Gminny program profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych oraz przeciwdziałania narkomanii uchwalony przez radę gminy na podstawie delegacji ustawowych ma charakter aktu wewnętrznego i nie stanowi aktu prawa miejscowego.

Zamieszczenie informacji o nazwie i lokalizacji apteki wraz z elementami perswazyjnymi na banerze może stanowić niedozwoloną reklamę, jeśli przekaz wykracza poza ramy dozwolonej informacji i zachęca do skorzystania z usług apteki. Teza od Redakcji

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie powoduje automatycznie nieważności decyzji administracyjnych wydanych na jego podstawie; wymaga wzruszenia tych decyzji w odpowiednim trybie postępowania administracyjnego. Teza od Redakcji

Prowadzenie programu lojalnościowego, którego celem jest zachęcenie klientów do zakupu towarów w aptece, stanowi niedozwoloną reklamę apteki ogólnodostępnej zgodnie z art. 94a ust. 1 ustawy Prawo farmaceutyczne. Teza od Redakcji

Reklamą aptek, zgodnie z art. 94a ust. 1 p.f., jest każde działanie, które ma na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu towarów lub skorzystania z usług, co oznacza, że oznaczenia takie jak 'promocja' i 'wyprzedaż' w aptekach są niedozwolone. Teza od Redakcji

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego, który stanowił podstawę wydania rozstrzygnięcia administracyjnego, nie oznacza automatycznego stwierdzenia nieważności tego rozstrzygnięcia - wymaga wznowienia postępowania i oceny wpływu stwierdzenia nieważności aktu normatywnego na decyzje podjęte na jego podstawie.

Problemy kadrowe, których kierownik podmiotu leczniczego jest świadom z wyprzedzeniem, nie mogą być uznane za siłę wyższą w kontekście art. 34 ust. 8 pkt 1 ustawy o działalności leczniczej, co obliguje do zachowania trybu określonego w art. 34 ust. 1 i 2 u.d.l., w tym uzyskania zgody wojewody na czasowe zaprzestanie działalności leczniczej.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie powoduje automatycznie nieważności rozstrzygnięcia indywidualnego wydanego na podstawie tego aktu; konieczne jest przeprowadzenie odpowiedniego trybu wzruszenia takiego rozstrzygnięcia zgodnie z art. 147 § 2 p.p.s.a.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie powoduje automatycznego stwierdzenia nieważności rozstrzygnięcia administracyjnego wydanego na jego podstawie; konieczne jest uruchomienie odpowiedniego trybu weryfikacji takiego rozstrzygnięcia.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie prowadzi automatycznie do stwierdzenia nieważności wydanych na jego podstawie decyzji administracyjnych, lecz wymaga przeprowadzenia odpowiedniego postępowania w celu oceny, czy decyzje te zostały wydane na podstawie wtedy obowiązującej podstawy prawnej oraz czy zasady stabilności obrotu prawnego i ochrony praw nabytych nie zostały naruszone.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego nie prowadzi automatycznie do nieważności decyzji administracyjnych wydanych na podstawie tego aktu, lecz wymaga uruchomienia odpowiedniego trybu wzruszenia tych decyzji zgodnie z postępowaniem administracyjnym lub szczególnym. Teza od Redakcji

Osoba zarządzająca transportem w przedsiębiorstwie ponosi odpowiedzialność za niedopełnienie obowiązków dotyczących badań lekarskich i psychologicznych kierowców, nawet jeśli kierowcy nie są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę.

Kierowca pojazdu jest zobowiązany do wprowadzenia do urządzenia do poboru opłat drogowych prawidłowych danych o kategorii pojazdu już w momencie faktycznej zmiany cech technicznych pojazdu, wymagającej aktualizacji danych w dowodzie rejestracyjnym, niezależnie od daty dokonania formalnych wpisów w rejestrach.

W procesie wymiaru kary pieniężnej za niezarejestrowanie pojazdu sprowadzonego z UE w terminie, organy administracji muszą opierać się na rzetelnych i udokumentowanych podstawach faktycznych dotyczących powtarzalności naruszeń oraz uzyskanych korzyści majątkowych, a także odpowiednio rozważyć możliwość odstąpienia od nałożenia kary zgodnie z art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a.

Przewóz okazjonalny, jako forma transportu drogowego, wymaga od przedsiębiorcy posiadającego licencję na przewóz osób samochodem osobowym, spełnienia dodatkowych warunków określonych w przepisach prawa o transporcie drogowym, co nie narusza przepisów Konstytucji RP ani prawa Unii Europejskiej.