Obowiązek świadczenia na fundusz miejski /gminny/ na zasadzie art. 3 ust. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o funduszu gminnym i funduszu miejskim /Dz.U. nr 52 poz. 269/ ciąży na każdej osobie prowadzącej działalność rzemieślniczą w ramach umowy spółki, zaś wysokość należności świadczenia na ten fundusz nie jest w myśl art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy krotna opłaty skarbowej jaką skarżący

Z zestawienia par. 20 ust. 1 i par. 23 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowanie wieczyste gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych oraz zarządzania sprzedanymi nieruchomościami /Dz.U. nr 47 poz. 239/ płynie wniosek, że przewidziany w par. 20 ust. 1 wykaz jest ofertą właściciela

Bez naruszenia funkcjonującej w obowiązującym systemie prawa zasady lex retro non agit /prawo nie działa wstecz/ przyjąć należy, że w myśl par. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 maja 1985 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłacania podatków obrotowego i dochodowego od przychodów rzemieślników ze świadczeń wykonywanych za pośrednictwem spółdzielni rzemieślniczych /Dz.U. nr 25 poz.

Jeżeli wspólnicy posiadają uprawnienia do działalności rzemieślniczej w ramach spółki - to osobno powinni być brani pod uwagę w zakresie ustalenia wysokości dochodu osiągniętego w roku 1985 z działalności gospodarczej.

1. Z przepisu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60/ wynika, że drogi ogólnodostępne, nie zaliczone do żadnej kategorii dróg ze względu na funkcje - nie są drogami publicznymi. 2. Przepis art. 36 ustawy w przedmiocie nakazania przywrócenia pasa drogi do stanu poprzedniego może być stosowany tylko do dróg publicznych.

Przepis art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 12 poz. 50/ obciąża obowiązkiem podatkowym od nieruchomości osobę fizyczną i osobę prawną nie będącą jednostką gospodarki uspołecznionej, która daną nieruchomość faktycznie użytkuje bądź jako właściciel /art. 140 Kc/ lub też samoistny posiadacz w rozumieniu art. 336 Kc, użytkownik wieczysty w świetle art.

Jeżeli będąca przedmiotem żądań zwrotu wywłaszczona nieruchomość nie może być przeznaczona zgodnie z wolą organu administracji państwowej jako zbędna dla celów dla której orzeczono wywłaszczenie na jeden z innych celów przewidzianych art. 50 ust. 1 pkt 1-6 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ wobec tego, że następcy prawni poprzednich

Okoliczność, że dom jednorodzinny znajduje się na terenie przeznaczonym po jego wybudowaniu na cele budownictwa wielorodzinnego, nie jest wystarczającą podstawą do odmowy udzielenia pozwolenia na wykonanie w nim stałej wewnętrznej instalacji gazowej.

1. Jeżeli co do istnienia związku przyczynowego pomiędzy robotami górniczymi a szkodą w nieruchomości wyłaniają się zasadnicze wątpliwości, to rzeczowo właściwa Komisja do spraw Szkód Górniczych może uznać za celowe zasięgnięcie opinii biegłego z zakresu teorii wpływu eksploatacji górniczej na powierzchnię terenu. 2. Rozstrzyganie tych wątpliwości przez przewodniczącego danej komisji, poza przewidzianym

Odrzucenie wniosku o naprawienie szkody górniczej postanowieniem przewodniczącego komisji z powołaniem się na brak związku przyczynowego pomiędzy robotami górniczymi a szkodą górniczą nie mieści się w hipotezie par. 16 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 czerwca 1978 r. w sprawie komisji do spraw górniczych /Dz.U. nr 15 poz. 67 ze zm./.

Czy niezgodność decyzji z prawem obowiązującym w dacie wydania ostatecznej odmownej decyzji administracyjnej, może uzasadniać przyjęcie, że naruszenie prawa materialnego, nie miało wpływu na wynik sprawy /art. 207 par. 2 pkt 1 Kpa/, jeżeli przed wyrokowaniem w Naczelnym Sądzie Administracyjnym nastąpiła niekorzystna dla sprawy zmiana prawa usuwająca tą niezgodność. W przypadku negatywnej odpowiedzi