Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ każda sprawa ważna dla gminy może być przedmiotem referendum, a niesprzeczny z prawem wniosek co najmniej 1/10 mieszkańców uprawnionych do głosowania /art. 13 ust. 1 tej ustawy/ o przeprowadzeniu referendum w sprawie publicznej o znaczeniu lokalnym należącej do zakresu działania gminy /art

Ani przepisy art. 40 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, ani którykolwiek inny przepis tej ustawy nie dają podstawy do wydania przez organ gminy przepisów prawnych powszechnie obowiązujących, wprowadzających obowiązek uzyskania zezwolenia na wykonywanie transportu osobowego na obszarze gminy.

1. Wydanie decyzji ustalającej nową opłatę roczną z tytułu zarządu gruntu stwarza nowe roszczenie Skarbu Państwa względem zarządcy gruntu, ale wymagalność tego roszczenia wiąże się z datą uprawomocnienia się decyzji, a nie z terminem wnoszenia opłat lub datą wejścia w życie uchwały podnoszącej stawki opłat. 2. Nie jest dopuszczalne wymierzenie decyzją administracyjną z mocą wsteczną opłaty rocznej

Od dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej Prawo lokalowe, to jest od dnia 6 czerwca 1990 r. /ustawa z dnia 23 marca 1990 r. o zmianie ustawy - Prawo lokalowe - Dz.U. nr 32 poz. 190/, organy gminy nie dysponują uprawnieniem do ustalania wysokości miesięcznych stawek czynszu najmu za lokale użytkowe w formie stanowienia, przewidzianych w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

Powołując się wyłącznie na art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/, rada gminy nie może ustanawiać ogólnie obowiązujących nakazów lub zakazów ani też ustalać takich nakazów i zakazów w sprawach indywidualnych z zakresu administracji publicznej, a więc również nie może wstrzymywać wykonania decyzji administracyjnych.

Gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej, w której decyzję wydał wójt tej gminy; w konsekwencji ani gmina, ani żaden z jej organów nie są uprawnione do zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji organu odwoławczego /kolegium odwoławczego lub wojewody/.

Na postanowienie o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia /art. 113 pkt 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./ nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

Przepis art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ nie określa terminu, w którym właściwy organ administracji państwowej winien ustalić obowiązek zdjęcia próchniczej warstwy gleby i dostarczenia jej na określone miejsce. Przepis ten nie stanowi zatem przeszkody do tego, by decyzja ta wydana została dopiero po orzeczeniu wyłączenia gruntów

1. Polecenie służbowe organu odwoławczego jest w zasadzie wiążące dla organu I instancji, gdyż organ ten uprawniony jest jedynie do przedstawienia swoich zastrzeżeń organowi II instancji na zasadach określonych w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ i ewentualnego zawiadomienia organu nadrzędnego nad organem odwoławczym. 2

1. Obowiązek sprawowania opieki nad członkiem rodziny ma ze swej istoty charakter obowiązku alimentacyjnego, a zakres tego obowiązku według art. 129 par. 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy /Dz.U. nr 9 poz. 59 ze zm./ nie obciąża krewnych w tym samym stopniu solidarnie, lecz w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowych i majątkowych. 2. W myśl par. 15 ust. 1

Organy skarbowe nie mają podstaw do obciążenia spółdzielni mleczarskiej na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195/ kwotą nienależną w wysokości pełnej ceny sprzedanych przez nią artykułów mleczarskich zakwalifikowanych do środków spożywczych o niewłaściwej jakości zdrowotnej w rozumieniu par. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 kwietnia

1. Zgodnie z art. 216 par. 1 i 2 Kpa do Naczelnego Sądu Administracyjnego można wnieść skargę na bezczynność organu administracji państwowej, a także do innego organu powołanego do załatwienia spraw indywidualnych, rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnej, jeżeli: 1) organ ten nie wydał w określonej sprawie decyzji w ustalonym terminie, a nadto 2) strona wyczerpała możliwość złożenia zażalenia

1. W przypadku wniesienia przez osobę bliską najemcy opuszczającego lokal podania o przydzielenie jej tego lokalu na podstawie art. 47 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, organ właściwy do rozpatrzenia owego wniosku nie może zwlekać z wydaniem decyzji tylko z powodu braku odpowiedniego lokalu lub pomieszczenia zastępczego umożliwiającego przekwaterowanie

