Wydatki dokumentowane fakturami nieodzwierciedlającymi rzeczywistych transakcji gospodarczych nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów podatkowych.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że dla opodatkowania budynku jako zajętego na działalność gospodarczą kluczowe jest jego faktyczne wykorzystanie, a nie samo posiadanie przez przedsiębiorcę. Skarga kasacyjna była bezzasadna, gdyż nie kwestionowała prawidłowego przepisu prawa materialnego.

Związek nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej uznaje się za prawnie istniejący, gdy nieruchomość znajduje się w posiadaniu przedsiębiorcy i jest potencjalnie wykorzystywana w działalności, zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l.

Dla zastosowania najwyższej stawki podatku od nieruchomości decydujące znaczenie ma zajęcie budynku mieszkalnego na prowadzenie działalności gospodarczej, a nie sam fakt jego posiadania przez przedsiębiorcę.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając prawidłowość zastosowania zryczałtowanego podatku dochodowego od nieujawnionych przychodów. Organy podatkowe należycie oceniły materiał dowodowy i zastosowały zasadę swobodnej oceny dowodów.

Nieruchomość pozostająca w posiadaniu przedsiębiorcy jest uznawana za związaną z działalnością gospodarczą, jeśli stanowi element jego przedsiębiorstwa lub jest potencjalnie wykorzystywana w działalności gospodarczej, niezależnie od chwilowego braku jej faktycznego użycia.

Zajęcie wierzytelności z rachunku bankowego oraz wkładów oszczędnościowych nie stanowi środka zbyt uciążliwego, jeżeli spełnia kryterium efektywności w egzekucji. NSA podtrzymuje stanowisko WSA o zgodności zastosowania tego środka z przepisami prawa.

Art. 89b ust. 4 ustawy o VAT: Przysługujące podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego istnieje tylko wtedy, gdy faktury odzwierciedlają rzeczywiste operacje gospodarcze. Fikcyjne kompensaty nie uzasadniają zwiększenia podatku naliczonego.

Skarga kasacyjna wniesiona przez M.Z. na postanowienie o egzekucji świadczeń pieniężnych została oddalona jako bezzasadna, z uwagi na brak podstaw do uznania wygaśnięcia zobowiązań podatkowych z tytułów wykonawczych.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż zaskarżony wyrok WSA w Bydgoszczy zgodny jest z przepisami prawa, a skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie, wobec braku naruszenia przepisów procesowych i materialnych przez organy podatkowe oraz sąd I instancji.

Nagrody wydawane w konkursach, których jednorazowa wartość nie przekracza 200 zł, mają charakter nieodpłatnych świadczeń promocyjnych, co uprawnia do zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a u.p.d.o.f.

Momentem utraty zdolności do wykonywania wymagalnych zobowiązań przez spółkę jest data wygaśnięcia decyzji ratalnej, a nie ustawowy termin wymagalności, co oddala odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe.

Nałożenie sankcji VAT na podstawie art. 112b ust. 1-2b u.p.t.u. wymaga wykazania przez organ podatkowy, że podatnik świadomie powtórzył wykryte wcześniej błędy księgowe. Brak dowodów świadczących o świadomości i celowości działania podatnika neguje zasadność nałożenia takiej sankcji.

Za związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. można uznać nieruchomości wchodzące w skład przedsiębiorstwa, nawet jeżeli nie są aktualnie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, o ile mogą być potencjalnie wykorzystane do jej prowadzenia.

Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego lub karnego skarbowego ma miejsce wtedy, gdy postępowanie to nie służy realizowaniu celów postępowania i w istocie stanowi jedynie spełnienie wymogu formalnego do przedłużenia terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w oparciu o art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

W przypadku podatków zryczałtowanych od przychodów z tzw. nieujawnionych źródeł, organ podatkowy obowiązany jest do wyczerpującego zgromadzenia dowodów; nie obciąża go obowiązek poszukiwania dowodów nadmiernie, lecz podatnik winien wykazać pokrycie wydatków ze zgromadzonych środków.

Wszczęcie postępowania karnego skarbowego zawiesza bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, niezależnie od postawienia zarzutów, pod warunkiem braku instrumentalnego charakteru działań.

NSA oddalił skargę kasacyjną, uznając prawidłowość decyzji DIAS o uchyleniu decyzji organu I instancji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia na gruncie art. 233 § 2 OP, podkreślając konieczność kompletnego postępowania dowodowego.

Ustanowienie tymczasowego pełnomocnika podatkowego jest czynnością procesową, która z uwagi na jej niezaskarżalność nie może podlegać stwierdzeniu nieważności na drodze sądowej. Skarga kasacyjna dotycząca takich postanowień nie znajduje uzasadnienia prawnego.

Dotacja przeznaczona na realizację projektu badawczego nie stanowi podstawy opodatkowania VAT, zaś nieodpłatne przeniesienie praw autorskich w ramach takiego projektu nie podlega opodatkowaniu VAT jako odpłatna usługa.

Decyzja organu podatkowego wydana po upływie terminu przedawnienia jest nieważna, jeśli zawiadomienie o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zostało doręczone niezgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.

Wszczęcie postępowania karno-skarbowego przez organ niebędący jednocześnie organem podatkowym efektywnie zawiesza bieg przedawnienia zobowiązania podatkowego, niezależnie od momentu przejścia postępowania w fazę in personam, wykluczając art. 70 § 6 O.p. instrumentalność.