Rozpoznanie sprawy decyzją ostateczną w sprawie umorzenia zaległości podatkowej zakończone umorzeniem tej zaległości w 50 procentach nie stanowi automatycznie, że kolejne podanie o umorzenie tej zaległości w pozostałej części jest składane w warunkach powagi rzeczy osądzonej.

W świetle obowiązującego prawa, w żadnym stopniu nie usprawiedliwia szczególnie długotrwałej zwłoki w załatwieniu sprawy argumentacja organu zobowiązanego do wydania decyzji wskazującego jako przyczynę zwłoki brak środków na pokrycie ewentualnych roszczeń odszkodowawczych, które przysługiwać będą stronie z mocy art. 160 Kpa - jest niedopuszczalna.

Brak w art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa wyraźnej normy dopuszczającej uchylenie decyzji dotychczasowej w części nie oznacza, zdaniem składu orzekającego w sprawie, że taka możliwość jest wykluczone. Za przyjęciem takiej wykładni przemawia to, że w obrocie prawnym nie powinny pozostawać tylko te części decyzji, które są wadliwe.

Użyty w art. 4 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89 ze zm./ zwrot "zakładu (...) lub jego części", bez bliższego określenia, nie dawał podstaw do ograniczenia jego stosowania do fizycznie wydzielonej części zakładu, z wyłączeniem z zakresu tego przepisu ułamkowej części zakładu.

Organ administracji publicznej pozostaje w bezczynności w każdym przypadku nie załatwienia sprawy w terminie określonym w art. 35 Kpa, jeżeli nie dopełnił czynności określonych w art. 36 lub nie podjął innych działań wynikających z przepisów procesowych, a mających na celu usunięcie przeszkody do wydania decyzji.

Spory między współwłaścicielami odnośnie sposobu korzystania z rzeczy wspólnej jako sprawy cywilne rozpoznawane są zgodnie z art. 2 par. 1 Kpc przez sądy powszechne. Bez rozstrzygnięcia tego sporu ewentualne udzielenie pozwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych jednemu ze współwłaścicieli naruszałoby więc uprawnienia drugiego.

W ustawie o podatku dochodowym przyjmuje się zasadę, zgodnie z którą określone przychody powinny być uznane za należne, zaś koszty za poniesione dopiero wówczas, gdy tego rodzaju zdarzenie faktyczne lub prawne wystąpi w rzeczywistości.

Kwestie związane ze zwolnieniem ze służby policjantów zostały uregulowane wyłącznie w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ i przepisy Kodeksu pracy nie mają nawet pomocniczego zastosowania.

1. Nie można utożsamiać pojęcia grupy towarów Taryfy Celnej z indywidualną nazwą danego towaru. Klasyfikacja taryfowa danego produktu do odpowiedniego kodu PCN nie może być dokonywana jedynie w oparciu o nazwę tego produktu, bez uwzględnienia parametrów fizykochemicznych. 2. Podział w Taryfie Celnej na oleje "lekkie", "średnie" i "ciężkie" nie wiąże się bezpośrednio z nazwą konkretnego produktu.

Udzielenie licencji, także na prawo korzystania ze znaku towarowego, z jednej strony nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nie jest sprzedażą towarów w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, z drugiej zaś strony nie stanowi "usługi", gdyż przedmiotem umowy jest korzystanie z prawa.

Wartość wynikająca z ujawnionej faktury dodatkowej w rzeczywistości "stanowi koszt związany z towarem" i jest elementem wartości celnej, gdy faktura poza ogólną sumą należności nie wskazuje szczegółowo ich tytułów, w szczególności tytułów o takim charakterze, który wykluczałby zasadność wliczenia należności do wartości celnej towaru.

1. Ponieważ w postępowaniu administracyjnym również obowiązuje zasada, że ciężar dowodu spoczywa na tym, kto z określonego faktu wyprowadza skutki prawne, do podatnika należy wykazanie związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym nakładem /kosztem/, a uzyskanym przychodem. 2. Organ prowadzący postępowanie musi dążyć do ustalenia prawdy materialnej i według swej wiedzy, doświadczenia oraz wewnętrznego

Osoba nie dopuszczona do udziału w postępowaniu, a przekonana o tym, że ma interes prawny w sprawie, wynikający z przepisów prawa materialnego, w razie wydania rozstrzygnięć /postanowień, na które służy zażalenie lub decyzji administracyjnych/ bez jej udziału, może żądać wznowienia postępowania administracyjnego na podstawie art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa.

Zmiana warunków pracy pracownika zatrudnionego na innej podstawie niż umowa o pracę, w trybie określonym w art. 23[1] par. 5 Kp, może również obejmować zmianę miejsca pracy.

1. Na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Izba Skarbowa, na której decyzję odwoławczą wniesiono skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego uprawniona jest do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu podatkowego. 2. Odmówić odpowiedzi na pytanie drugie.

Stwierdzenie przez organ odwoławczy, iż wnoszący odwołanie nie jest stroną w rozumieniu art. 28 Kpa następuje w drodze decyzji o umorzeniu postępowania odwoławczego na podstawie art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa.

Jeśli wyrób - według organów podatkowych - w momencie sprzedaży był atestowanym wyrobem rękodzielniczym, to nie można mu było odmówić tego przymiotu, z uwagi na niewielki nakład pracy jego producenta /wytwórcy/, dla celów zastosowania wobec niego postanowień par. 18 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku

Wojewoda, jako organ wyższego stopnia w rozumieniu art. 17 pkt 1 Kpa jest właściwy do rozpatrzenia odwołania od decyzji w sprawie pomocy społecznej nie uchybia przepisom Konstytucji RP, ani też postanowieniom Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego. Konstytucja w art. 16 i art. 166 przyzwala, w razie uzasadnionych potrzeb państwa, na zlecenie ustawą jednostkom samorządu terytorialnego zadań wykonywanych

Opłaty uiszczane z tytułu prawa do korzystania z tego rodzaju rozwiązań /dostarczenia wzorów i próbek produktów, video-clipów z prawem do nadawania przez telewizję/ i wiedzy, najczęściej o charakterze poufnym a nawet tajnym, należą do opłat licencyjnych.

Wniosek strony i jego uzasadnienie nie są wiążące dla organu, który musi z urzędu zbadać, czy zaskarżona decyzja nie jest dotknięta chociażby jedną z wad określonych w art. 156 par. 1 Kpa.

Bezprzedmiotowość postępowania pojawia się wówczas, gdy w toku postępowania administracyjnego stwierdzi się w oczywisty sposób brak prawnych i faktycznych podstaw do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy.

Wprawdzie roszczenie pieniężne o wypłatę odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość stanowi roszczenie cywilnoprawne jednakże z woli ustawodawcy o tym roszczeniu orzeka się w drodze decyzji w postępowaniu administracyjnym i to zarówno pod rządami ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ jak i pod rządem obecnie obowiązującej

Z zasady prawdy obiektywnej wyrażonej w art. 7 Kpa wynikają dla organu administracji państwowej między innymi obowiązki określenia z urzędu, jakie dowody są niezbędne dla ustalenia stanu faktycznego sprawy, oraz przeprowadzenie z urzędu wskazanych w sprawie dowodów.

Art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ stanowią, że podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Prawo to może zrealizować wyłącznie na podstawie oryginałów /lub duplikatów/ faktur /art. 19 ust. 2 i 3 ustawy w zw. z par. 35 ust. 1 rozporządzenia