Skarga kasacyjna P. Sp. z o.o. w sprawie wstrzymania robót budowlanych na placu przeładunkowym została oddalona, uznając obiekt za samowolę budowlaną wymagającą pozwolenia zgodnie z Prawem budowlanym.
Samo uchylanie się od służby wojskowej oraz hipotetyczna obawa przed wcieleniem do armii nie uzasadniają przyznania cudzoziemcowi statusu uchodźcy ani ochrony uzupełniającej, gdy brak jest szczególnych okoliczności świadczących o ryzyku prześladowania.
Prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane wynikające z aktów notarialnych upoważnia inwestora do realizacji budowy zgodnej z przepisami. Skarga kasacyjna jest bezzasadna, gdyż inwestor wykazał zgodne z prawem posiadanie tytułu do prowadzenia inwestycji.
Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że wymierzanie kary administracyjnej bez uwzględnienia wszystkich dyrektyw w art. 189d K.p.a. narusza zasady prawidłowego postępowania administracyjnego, skutkując uchyleniem decyzji nakładającej karę pieniężną na Gminę Myślenice i przekazaniem sprawy do ponownego rozpoznania.
Brak wystąpienia jednoznacznych przesłanek wznowieniowych uniemożliwia wznowienie postępowania administracyjnego z urzędu, zgodnie z art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., w przypadku nieudowodnienia, że pracownik organu wprowadził w błąd odnośnie do przysługujących świadczeń.
Na podstawie przepisów przejściowych ustawy o reformie administracyjnej, Minister jest właściwy do rozpatrzenia odwołań od decyzji wojewodów z okresu przed wprowadzeniem tych zmian, co wyklucza umorzenie postępowania na podstawie braku właściwości organu.
Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że właściwe stosowanie zasady dwuinstancyjności w postępowaniu administracyjnym w sprawach o nałożenie kar pieniężnych jest kluczowe i uchyla się odciąganie wniosków bez ich odniesienia do decyzji właściwego organu pierwszej instancji.
Decyzja o naliczeniu opłat za zarząd, wydana państwowym osobom prawnym przed dniem 5 grudnia 1990 r., może samoistnie stanowić dowód posiadania zarządu, nie wymagając odwołania do aktu ustanowienia tego prawa.
Oddalenie skargi kasacyjnej T.C., która zarzucała nieprawidłowe odmówienie świadczenia pielęgnacyjnego na rzecz pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, potwierdzając niewystąpienie przesłanek naruszenia przepisów prawa materialnego ani procesowego.
Na postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania administracyjnego nie przysługuje zażalenie, zgodnie z art. 101 § 3 K.p.a., który przewiduje zaskarżalność wyłącznie na postanowienia o zawieszeniu postępowania i o odmowie podjęcia zawieszonego postępowania.
Decyzja Prezydenta Miasta Gliwice z dnia 7 lutego 2019 r. przyznająca odszkodowanie w przedmiocie już rozstrzygniętym ostateczną decyzją z dnia 13 listopada 1965 r., podlega stwierdzeniu nieważności jako pozostająca w sprzeczności z zasadą trwałości decyzji administracyjnych.
Skarga kasacyjna dotycząca ustalenia warunków zabudowy została oddalona, gdyż spełnione zostały wymagania art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a proceduralne uchybienia nie miały istotnego wpływu na wynik sprawy.
Wydanie decyzji o warunkach zabudowy warunkującej legalizację samowoli budowlanej, która nie spełnia wymogów dobrego sąsiedztwa, narusza zasady planowania przestrzennego i urbanistycznego ładu, dlatego taka decyzja powinna być odmówiona.