Przepis par. 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatku obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203/ należy rozumieć w taki sposób, że działalność można uznać za nowo uruchomioną pod warunkiem, że jednostka gospodarki uspołecznionej zaprzestała

1. Przepis art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ pozwala organowi podatkowemu jedynie na ograniczenie wysokości zwrotu różnicy podatku VAT na czas nie dłuższy niż trzy miesiące, a nie obniżenie jej za następne okresy obliczeniowe. 2. Decyzja o ograniczeniu kwoty zwrotu różnicy podatku VAT wydana na podstawie

1. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przewidziana w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 - art. 42/, jest decyzją administracyjną, a postępowanie w sprawie będącej jej przedmiotem toczy się stosownie do art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa. 2. Organ II instancji, rozpatrujący pod rządami ustawy wymienionej w pkt 1 odwołanie od decyzji o ustaleniu

1. W rozumieniu przepisu art. 39 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/ prowadzenie działalności gospodarczej w zajmowanym lokalu mieszkalnym oznacza taką działalność, na którą składają się czynności produkcyjne lub usługowe wykonywane wyłącznie lub w zasadniczej części w tym lokalu. Wyłączenie prawa do dodatku mieszkaniowego

1. Realizacja roszczenia o przyznanie prawa do dodatku uzależniona jest od woli osoby uprawnionej. Wola ta uzewnętrznia się poprzez złożenie wniosku /art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali i dodatkach mieszkaniowych - Dz.U. nr 105 poz. 509/. A zatem, obowiązek zaspokojenia roszczenia rozpoczyna się z dniem następnym po dniu złożenia wniosku. 2. Przyznanie prawa do dodatku mieszkaniowego

1. Oplata skarbowa jest rodzajem podatku i odnosi się do niej przepis art. 175 par. 1 Kpa. O charakterze świadczenia pieniężnego na rzecz Skarbu Państwa nie decyduje jego nazwa, lecz okoliczność, czy z ustawy wynika przymus świadczenia w określonych warunkach. 2. Niezachowanie terminu do wystąpienia o uznanie nieistnienia obowiązku podatkowego z art. 175 Kpa, skutkuje tym, że organy podatkowe nie mogą

Spółka akcyjna, prowadząca działalność w zakresie udzielania pożyczek, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli nie spełnia warunków określonych w art. 11 ust. 5 i art. 11[1] ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r - Prawo bankowe /t.j. Dz.U. 1992 nr 72 poz. 359 ze zm./.

Reguła zawarta w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ ma zastosowanie, gdy podatnik tak postanowi i powiadomi o swoim postanowieniu organ podatkowy. Jeśli tego nie uczyni rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./

Materiały wybuchowe /a także traktowane jako wybuchowe/ dopuszczone do obrotu na podstawie uzyskanej przez określony podmiot gospodarczy koncesji nie mogą być objęte zakazem sprzedaży nawet okresowej i wobec ograniczonego kręgu osób, wprowadzonym uchwałą rady gminy w trybie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Oświadczenie, o którym mowa w par. 2 ust. 4 wraz z poświadczeniem wymienionym w par. 2 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie szczegółowego zakresu, trybu oraz sposobu ustalania podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży niektórych towarów oraz świadczenia niektórych usług /Dz.U. nr 39 poz. 179/ stanowi dowód w rozumieniu art. 75 par. 1 Kpa uprawniający do zastosowania

W żadnym razie nie jest usprawiedliwiona wykładnia, która na podstawie analogiae legis do przepisu późniejszego pozwala na wykładnię przepisu dotychczasowego, skoro analogia w prawie podatkowym nie jest dopuszczalna.

Przez inne środki transportu, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, należy rozumieć samochody osobowe oraz inne środki transportu nie przeznaczone do działalności gospodarczej lub udostępniane na podstawie innych tytułów.

Wobec wprowadzenia zmian do ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ ustawą z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali /Dz.U. nr 85 poz. 388/, polegających m.in. na skreśleniu art. 21 ust. 1 - 6 i ust. 10 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r., od 1 stycznia 1995 r. zniesiona została możliwość orzekania przez organy administracji

Zasadne jest naliczanie i pobranie odsetek od nie uregulowanych w terminie zaliczek na podatek dochodowy w miesiącach, w których podatnik osiągnął dochód, nawet jeśli później wykazywał stratę z prowadzonej działalności. Możliwości wydania decyzji określających wysokość niezapłaconych przez podatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych nie zamyka fakt, że w chwili wydania tych decyzji podatnik

Sprzedaż poszczególnych elementów przedsiębiorstwa, choćby nawet przedstawiały one znaczną wartość w porównaniu z wartością całego przedsiębiorstwa, nie stanowi podstawy do uznania, iż faktycznie nastąpiła jego sprzedaż. Przedsiębiorstwo /art. 55[1] Kc/ jako przedmiot zbycia musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35/ nie stanowią podstawy dla rozstrzygnięcia o tym co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodu.

Wykładnia gramatyczna użytego przez wykonawcę w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ zwrotu "wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu" oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia do celów podatkowych wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że uzasadnia ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością

Rada Pracownicza Przedsiębiorstwa podjęła uchwałę o zakwalifikowaniu kosztów działalności międzyzakładowej przychodni zdrowia jako darowizny na cele ochrony zdrowia, podlegającej odliczeniu od dochodu przy ustaleniu podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Nie uznając tego odliczenia

Przepis przejściowy, zamieszczony w par. 10 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 132 poz. 635/, jako wydany w trakcie roku podatkowego, jest sprzeczny z zasadami państwa prawnego, nie pozwala bowiem podatnikom na racjonalne planowanie prowadzenia działalności.

Sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego jest źródłem przychodu, jeśli prawo to zostało zbyte przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Wszystkie wydatki, związane z zawarciem umowy leasingu operacyjnego, w tym także tzw. kaucja zwrotna powinny być uznane za koszty uzyskania przychodu. Nie ma podstaw do rozdzielania poszczególnych wydatków wynikających z zawarcia tej umowy, i przyjmowania, że część z nich stanowi koszty uzyskania przychodu, zaś część /kaucja zwrotna/ nie jest kosztami uzyskania przychodu.

Na uchwałę wydaną na podstawie art. 13 pkt 5 ustawy z dnia7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. nr 85 poz. 428 ze zm./, skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie przysługuje.

Wystawienie faktury potwierdzającej przekazanie towaru w celach reklamy co w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ zostało zrównane ze sprzedażą prowadzi do powstania obowiązku podatkowego w rozumieniu art. 6 ust. 1 pkt 4 tej ustawy.