Umowy najmu zawarte przez podmioty gospodarujące mieniem publicznym, zwłaszcza z udziałem podmiotów publicznych, stanowią informację publiczną, a ich odmowa udostępnienia na podstawie tajemnicy przedsiębiorcy wymaga spełnienia zarówno formalnych, jak i materialnych przesłanek tej ochrony, które muszą być wykazane w sposób szczegółowy i uzasadniony.

Pozostawanie nieruchomości we władaniu przedsiębiorstwa państwowego bez udokumentowanego prawa przed 27 maja 1990 r. oznacza, że nieruchomości te w świetle przepisów prawa komunalizacyjnego należały do terenowych organów administracji państwowej, a brak formalnego ustanowienia zarządu wyklucza możliwość uzyskania nieruchomości w drodze komunalizacji.

Stwierdzenie rażącego naruszenia prawa wymaga oczywistej sprzeczności między treścią przepisu a wydanym rozstrzygnięciem; niejasności interpretacyjne, które dopuszczają różne wykładnie, wykluczają możliwość uznania naruszenia za rażące.

Pod pojęciem "emeryta", o którym mowa w art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r. poz. 2039) rozumieć należy podmiot wskazany w art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r. poz. 504

Brak opinii biegłego i rozprawy administracyjnej w postępowaniu wywłaszczeniowym nie musi stanowić rażącego naruszenia prawa, jeśli nie ma dowodów, że miały one wpływ na wysokość ustalonego odszkodowania zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Jeżeli podmiot obowiązany do udostępnienia informacji publicznej ponosi dodatkowe koszty związane ze wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia lub koniecznością przekształcenia danych, może na podstawie art. 15 ust. 1 u.d.i.p. zażądać opłaty w wysokości odpowiadającej tym kosztom, nawet jeśli oznacza to wykonanie dodatkowych prac poza godzinami standardowego czasu pracy.