Zaprzestanie uprawy gruntów rolnych lub ograniczenie produkcji rolniczej nie stanowi podstawy do zwolnienia od podatku rolnego lub udzielenia ulgi w tym podatku.

Bez względu na przedmiot sprawy i jego rzeczywisty związek z interesem prawnym, gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej, w której decyzję wydaje wójt tej gminy.

1. Zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym organem właściwym gminy do podejmowania uchwał o ogłoszeniu przetargu i zatwierdzaniu regulaminów przetargu, oddawania w dzierżawę lub najem komunalnych lokali użytkowych jest zarząd gminy. 2. Przetarg publiczny jako forma postępowania poprzedzająca zbycie mienia komunalnego stanowi sprawę z zakresu administracji

Jeżeli z przepisów prawa nie wynika obowiązek powołania lub mianowania na stanowisko kierownicze, to odmowa powołania na to stanowisko osoby, która uzyskała wskazanie komisji powołanej do przeprowadzenia konkursu na to stanowisko, nie podlega zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie przepisów postępowania administracyjnego.

Regulamin pracy komisji konkursowej, powołanej w celu przeprowadzenia konkursu wyłaniającego kandydata na stanowisko dyrektora szkoły, nie odpowiada cechom żadnego z aktów podlegających kontroli sądowoadministracyjnej.

1. Przewidziane w art. 43 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/ oświadczenie zarządu gminy o aktualizacji ceny gruntu oddanego w użytkowanie wieczyste oraz ustalone w takim oświadczeniu zaktualizowane opłaty roczne za użytkowanie wieczyste gruntu nie stanowią decyzji administracyjnej ani aktu prawnego zarządu gminy z

1. Postanowienie uchwały organów gminy, ograniczające w sposób ogólny i abstrakcyjny dopuszczalność oddawania w najem lub dzierżawę składników mienia komunalnego tylko na rzecz mieszkańców gminy, ma charakter przepisu gminnego z zakresu administracji publicznej. Postanowienie takie może być zaskarżone do sądu administracyjnego w trybie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

Stwierdzenie nieważności uchwały organu gminy następuje tylko wtedy, kiedy uchwała w sposób istotny narusza prawo /art. 207 par. 3 w związku z art. 216 par. 1 Kpa i art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie terytorialnym/.

1. Rada gminy określając na podstawie art. 19 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ wysokość opłaty targowej od sprzedaży z ręki, koszów, stoisk, wozów konnych, przyczep, pojazdów samochodowych itp., a także sprzedaży zwierząt, środków i części do środków transportowych może różnicować wysokość tej opłaty w zależności od miejsca na targowisku

1. Rozstrzygnięciem nadzorczym w rozumieniu przepisów rozdziału 10 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ jest tylko takie orzeczenie organu nadzoru, które władczo ingeruje w uchwałodawczą działalność organów gminy, najczęściej stwierdzając nieważność konkretnej uchwały z powodu jej sprzeczności z prawem. Pismo organu nadzoru, zawiadamiające o braku podstaw

Pojęcie "zamieszkiwania" użyte w par. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 lipca 1988 r. w sprawie zasad i trybu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych /Dz.U. nr 27 poz. 187/ nie powinno być rozumiane wyłącznie jako opis stanu faktycznego, to jednak nie jest w żadnym przypadku związane z dysponowaniem samoistnym tytułem prawnym do zajmowania lokalu. Pojęciu temu odpowiada w istocie każde faktyczne

W rozumieniu art. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych zakładowe ośrodki wczasowe należy uznać za obiekty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

1. Przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, a w szczególności jej art. 40 ust. 2 pkt 3, nie stwarzają podstawy do ustalenia przez radę gminy stawek czynszu dzierżawnego lub czynszu najmu mienia komunalnego w formie aktu normatywnego powszechnie obowiązującego. 2. Akt kierownictwa wewnętrznego, w którego formie rada gminy ustaliła zasady podwyższania

Odwołania od decyzji zarządu gminy w sprawach należących do ich zadań własnych rozpatrują kolegia odwoławcze przy sejmikach samorządowych jako organy wyższego stopnia w rozumieniu art. 17 Kpa.

Postanowienie statutu gminy, przewidujące wybór w skład komisji dyscyplinarnej pierwszej instancji pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, jest sprzeczne z art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./.

1. W sytuacji, gdy Wojewódzka Komisja Poborowa, uwzględniając żądanie skargi o uchylenie zaskarżonego do sądu administracyjnego orzeczenia Rejonowej Komisji Poborowej uchyliła to orzeczenie, jednakże w następstwie tego nie orzekła o skierowaniu poborowego do służby zastępczej bądź o uchyleniu również orzeczenia Rejonowej Komisji i przekazaniu tejże Komisji sprawy do ponownego rozpatrzenia - orzeczenie

Z mocy art. 40 ust. 2 pkt 3 ustawy samorządowej organy gminy są upoważnione do wydawania przepisów gminnych w zakresie zarządu mieniem gminy, przez co należy rozumieć również ustalenie ogólnych reguł gospodarowania, dysponowania i wykorzystywania lokali użytkowych w budynkach komunalnych. Ustalenie stawek czynszu najmu i dzierżawy wynika zaś z uprawnień do stanowienia przepisów powszechnie obowiązujących

Decyzja organu drugiej instancji o umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie nie zakończonej jeszcze decyzją organu pierwszej instancji rażąco narusza art. 138 Kpa, jest więc nieważna z mocy art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Jeżeli przedmiotem uchwały zarządu gminy jest władcze i jednostronne rozstrzygnięcie o prawach lub obowiązkach indywidualnych jednostki, uchwała ta jest decyzją administracyjną w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Wyłącza to możliwość zaskarżenia jej do Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

Przez "działalność gospodarczą" w rozumieniu ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ należy rozumieć działalność o jakiej mowa w ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/.

Uchwała rady gminy, która rozstrzyga o zaniechaniu poboru podatku rolnego od rolników indywidualnych w sposób ogólny i powszechny, narusza art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ i par. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 1989 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1990

1. Wadliwą decyzję ostateczną można wzruszyć tylko w drodze nadzwyczajnych środków prawnych, a nie w drodze sprostowania na podstawie art. 113 par. 1 Kpa. 2. Przydzielenie innego pomieszczenia zastępczego na podstawie postanowienia "o sprostowaniu oczywistej pomyłki" /art. 113 par. 1 Kpa/ oznacza zmianę rozstrzygnięcia co do istoty.

1. Z przepisów Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej ani z przepisów ustawy o samorządzie terytorialnym nie można wyprowadzić poglądu, że niedopuszczalne jest powierzenie jednej osobie tymczasowego pełnienia funkcji organu kolegialnego, jakim jest zarząd gminy. Osoba, której prezydium sejmiku samorządowego powierzyło w trybie art. 96 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

Pozostaje zatem do rozważenia, czy skutki procesowe wniesienia kilku skarg na jedną uchwałę organu gminy łączyć należy z chwilą wniesienia skargi i z pojęciem sprawy zawisłej w rozumieniu art. 199 par. 1 pkt 2 Kpc, czy też dopiero z chwilą wydania wyroku przez sąd administracyjny. W przypadku zastosowania instytucji sprawy zawisłej, to w takim wypadku skargi wniesione później niż pierwsza podlegałaby