1. Decyzja organu odwoławczego, powołująca wprawdzie art. 138 par. 2 Kpa jako swoją podstawę prawną, ale uchylająca decyzję organu pierwszej instancji o wyborze kandydata na nabywcę nieruchomości rolnej i przekazująca sprawę organowi I instancji z zaleceniem zbycia nieruchomości w drodze przetargu, nie jest decyzją kasacyjną w rozumieniu tego przepisu kodeksu i podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu

Skoro skarżący, za uzyskane ze sprzedaży nieruchomości pieniądze kupił lokal stanowiący odrębną nieruchomość i to w okresie dłuższym niż rok /licząc od daty sprzedaży/, to nie zostały spełnione przesłanki określone w przepisach ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. nr 53 poz. 339 ze zm./ i nie może skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego.

1. Umowa przeniesienia uprawnienia do rachunku bankowego upoważniającego do nabycia samochodu /przedpłaty/, nawet zawarta po otrzymaniu przez dotychczasowego właściciela rachunku zawiadomienia o terminie odbioru samochodu i jego cenie, stanowi umowę przeniesienia wierzytelności /art. 509 Kc/ - cesji uprawnienia do określonego rachunku bankowego; wartość rynkowa takiego przedmiotu czynności cywilnoprawnej

Zawarcie umowy kupna sprzedaży samochodu pomiędzy Przedsiębiorstwem "Polmozbyt" a właścicielem rachunku przedpłat następuje dopiero wówczas, gdy właściciel tego rachunku zaakceptuje cenę zaproponowaną w zawiadomieniu o terminie odbioru samochodu, co wyraża się w praktyce w zadysponowaniu przelania tej kwoty na rachunek "Polmozbytu".

Księga podatkowa stanowi dowód w postępowaniu podatkowym tylko wówczas, gdy jest prowadzona rzetelnie i zgodnie z ustalonymi wymaganiami. Gdy nastąpi zakwestionowanie ksiąg podatkowych, to wówczas brakuje danych do ustalenia podstawy opodatkowania i wtedy stosuje się przepis ustawy o zobowiązaniach podatkowych, który upoważnia organ podatkowy do obliczenia podatku w drodze szacunku. Za prawidłowy może

Bez względu na przedmiot sprawy i jego rzeczywisty związek z interesem prawnym gminy, gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej, dotyczącej osoby trzeciej, w której decyzję wydaje wójt tej gminy; ani gmina, ani żaden jej organ nie są uprawnieni do zaskarżenia do sądu administracyjnego decyzji organu odwoławczego /art. 197 Kpa/.

1. Zasady sprzedaży samochodów osobowych, ustalone uchwałą nr 3 Rady Ministrów z 23 stycznia 1989 r. w sprawie sprzedaży samochodów osobowych w latach 1989-1992 /M.P. nr 1 poz. 3 ze zm./ nie wykluczają dopuszczalności odsprzedaży przez państwowe jednostki organizacyjne samochodów osobowych pracownikom tych jednostek, jeżeli możliwość taka ustanowiona została decyzją organu centralnego na rzecz ogólnie

1. Interes prawny w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ może być naruszony także uchwałą organu gminy, która negatywnie wpływa na status skarżącego jako mieszkańca gminy. Musi on jednak wykazać, w jaki sposób doszło do naruszenia jego interesu prawnego lub uprawnienia. 2. Zaskarżeniu do sądu administracyjnego na zasadzie

1. Gdy rada gminy podjęła na sesji uchwałę upoważniającą przewodniczącego rady do złożenia skargi na rozstrzygnięcie organu nadzoru, a wniesienie skargi nastąpiło z zachowaniem ustawowego terminu, nie zachodzą formalne przeszkody do rozpoznania skargi. 2. "Istotne" naruszenie prawa, powodujące nieważność uchwały organu gminy /art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

Tylko prawomocnie wybrany burmistrz jest uprawniony do przedstawienia kandydatów na swoich zastępców i jedynie spośród tak przedstawionych kandydatów rada może dokonać wyboru.