Działalność kantorową mogą prowadzić wyłącznie osoby nie karane za przestępstwa wymienione w art. 77 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./. Popełnienie czynu z ww. przepisu spełnia kryteria przestępstwa skarbowego w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. - Prawo dewizowe /Dz.U. nr 160 poz. 1063 ze zm./.

Przepis art. 68 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ zobowiązuje bowiem jedynie organ nadzoru budowlanego do przesłania decyzji wydanej na podstawie pkt 1 tego artykułu organowi właściwemu do zapewnienia lokali zamiennych, a więc w istocie do dokonania czynności technicznej, polegającej na "przesłaniu" decyzji. Organ nadzoru budowlanego nie ponosi natomiast

Jakkolwiek decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wiąże organ wydający pozwolenie na budowę, to jednak tylko w takim zakresie jaki wynika z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./.

W przeciwieństwie do osoby fizycznej, dla której pismo można pozostawić u sąsiada /art. 149 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, możliwości takiej nie ma w odniesieniu do osoby prawnej. Dlatego też pokwitowanie odbioru decyzji przez inny podmiot prawny, mający siedzibę w tym samym budynku, nie stanowi skutecznego doręczenia.

Analiza przepisu art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /Dz.U. nr 162 poz. 1118 ze zm./ prowadzi do wniosku, że przesłankami warunkującymi przyznanie przez Prezesa ZUS świadczenia w drodze wyjątku są: 1/ niespełnienie warunków dających prawo do emerytury lub renty musi być spowodowane szczególnymi okolicznościami, 2/ ubiegający się

Przepisy rozdziału 5 działu IV ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ określają w sposób szczegółowy tryb doręczenia pism w postępowaniu podatkowym. Jednym z wymogów prawidłowego doręczenia pisma jest potwierdzenie własnoręcznym podpisem tego faktu przez odbierającego pismo /art. 152 par. 1 Ordynacji podatkowej/.

Prawa strony w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym ma organizacja społeczna wpisana do odpowiedniego rejestru urzędowego.

Organem właściwym do rozpoznania odwołania jest organ wyższego stopnia nad organem rozpoznającym sprawę w I instancji, czyli w konkretnej sprawie Izba Skarbowa /art. 220 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Przy pomocy odwołania sprawa podatkowa jest przenoszona w obręb kompetencji organu wyższego stopnia. Na tym polega zasada dewolutywności

Organ podatkowy nie może odmówić przyjęcia dowodu przedstawionego przez stronę. Odmowa jego przyjęcia przez organ I instancji, a następnie dopuszczenie i ocena jego skutków w postępowaniu odwoławczym jest naruszeniem zasady instancyjności.

Warunkiem skuteczności czynności procesowej w zakresie wniesienia odwołania od decyzji administracyjnej jest zachowanie ustawowego terminu do jej dokonania.

1. Zeznanie podatkowe podatnika stanowi oświadczenie o wysokości osiągniętego dochodu /art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ oraz o kosztach jego uzyskania /art. 22 tej ustawy/. Jest ono wiążące do czasu kiedy organ podatkowy nie określi podatku w innej wysokości /art. 45 ust. 6/. 2. Z chwilą wejścia w życie ustawy

W razie stwierdzenia, że organ, którego działania lub bezczynności dotyczy orzeczenie sądu, nie wykonał w całości lub w części tego orzeczenia Sąd może orzec o wymierzeniu temu organowi grzywny do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw. Orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego o ukaraniu grzywną podlega wykonaniu w drodze egzekucji sądowej

Skoro obowiązkiem organu wydającego decyzję określającą wysokość zaległości podatkowej /art. 21 par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ jest naliczenie odsetek na dzień wydania decyzji, które to rozstrzygnięcie stanowi integralną część decyzji wymiarowej /art. 53 par. 4 cyt. ustawy/ wydający taką decyzję inspektor nie może nie wykonać powyższego

Szczególne zasady określania zdolności do czynnej służby wojskowej oraz właściwość i tryb postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach zostały unormowane w rozporządzeniu Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 grudnia 1992 r. /Dz.U. nr 57 poz. 278 ze zm./, wydanym na podstawie art. 26 ust. 4 i art. 70 ust. 1 w zw. z art. 29 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony

Obywatel niebędący stroną postępowania administracyjnego nie ma prawa żądania udostępnienia mu akt /dokumentów/ posiadanych przez organ administracyjny i dlatego skarga za bezczynność organu nie jest w tym zakresie dopuszczalna.

Decyzja o pozostawieniu bez rozpatrzenia odwołania nie jest wydawana bezpośrednio na podstawie art. 169 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1987 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, lecz na podstawie ostatnio wymienionego przepisu w związku z art. 235 Ordynacji podatkowej. Trzeba bowiem mieć na uwadze, że odwołanie nie wszczyna nowej sprawy. Z formalnego punktu widzenia stanowi podanie

Stosownie do art. 130 par. 1 Kpa przed upływem terminu do wniesienia odwołania decyzja nie ulega wykonaniu, natomiast zgodnie z par. 2 tego artykułu wniesienie odwołania w terminie wstrzymuje wykonanie decyzji.

Stypendium spełniające określone warunki i cele może być przykładem trwałego ciężaru wymienionego w art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ i wobec tego wydatki poniesione na ten cel przez osoby fizyczne na rzecz innych osób fizycznych mogą zostać objęte ulgą przewidzianą w powołanym przepisie. /Uwaga; art. 26 ust

Niedopuszczalne jest obejmowanie instytucją sprostowania /art. 113 par. 1 Kpa/ omyłek popełnionych przez organ administracji publicznej w określeniu okoliczności mogących rzutować na ocenę legalności decyzji kończącej konkretne postępowanie.

Podmiotem obowiązku podatkowego jest podatnik. W chwili śmierci podatnika przestaje istnieć osoba, na której obowiązek taki ciąży i tym samym ustaje jej zdolność prawna. Konsekwencją tego jest niemożność prowadzenia postępowania administracyjnego. Nie oznacza to jednak, że po śmierci podatnika - w przypadku nie wykonania przez niego zobowiązania podatkowego - zobowiązanie to wygasło. Prawodawca zabezpieczył

Utwardzenie placu kostką brukową, a następnie zalanie jej betonem, należy zakwalifikować jako roboty budowlane określone w art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.

Analiza przepisu art. 18 ust. 8 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ prowadzi do wniosku, że wymienione w nim sytuacje, które powodują wygaśnięcie zezwolenia, mają charakter zdarzeń, które następują w ściśle określonym czasie. Z tymi zdarzeniami został powiązany skutek w postaci wygaśnięcia zezwolenia, a wobec

Analizując treść art. 22 i art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, należy dojść do wniosku, że choć wydatek nie dotyczy kosztów wymienionych w art. 23, które z mocy prawa nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów, to niejako automatycznie wydatek taki nie może być uznany za koszt uzyskania przychodów. Muszą być zachowane

W przypadku, kiedy przedmiot sprawy może podlegać jednocześnie dwu odmiennym regulacjom prawnym /Prawo wodne, Prawo budowlane/ i w wyniku zastosowania jednych bądź drugich przepisów prawnych można osiągnąć taki sam bądź podobny skutek prawny, organy powinny w pierwszej kolejności rozważyć, które przepisy winny mieć w pierwszej kolejności zastosowanie w danej sprawie /jeśli to wprost nie wynika z samych