Sankcja cofnięcia uprawnień diagnosty za wykroczenia z art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 p.r.d. wymaga ścisłego stosowania w przypadku stwierdzenia niezgodnego z przepisami wykonania badań technicznych pojazdów, nawet bez rozważenia stopnia naruszenia.

Różnicowanie przez Radę Gminy stawek opłat za zajęcie pasa drogowego według położenia na obszarze zabudowanym i niezabudowanym, przekracza kompetencje ustawowe określone w art. 40 ust. 9 ustawy o drogach publicznych i jest niezgodne z prawem.

NSA oddala skargę kasacyjną C. Sp. z o.o. w sprawie o zajęcie pasa drogowego, uznaje działania Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za zgodne z zaleceniami wcześniejszych orzeczeń, a zgromadzony materiał dowodowy - za wystarczający.

W związku z błędnym uznaniem przez WSA związania oceną prawną z wcześniejszej sprawy, istnieją podstawy do uchylenia wyroku tego sądu i rozpoznania sprawy w oparciu o aktualny stan faktyczny i prawny.

Zarządzenie Burmistrza Miasta T. nr [...] z [...] kwietnia 2005 r. w części obejmującej działkę nr [...] w przebiegu drogi stanowiącej ul. [...] w T. zostało wydane z naruszeniem prawa i jest nieważne, gdyż nie znajduje podstaw w ustawach o samorządzie gminnym i drogach publicznych do regulowania praw do prywatnych gruntów.

Brak jasności i spójności wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w szczególności co do § 1 ust. 6 uchwały oraz załącznika nr 4, skutkuje koniecznością ponownego rozpoznania sprawy przez WSA. Utrzymane w mocy jednocześnie nieważność uchwały i jej załącznika czyni uchwałę niewykonalną.

Wznowienie postępowania administracyjnego i uchylenie ostatecznej decyzji przyznającej płatność obszarową mogą mieć miejsce, gdy ujawnione zostają nowe dowody wskazujące na istotne zmiany w kwalifikujących się powierzchniach działek rolnych.

Sprzeciw dotyczący zgłoszenia znaku NIVELIUM jest zasadny, gdyż podobieństwo do znaku NIVEA prowadzi do ryzyka nienależnej korzyści i szkody dla renomy i charakteru odróżniającego wcześniej zarejestrowanych znaków towarowych B. AG.

Obowiązek poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym, w przypadku braku przeciwwskazań, jest bezpośrednio wykonalny i jego niewykonanie uzasadnia zastosowanie środków egzekucyjnych.

Zróżnicowanie mieszkańców strefy płatnego parkowania według tytułu prawnego do pojazdu narusza zasadę równości, co skutkuje nieważnością odpowiednich postanowień uchwały lokalnej. Rada Miejska nie była uprawniona do takiego różnicowania w ramach uchwały o strefie płatnego parkowania.

Wyrok NSA wskazuje, iż obowiązki szczepień ochronnych wynikające z ustawy pozostają wymagalne, pomimo zastrzeżeń TK odnośnie formy ich publikacji przez GIS; nakłady egzekucyjne są skuteczne do czasu wygaśnięcia derogacji wyroku TK.