Skarga kasacyjna I.Z. została oddalona z powodu niespełnienia wymogów formalnych dotyczących precyzyjnego określenia i uzasadnienia zarzutów, co uniemożliwiło ich merytoryczną ocenę przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Decyzje o odpowiedzialności podatkowej osób trzecich muszą być doręczane na faktyczny adres zamieszkania, a nie formalny adres rejestracji działalności. W przypadku błędnego doręczenia adres ten nie uruchamia terminu zaskarżenia.

Dofinansowanie przyznane z FGŚP na podstawie art. 15g i 15gg ustawy o Covid-19, związane z działalnością w SSE, kwalifikuje się jako dochód zwolniony od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., jeżeli istnieje ścisły związek z działalnością strefową.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając, że organy administracyjne błędnie oceniły przesłanki umorzenia kosztów egzekucyjnych. Wyrok WSA, uwzględniający skargę podatnika, jest zasadny ze względu na naruszenie prawa procesowego przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej.

Przywrócenie terminu procesowego nie jest możliwe, gdy uchybienie wynika z zaniedbań pełnomocnika zawodowego, chyba że strona wykaże brak winy w granicach staranności wymaganej od profesjonalisty.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdza, że akt normatywny musi być ogłoszony z zachowaniem odpowiedniego vacatio legis, chyba że istnieją szczególne okoliczności uzasadniające skrócenie tego terminu. Brak zachowania 14-dniowego vacatio legis narusza zasady demokratycznego państwa prawnego.

Nieuzasadnione skrócenie vacatio legis gminnej uchwały narusza zasady demokratycznego państwa prawnego; ważny interes państwowy nie uzasadniał wprowadzenia zmian w przepisach bez odpowiedniego vacatio legis.