Art. 4 ust. 1 pkt 2 u.g.k. stanowi lex specialis do regulowania opłat za usługi komunalne i korzystanie z urządzeń publicznych, ale musi być to jasno określone w uchwale prawa miejscowego, co wymaga ponownej analizy WSA.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że decyzja o warunkach zabudowy na podstawie niekompletnej analizy urbanistycznej, nieuwzględniającej zasady dobrego sąsiedztwa, narusza przepisy procesowe i materialne, co skutkuje uchyleniem takiej decyzji.

Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 września 2025 r., oddalające skargę kasacyjną, potwierdza, że niespójność projektu budowlanego z decyzją o warunkach zabudowy w zakresie planowanego muru oporowego skutkuje uchyleniem pozwolenia na budowę.

Rada gminy nie jest upoważniona do określania liczby tablic reklamowych w uchwałach krajobrazowych, co czyni niezgodne z prawem przepisy ograniczające ich sytuowanie.

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego odpowiada prawu, pomimo niepełnej poprawności uzasadnienia, ponieważ interpretacja co do stosowania art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej i jego wpływu na ekwiwalent urlopowy pozostaje zgodna z obowiązującymi zasadami prawnymi.

Decyzja Naczelnika z 1979 r. o przejęciu budynku mieszkalno-użytkowego została wydana na podstawie prawidłowych przepisów prawnych, nie naruszała prawa w sposób rażący, co uzasadnia jej utrzymanie w mocy oraz oddalenie skargi kasacyjnej.

Wydanie zarządzenia pokontrolnego nakładającego obowiązek uzyskania pozwolenia wodnoprawnego bez wykazania istnienia otwartego lub zamkniętego systemu kanalizacji deszczowej jest sprzeczne z prawem i podlega uchyleniu z powodu niewystarczających ustaleń faktycznych.

Zarządzenie pokontrolne nałożone przez WIOŚ w przedmiocie gospodarowania odpadami medycznymi przez E. S.A. było zgodne z prawem, a ocena Sądu I instancji w zakresie ustaleń faktycznych i prawnych była prawidłowa; skarga kasacyjna podlega oddaleniu.

Skarga kasacyjna dotycząca opłaty adiacenckiej została oddalona; orzeczono, że decyzje organów administracyjnych oraz sporządzony operat szacunkowy są zgodne z przepisami, brak podstaw do ich podważenia.

W przypadku, gdy skarżący w wyniku konieczności sprawowania opieki nad osobą całkowicie zależną nie jest w stanie podjąć zatrudnienia, przysługuje mu świadczenie pielęgnacyjne. Organy administracyjne są zobowiązane do uwzględnienia wszystkich istotnych okoliczności faktycznych oraz do rzetelnej oceny dowodów, z wykluczeniem możliwości częściowego zatrudnienia.