Skarga kasacyjna A.M. została oddalona. Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził, że brak zgody współmałżonka skutkuje niemożliwością nadania numeru identyfikacyjnego producenta, co czyni decyzję organu o odmowie wpisu prawidłową.

Oceniając poprawność i zgodność z prawem procedury oceny wniosku o dofinansowanie, sąd podtrzymuje, że właściwa instytucja spełniła wymogi przejrzystości, rzetelności i bezstronności, a skarżący nie wykazał nieprawidłowości w tym zakresie. Wniosek podlegał obiektywnej ocenie, a brak spełnienia kryteriów wykonalności finansowej oraz wsparcia w obszarze TIK uzasadnia negatywną decyzję.

NSA potwierdził zasadność wyroku WSA, uznając prawidłowość stosowanych metodyk w kontekście art. 11 ust. 2 i art. 12 ust. 1 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych, oddalając skargi jako niezasadne.

Dokumenty prywatne jako dowody wywozu towarów z UE muszą być wiarygodne, w szczególności uwierzytelnione, aby mogły zastąpić urzędowe potwierdzenia; ich ocena należy do organu celnego, a niewystarczające dowody mogą skutkować unieważnieniem zgłoszenia.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że dokumenty przedłożone jako dowody alternatywne potwierdzające wywóz towarów poza UE muszą w sposób jednoznaczny pozwalać na identyfikację towaru objętego zgłoszeniem celnym, co podlega ocenie organu celnego pod względem ich wiarygodności i dostateczności dla uznania dokonania wywozu.

Dowody przedstawione przez eksportera, aby uznać je za wystarczające, muszą umożliwiać jednoznaczną identyfikację towaru oraz potwierdzać jego wywóz poza obszar celny UE, a ich ocena leży w gestii organu celnego. W przypadku ich braku organ ma kompetencję do unieważnienia zgłoszenia celnego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje za prawidłowe unieważnienie zgłoszenia celnego wywozowego, z uwagi na brak dostatecznych dowodów potwierdzających wywóz towarów z obszaru Unii Europejskiej. Przedstawione dokumenty nie spełniają wymogów wiarygodności, które nakładają przepisy unijne.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że dla uznania wywozu towaru poza obszar celny UE niezbędne jest przedstawienie dowodów, które umożliwiają jednoznaczną identyfikację towaru, a dokumenty te muszą mieć charakter oryginałów lub poświadczonych kopii, co w badanej sprawie nie miało miejsca.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że dokumenty prywatne mogą potwierdzać wywóz towarów, jednak muszą być ocenione pod kątem wiarygodności i możliwości jednoznacznej identyfikacji towarów. Nieprzedstawienie takich dowodów uzasadnia unieważnienie zgłoszenia celnego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż nieuiszczenie przez zobowiązanego bieżących składek skutkuje rozwiązaniem umowy ratalnej, co uzasadnia wszczęcie postępowania egzekucyjnego przez organ. Formalne uchybienia w skardze kasacyjnej wykluczają skuteczne jej uwzględnienie.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną spółki, uznając, że nie wykazała ona skutecznie naruszenia prawa materialnego ani proceduralnego przez sąd pierwszej instancji, co mogło mieć wpływ na wynik postępowania.

W przypadku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza UE, konieczne jest jednoznaczne i bezsprzeczne wykazanie faktycznego opuszczenia towaru z obszaru celnego. Brak zgodnych dowodów i pieczęci celnych uzasadnia unieważnienie zgłoszenia celnego.

Naczelny Sąd Administracyjny nie stwierdził naruszenia art. 24 ust. 5b u.s.u.s. jako niekonstytucyjnego, oddalając skargę kasacyjną z powodu braku podstaw prawnych oraz procesowych dla zmiany wyroku Sądu I instancji.

W przypadku braku urzędowego potwierdzenia opuszczenia towaru obszaru celnego UE, dokumenty alternatywne muszą jednoznacznie identyfikować wywieziony towar i być wiarygodne, aby uznać je za dowody potwierdzające wywóz towaru.

Opłata abonamentowa, będąca obowiązkiem administracyjnym, podlega przedawnieniu według art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, jednak zarzuty przedawnienia nieskutecznie podniesione przez skarżącego nie podważają poprawności działań sądów administracyjnych.