Decyzja administracyjna wydana w postępowaniu należycie przestrzegającym przepisów, nieper se wykazuje rażącego naruszenia prawa, skutkującego stwierdzeniem nieważności. Rażące naruszenie wymaga wykazania oczywistej sprzeczności decyzji z przepisami, co w tej sprawie nie zachodzi.

Organizacja ekologiczna nie jest uprawniona do udziału w postępowaniu na prawach strony, jeżeli nie stwierdzono potrzeby oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, a tym samym postępowanie nie wymaga udziału społeczeństwa.

Niewykonalność decyzji administracyjnej z powodu trwałej niezdolności zdrowotnej skarżącego stanowi przesłankę stwierdzenia jej nieważności, zgodnie z art. 156 § 1 pkt 5 k.p.a. Skarga kasacyjna nie uzasadniała zasadności zakwestionowanych podstaw. Skarga kasacyjna zostaje oddalona.

Informacje dotyczące czynności nadzorczych podejmowanych przez KNF w wykonywaniu nadzoru nad rynkiem kapitałowym stanowią tajemnicę zawodową w rozumieniu art. 147 u.o.i.f. w związku z art. 19 ust. 1 u.n.r.k. i nie podlegają udostępnieniu na zasadach ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Grunty pokryte śródlądowymi wodami płynącymi, będące własnością Skarbu Państwa, należą do jego zasobu nieruchomości, nawet jeśli są w użytkowaniu wieczystym, które pozostaje nienaruszone jako odrębne prawo rzeczowe chronione obowiązującymi przepisami.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że przejście gruntów pokrytych śródlądowymi wodami płynącymi do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa nie narusza praw użytkowników wieczystych, a decyzja starosty stanowi czynność deklaratoryjną, porządkującą kompetencje właścicielskie Skarbu Państwa.

Decyzja o przejściu gruntów pokrytych wodami do zasobu Skarbu Państwa, zgodnie z art. 218 ust. 1 i 2 Prawa wodnego, ma charakter deklaratoryjny i nie narusza prawa użytkowania wieczystego. Zarzuty kasacyjne uznane za bezzasadne.

NSA potwierdził, że zakres i treść pozwolenia wodnoprawnego nie może być domniemywana ani rozszerzana poza literalne brzmienie, co skutkuje podtrzymaniem decyzji o nałożeniu opłaty podwyższonej za działanie bez wymaganego pozwolenia.

Przycięcie gałęzi drzew w wymiarze przekraczającym 50% ich koron nie może być uznane za pielęgnacyjne i stanowi zniszczenie drzewa zgodnie z art. 87a ust. 5 ustawy o ochronie przyrody, co uzasadnia nałożenie kary pieniężnej. Brak przesłanek stanowiących o stanie wyższej konieczności wyłącza zwolnienie z karalności.

Ustalono, że decyzja o przejściu gruntów do zasobu Skarbu Państwa na podstawie Prawa wodnego nie wpływa na prawa użytkowania wieczystego, a nowe przepisy nie prowadzą do zmiany stosunków własnościowych, lecz jedynie do zmiany reżimu prawnego.

Prawidłowa wykładnia art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2022 r. poz. 902, dalej jako „u.d.i.p.”), w tym dokonana w związku z art. 1 ust. 2 u.d.i.p. oraz art. 220 § 1 i art. 234 § 1 i § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2024 r., poz. 935) i § 1 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów

Nagrania z posiedzeń Rady Klubu Wyścigów Konnych nie stanowią informacji publicznej udostępnianej na podstawie u.d.i.p., jako że funkcjonują jedynie jako materiały robocze wewnętrzne, nieobjęte obowiązkiem ujawnienia; prawo dostępu do informacji publicznej realizowane jest poprzez dostęp do protokołów.