Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, potwierdzając, że decyzja administracyjna wydana przez nieupoważnioną osobę skutkuje jej nieważnością i stanowi rażące naruszenie prawa w myśl art. 268a k.p.a.

Posiadacz zależny lokalu, mimo zawarcia umowy podnajmu, może nadal ponosić odpowiedzialność za urządzenia hazardowe w nim znajdujące się, jeśli zachowuje faktyczne władztwo nad lokalem, co wyklucza zwolnienie go z odpowiedzialności administracyjnej.

Nadanie priorytetu zasadzie zaufania do organów administracji publicznej, wykazując, że złożenie kilku decyzji w jednej kopercie, bez właściwego oznaczenia, może prowadzić do mylnej interpretacji przez adresata, a tym samym dopuszcza przywrócenie terminu jako uchybienia terminu bez winy strony.

Termin dostosowawczy przewidziany uchwałą krajobrazową dotyczy tylko decyzji w mocy w chwili wejścia tej uchwały w życie. Nowe wnioski winny być oceniane w świetle aktualnie obowiązujących przepisów, a upływ okresu przed dotychczasowym obowiązywaniem uchwały w zasadzie nie generuje praw nabytych.

Posiadacz zależny lokalu, w którym znajdują się niezarejestrowane automaty do gier, ponosi odpowiedzialność wskazaną w art. 89 ust. 1 pkt 3 ustawy o grach hazardowych, nawet jeśli twierdzi, że oddał lokal w dalsze posiadanie, którego fakt zawarcia nie został wykazany w postępowaniu sądowym.

Posiadacz zależny lokalu, w którym znajdują się niezarejestrowane automaty do gier, ponosi odpowiedzialność administracyjną za urządzanie gier hazardowych, nawet jeśli lokal jest przedmiotem dalszego posiadania zależnego.

W przypadku braku wyraźnej podstawy normatywnej, zastępca organu administracyjnego nie posiada kompetencji do udzielania upoważnień do wydawania decyzji administracyjnych, co stanowi o rażącym naruszeniu prawa i skutkuje nieważnością decyzji.

Skarga kasacyjna nie spełniała wymogów formalnych ani merytorycznych, a tym samym została oddalona; potwierdzono legalność działań organu oraz brak naruszeń prawa w zakresie oceny dowodów dotyczących wydobycia kopaliny bez koncesji.

Dopuszczalne jest nałożenie kar pieniężnych na podmiot, który poprzez zjawisko "parkowania akcji" zaniechał obowiązków informacyjnych oraz wezwaniowych, naruszając art. 87 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o ofercie publicznej, co potwierdził NSA w swoim rozstrzygnięciu.

Sąd uznał, że wyrok WSA w Lublinie oraz postanowienia Inspektora Sanitarnego są zgodne z prawem, potwierdzając wymagalność obowiązku szczepień, co podważa zasadność zarzutów skargi kasacyjnej dotyczących niezgodności z prawem postępowania egzekucyjnego.

Skarga kasacyjna od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w sprawie odmowy lokalizacji zjazdu z drogi krajowej nie jest zasadna, gdyż brak podstaw do uchylenia decyzji uzasadnionej kryteriami bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Opłaty dodatkowe za parkowanie nie mogą pełnić funkcji sankcji bez upoważnienia ustawowego; nakładanie takich opłat przez samorząd jest niezgodne z art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce komunalnej oraz zasadami konstytucyjnymi.

Obowiązek szczepień ochronnych jest wymagalny, jeśli nie istnieją formalnie uznane przeciwwskazania medyczne; zawarte w komunikacie Głównego Inspektora Sanitarnego wymogi nie mogą współkształtować normy prawnej w zakresie obowiązku szczepień, gdyż nie jest to akt prawa powszechnie obowiązującego.

Sejmik województwa może pozbawić kategorię drogi wojewódzkiej fragment drogi, gdy nie spełnia on regionalnych wymogów, nawet jeśli nie został sporządzony szczegółowy opis uzasadnienia w uchwale.

Prawomocne orzeczenie sądu powszechnego o przepadku pojazdu na rzecz powiatu jest wiążące również w zakresie wskazania dotychczasowego właściciela pojazdu w sprawach kosztów związanych z jego usunięciem. Organy administracyjne nie mogą ponownie badać tych ustaleń.

Czasowa rejestracja pojazdu jest równoważna z jego zarejestrowaniem na terytorium RP zgodnie z art. 72 Prawa o ruchu drogowym, zwalniając z obowiązku przedłożenia określonych dokumentów przy ponownej rejestracji.

Obowiązek szczepienia ochronnego wynikający z ustawy zachowuje wymagalność do odwołania, a procedura egzekucyjna jest legalna i zgodna z przepisami do czasu zmiany kwestionowanej regulacji prawnej.

Pismo z 26 marca 2024 r. wniesione przez stronę do organu I instancji winno być traktowane jako odwołanie od decyzji Starosty Brzezińskiego z dnia 14 marca 2024 r., zważywszy na jego treść wyrażającą niezadowolenie z decyzji, a nie jako żądanie uzupełnienia decyzji w rozumieniu art. 111 k.p.a.

Naczelny Sąd Administracyjny utrzymał w mocy postanowienie oddalające skargę na obowiązek szczepień, uznając jego wymagalność mimo unieważnienia przez Trybunał przepisów rozporządzenia. Sprostowano również oczywistą omyłkę pisarską w numerze zaskarżonego postanowienia.

Zbiorcze zawiadomienie o zbyciu/nabyciu wielu pojazdów inicjuje odrębne sprawy administracyjne dla każdego pojazdu, wymagając osobnych pełnomocnictw oraz uiszczania odpowiednich opłat skarbowych.

Oddalenie skargi kasacyjnej przez NSA z powodu braku uzasadnionej podstawy, w szczególności z uwagi na fakt, że skarga kasacyjna nie wykazywała istotnych naruszeń proceduralnych mogących wpłynąć na wynik postępowania administracyjnego.