Orzeczenia
Niezgodne z zasadą praworządności byłoby postępowanie organów podatkowych akceptujące w stosunku do sprzedawcy wartość usług /zawyżoną według organów/ i zadeklarowany od nich podatek należny, a kwestionujące prawo nabywcy do uwzględnienia tego podatku jako podlegającego odliczeniu z tej przyczyny, że cena za usługi jest wyższa od tej, którą strony powinny uzgodnić, gdyby kierowały się realiami rynkowymi
Postępowanie na gruncie art. 50 i art. 51 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ może doprowadzić albo do legalizacji wybudowanego obiektu albo nakazu rozbiórki /w całości lub w części/.
Prawa członków wspólnoty mieszkaniowej reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali /Dz.U. nr 85 poz. 388/ i zgodzić należy się ze stanowiskiem organu II instancji, iż przepisy Kc i Kpc mają do nieruchomości wspólnej objętej wspólnotą mieszkaniową zastosowanie odpowiednie. W przypadku nieruchomości wspólnej należy mieć na uwadze przede wszystkim interes zbiorowy wspólnoty, a nie indywidualny
W decyzji wydanej na podstawie art. 151 par. 2 Kpa organ powinien w sposób wyraźny, nie budzący wątpliwości stwierdzić naruszenia prawa decyzji dotychczasowej i wskazać okoliczności z powodu których nie uchylił tej decyzji. Ma to istotne znaczenie, gdyż decyzja tego rodzaju stanowi podstawę, zgodnie z art. 153 par. 1 Kpa do wystąpienia z roszczeniem odszkodowawczym.
1. Istota podziału kompetencji organów w sprawach budowlanych polega, m.in. na tym, że odstąpienie inwestora od warunków pozwolenia na budowę przenosi dalsze decyzje w sprawie możliwości jej kontynuowania bądź wydania nakazu rozbiórki, do wyłącznej kompetencji organów nadzoru budowlanego. 2. Nie prawnie dopuszczalne wydawanie decyzji zezwalającej na zmianę pozwolenia na budowę po odstąpieniu przez
Z art. 116 ust. 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych /Dz.U. nr 155 poz. 1014 ze zm./ nie można wyprowadzać wniosku, że raz utworzona w budżecie rezerwa /ogólna lub celowa/ nie może być w ciągu roku zmieniona. Należy podkreślić, że z ust. 1 tego artykułu wynika swoboda w tworzeniu rezerw, które mogą, ale nie muszą być wprowadzone do uchwały budżetowej.
Nie jest możliwe, w wypadku wykreślenia spółki z o.o. po likwidacji, ustalenie ogólnego następcy prawnego co, zdaniem sądu, czyni bezzasadnym zawieszenie postępowania na mocy art. 97 Kpa w zw. z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
Artykuł 58 Kc nie może być wykorzystany jako generalna klauzula pozwalająca na całkowicie nieograniczone i dowolne kształtowanie podatkowych skutków umów cywilnoprawnych. Dla ustalenia, że doszło do obejścia prawa, najistotniejsze znaczenie ma ustalenie, że istnieje norma prawna, która zakazuje osiągnięcia określonego skutku i czynność prawna prowadząca do jego osiągnięcia.
Przepis art. 37 ust. 1 pkt 3 lit. "a" ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ ma zastosowanie również do powstałych na podstawie art. 14 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej /Dz.U. 1997 nr 9 poz. 43 ze zm./ jednoosobowych spółek gminy.
Skarżąca Spółka faktycznie w spornym okresie prowadziła działalność gospodarczą polegającą na obrocie papierami wartościowymi. Fakt niezgłoszenia danego rodzaju działalności do właściwego organu ewidencyjnego bądź niedopełnienie wymogu rejestracji podatnika w odpowiednich rejestrach nie oznacza więc, że dochód z działalności podatnika jest zwolniony od podatku. Istotna jest bowiem faktyczna działalność
W warunkach likwidacji zakładu pracy i związanej z nią niemożności uzyskania świadectwa o którym mowa w par. 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, strona skarżąca mogła dowodzić wykonywanie pracy w szczególnych warunkach również przy pomocy innych środków dowodowych
1. Dane z ewidencji gruntów - stosownie do art. 21 w związku z art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 15 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./, nie mogą być zatem podstawą w zakresie ustaleń odnoszących się do osoby podatnika, tj. osoby, na której ciąży obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o
Stosowanie ulg podatkowych należy do kompetencji przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego, tym samym Rada Miasta i Gminy M. rażąco naruszyła przepis art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999-2002 /Dz.U. nr 150 poz. 983 ze zm./, wprowadzając w drodze uchwały ulgi podatkowe.
Bezrobotny, któremu nie jest wypłacany w całości lub w części zasiłek przyznany ostateczną decyzją, ochrony prawnej winien szukać w skardze na czynność wypłaty /art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i skargę skierować przeciwko organowi na jakim, z mocy samego prawa ciąży obowiązek wypłaty zasiłku /art. 14 ust. 1 pkt 5
Podatnik nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów straty wywołanej tylko i wyłącznie z winy podatnika a wynikającej z tego rodzaju zaniedbań, których racjonalnie działający podmiot gospodarczy nie powinien popełniać.
1. O tym, czy dany grunt o powierzchni przekraczającej 0,10 ha ma charakter lasu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./ decyduje nie sam rodzaj znajdujących się w nim upraw lecz przeznaczenie go do produkcji leśnej. Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ ustalenie
Wznowienie postępowania zakończonego decyzją o pozwoleniu na budowę na podstawie art. 145 par. 1 pkt 8 Kodeksu postępowania administracyjnego ma pierwszeństwo w stosunku do postępowania dotyczącego uchylenia decyzji o pozwoleniu na budowę na mocy art. 36a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.
Podstawą zawieszenia postępowania w sprawie udzielania ulg w zapłacie zobowiązań podatkowych może być tylko art. 204 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, nie zaś art. 201 par. 1 pkt 2 tej ustawy.
Dotacje na pokrycie bieżących kosztów są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.
Z dyspozycji art. 234 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ wynika jedynie zakaz orzekania na niekorzyść strony odwołującej się przez organ odwoławczy. Zakaz reformationis in peius nie dotyczy ponownego orzekania przez organ I instancji w razie przekazania przez organ odwoławczy sprawy temu organowi do ponownego rozpoznania.
Podatnik traci uprawnienie do zastosowania stawki "0" procent VAT przy eksporcie towarów i usług, w sytuacji gdy prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w sposób uniemożliwiający prawidłowe sporządzenie deklaracji podatkowej na podstawie danych z ewidencji.
Sedno sporu tkwi w nieuwzględnieniu w wycenie nieruchomości, do celów opłaty skarbowej, wartości hipotek ciążących na tej nieruchomości. 1. Regulujący tą kwestię przepis art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie pozostawia wątpliwości, co do prawidłowości stanowiska zajętego przez organy podatkowe. Zawarty w tym przepisie zapis "bez odliczenia
Bezrobotny, który nabył uprawnienie do renty z tytułu niezdolności do pracy /uprzednio renty inwalidzkiej/ i skorzystał z dobrodziejstwa art. 95 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych - Dz.U. nr 162 poz. 1118 ze zm. /uprzednio art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin - Dz.U. nr 40
1. Przepisy zawarte w art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ mają tworzyć bariery przeciwdziałające wykorzystywaniu umów cywilnoprawnych do omijania przepisów podatkowych w celu pomniejszenia należnego podatku. 2. Odwołanie się do wykładni systemowej, celowościowej, do postulatu racjonalnego ustawodawcy i zasady równości podatkowej