Opodatkowanie nieruchomości najwyższymi stawkami podatku jest uzasadnione, jeśli znajduje się ona w posiadaniu przedsiębiorcy i potencjalnie może służyć działalności gospodarczej, niezależnie od czasowych ograniczeń prowadzenia takiej działalności.

Brak winy, o jakim mowa w art. 116 § 1 pkt 1 lit. b) O.p., ma charakter obiektywny i może być skutecznie powoływany jedynie wówczas, gdy członek zarządu rzeczywiście nie miał żadnych możliwości prowadzenia spraw spółki, a stan ten wynikał z przyczyn od niego niezależnych.

Oprocentowanie nadpłaty, o którym mowa w art. 78 § 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, stanowi formę rekompensaty za pozbawienie podatnika możliwości dysponowania własnymi środkami finansowymi wskutek wydania przez organ podatkowy błędnej decyzji.

Grunty pozostające w posiadaniu przedsiębiorcy mogą być opodatkowane jako związane z działalnością gospodarczą, jeśli istnieje potencjalna możliwość ich wykorzystania do tej działalności, niezależnie od faktycznego ich użytkowania.

Decyzje o solidarnej odpowiedzialności podatkowej byłego prezesa zarządu spółki zostały prawidłowo uchylone przez WSA z uwagi na naruszenie przepisów dotyczących właściwości miejscowej organu podatkowego.

Nieruchomość pozostająca we współposiadaniu dewelopera nie traci charakteru opodatkowanego budynku pomimo czasowego braku dachu, jeżeli remont ma na celu kontynuację działań gospodarczych. Obiekty związane z remontami deweloperskimi podlegają opodatkowaniu w ramach prowadzonej działalności, nawet w przypadku tymczasowego braku generacji zysków.

O związaniu nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych decyduje faktyczne lub potencjalne jej wykorzystanie do prowadzenia tej działalności, a nie samo posiadanie jej przez przedsiębiorcę.

1. W świetle wyroku TSUE z 27.02.2025 r., C-277/24 (ECLI:EU:C:2025:130) uniemożliwienie skutecznego podważenia przez osobę trzecią (byłego członka zarządu spółki) w postępowaniu toczącym się na podstawie art. 116 § 1 ustawy z 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) w sprawie jego odpowiedzialności jako członka zarządu, ustaleń faktycznych i kwalifikacji prawnych dokonanych

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając za niezasadne zarzuty instrumentalnego wszczęcia postępowania karnoskarbowego, przez co zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu do dnia przedłożenia wniosku o ulgę płatniczą.

Dopuszczalne jest miarkowanie wysokości dodatkowej opłaty od środków spożywczych, zgodnie z konstytucyjną zasadą proporcjonalności, w przypadku gdy nieterminowa zapłata daniny nie wynika z nadużycia prawa i zamiaru uszczuplenia wpływów beneficjenta.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że oddalenie skargi kasacyjnej jest uzasadnione w przypadku, gdy skarga nie spełnia ustawowych wymogów i nie wpływa na istotę sprawy, a wyrok sądu pierwszej instancji został zgodnie z wytycznymi wcześniejszego orzecznictwa administracyjnego, zobowiązując organ do ponownego rozpatrzenia sprawy.

Grunty po zlikwidowanej linii kolejowej, będące w posiadaniu przedsiębiorcy, podlegają wyższej stawce podatku od nieruchomości jako związane z działalnością gospodarczą, gdy istnieje możliwość ich potencjalnego wykorzystania w celach gospodarczych, niezależnie od faktycznego sposobu użytkowania.

Grunty posiadane przez przedsiębiorcę, nawet po zlikwidowanej linii kolejowej, mogą być uznane za związane z działalnością gospodarczą, jeśli istnieje potencjalna możliwość ich wykorzystania gospodarczo.