zasadniczego powoduje, że zmiana tego wynagrodzenia następuje z dniem pierwszym miesiąca kalendarzowego po złożeniu we właściwej komórce organizacyjnej przez zainteresowanego nauczyciela dokumentów uzasadniających takie zaliczenie (art. 39 ust. 1 Karty Nauczyciela

Jeżeli zakład pracy powierza pracownikowi inną prace niż określona w umowie o prace na podstawie art. 42 § 4 k.p., a pracownik nie podporządkuje się temu poleceniu, to naruszenie przez niego, przez tenże fakt, obowiązków pracowniczych z reguły nie będzie mogło być zakwalifikowane jako porzucenie pracy, chyba że z zachowania pracownika będzie wynikało, iż ma zamiar zerwać stosunek pracy.

Wskazanie przez rolnika rencistę w oświadczeniu o zrzeczeniu się dożywotniego użytkowania zabudowań i działki kandydata na ich nabywcę nie stanowi warunku w rozumieniu art. 89 k.c.; stanowi ono jedynie wniosek podlegający rozpoznaniu w trybie rozporządzenia Ministra Rolnictwa z dnia 16 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych (M. P. Nr 23, poz. 205

Wynikający z art. 477 § 1 k.p.c. obowiązek nadania wyrokowi z urzędu rygoru natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika nie dotyczy wynagrodzenia zasądzonego warunkowo na rzecz pracownika w wyroku przywracającym go do pracy (art. 47 § 1 k.p.).

Członkowie ogólnego zebrania pracowników (zebrania delegatów) oraz pracownicy uczestniczący w pracach komisji wyborczej do rady pracowniczej, zachowują prawo do wynagrodzenia za czas nieświadczenia pracy z powodu wykonywania ustawowych zadań samorządu załogi, jeśli wykonywanie tych zadań w godzinach pracy jest konieczne i następuje w porozumieniu z kierownikiem zakładu pracy.

Założenie przez najemcę lokalu mieszkalnego znajdującego się w budynku zarządzanym przez jednostkę gospodarki uspołecznionej urządzeń kąpielowych uprawnia wynajmującego do podwyższenia czynszu najmu z tytułu istnienia w lokalu tych urządzeń tylko wtedy, gdy zwróci najemcy ich równowartość (art. 17 ust. 1 prawa lokalowego ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r., jedn. tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 11, poz. 55

Założenie przez najemcę znajdującego się w budynku zarządzanym przez jednostkę gospodarki uspołecznionej urządzeń kąpielowych uprawnia wynajmującego do podwyższenia czynszu najmu z tytułu istnienia w lokalu tych urządzeń tylko wtedy, gdy zwróci najemcy ich równowartość /art. 17 ust. 1 Prawa lokalowego - ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. - t.j. Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/.

Biuro podróży odpowiada za działania lub zaniechania zagranicznych osób trzecich, którymi się posługuje w wykonaniu swych zobowiązań w zakresie wyżywienia uczestników zagranicznej wycieczki, także wówczas, gdy nie miało możliwości kontroli i nadzoru nad tymi osobami.