Rozstrzygnięcie odmowy wznowienia studiów podlega kognicji sądów administracyjnych jako zewnętrzny akt administracyjny regulowany przepisami prawa wewnętrznego uczelni, mimo iż nie przyjmuje formy decyzji administracyjnej.

Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie, bowiem decyzja Naczelnika Gminy M. z 1989 roku została wydana prawidłowo i weszła do obrotu prawnego. Brak fizycznego wniosku w aktach nie wyklucza jego złożenia, a zasada trwałości decyzji administracyjnych zabezpiecza ich legalność.

Skarga kasacyjna została oddalona z powodu tożsamości przedmiotowej i podmiotowej wniosków dotyczących wyłączenia zespołu dworkowo-parkowego spod reformy rolnej, co uzasadniało umorzenie postępowania na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. jako bezprzedmiotowe.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że w przypadku domniemanego nadużycia prawa do informacji publicznej, organ publiczny jest zobowiązany wydać decyzję administracyjną o odmowie dostępu do informacji, a pominięcie tej formy nie stanowi podstawy do oddalenia skargi ze względu na nadużycie prawa.

Wniosek o udostępnienie informacji publicznej nie stanowi nadużycia prawa, jeżeli organ nie wykaże w formie decyzji odmowy, że cel wniosku nie realizuje zasady jawności życia publicznego i demokratyzacji władzy.

Podmiot, który nie posiada dominującej pozycji Skarbu Państwa, może być zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej, jeżeli realizuje zadania publiczne lub dysponuje majątkiem publicznym.

Dane osobowe przetwarzane w ramach postępowania karnego nie mogą być przechowywane po spełnieniu celu ich przetwarzania, a Prezes UODO może nakazać ich usunięcie zgodnie z przepisami o ochronie danych osobowych, nawet w kontekście rejestrów policyjnych.

Informacje dotyczące wydatków ponoszonych przez spółki dysponujące środkami publicznymi nie mogą być objęte tajemnicą przedsiębiorcy, jeśli nie zostanie wykazane, że ujawnienie tych informacji naraziłoby przedsiębiorcę na realną szkodę, co jest konieczne przy uznaniu tajemnicy przedsiębiorcy.

NSA uchyla wyrok WSA i decyzje administracyjne, nakazując ponowne rozpatrzenie dowodów w sprawie wznowienia postępowania o rekompensatę za mienie zabużańskie, ze szczególnym uwzględnieniem dowodów zdjęć lotniczych i opinii biegłych.

Wykorzystanie zwolnienia lekarskiego przez funkcjonariusza w sposób niezgodny z jego celem, jakim było uczestnictwo w kursie na sternika motorowodnego, stanowi podstawę do utraty prawa do uposażenia, zgodnie z art. 121e ustawy o Policji.

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop przysługujący do 5 listopada 2018 r. powinien być wyliczany przy zastosowaniu zasady proporcji 1/21 części miesięcznego uposażenia, zgodnej z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego oraz konstytucyjnymi standardami ochrony prawa do urlopu.

Decyzja o zawieszeniu policjanta w czynnościach służbowych z uwagi na przewinienia dyscyplinarne, takie jak nadużywanie stanowiska do poniżania podwładnych, jest uzasadnioną formą ochrony dobra instytucji i służby, zgodnie z art. 39 ust. 2 ustawy o Policji.

Osoba pozostająca w związku nieformalnym, wychowująca wspólnie z konkubentem co najmniej jedno wspólne dziecko, nie może być uznana za samotnie wychowującą dziecko z wcześniejszego związku w rozumieniu art. 3 pkt 17a u.ś.r.