Uchwała rady gminy upoważniająca zarząd gminy do ustalenia stawek czynszowych w wypadku wyłączenia przetargu jest uchwałą w sprawie z zakresu administracji publicznej.

Nie można kwestionować zobowiązania podatkowego zrealizowanego zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ w drodze skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję ustalającą odsetki za zwłokę.

Życie i zdrowie człowieka mogą być zagrożone - w rozumieniu art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1919 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nie tylko działaniami bezpośrednimi, ale również pośrednio, przez stworzenie realnego niebezpieczeństwa katastrof i wypadków bądź narażenie poszczególnego człowieka na uszkodzenie ciała, trwałe kalectwo lub śmierć.

Przedmiotem skargi do sądu administracyjnego może być rozstrzygnięcie nadzorcze stwierdzające nieważność uchwały organu gminy, a nie zaniechanie - obojętnie, w jakiej formie wyrażone - wydania przez organ nadzoru takiego rozstrzygnięcia, przy czym legitymacja do wniesienia skargi przysługuje wyłącznie gminie lub związkowi komunalnemu /art. 8 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym

1. Stwierdzenie, że nieruchomość jest zbędna na cel uzasadniający wywłaszczenie - lub obecnie - cel określony w decyzji o wywłaszczeniu /art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. nr 30 poz. 127/ oznacza, iż nieruchomość jest nadal we władaniu Skarbu Państwa. 2. Postępowanie administracyjne o zwrot wywłaszczonej nieruchomości podlega

Przepisy gminne porządkowe niezbędne dla ochrony życia i zdrowia obywateli oraz zapewnienia porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego można wydawać dopiero po stwierdzeniu, że w odrębnych ustawach lub innych przepisach powszechnie obowiązujących nie ma jeszcze takiej regulacji prawnej /art. 40 ust. 3 ustawy o samorządzie terytorialnym/. Przepisy uchwały rady gminy wprowadzające numery identyfikacyjne

Treść przepisu art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ nie pozwala na podjęcie przez radę gminy uchwały w przedmiocie zwolnienia wszystkich mieszkańców gminy od podatku z tytułu posiadania psa.

1. Przepis art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ wymaga przede wszystkim, aby materia mająca być przedmiotem regulacji przez radę gminy - nie była uregulowana w odrębnych ustawach lub innych przepisach powszechnie obowiązujących. 2. Jeśli ustawodawca w danej materii zrezygnował z bardziej szczegółowej, a przy tym bardziej rygorystycznej

1. Postanowienia uchwały rady gminy ustalające określoną należność pieniężną za prowadzenie działalności handlowej w miejscach do tego nie wyznaczonych są sprzeczne z prawem, gdyż wykraczają poza upoważnienie zawarte w art. 40 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./. Uchwalenie uchwałą sankcji w wysokości nie przewidzianej przez ustawodawcę

W świetle art. 6 Konstytucji RP, gwarantującego swobodę działalności gospodarczej bez względu na formę własności, niedopuszczalne jest stanowienie przepisów gminnych przewidujących generalne wyparcie ze sfery handlu i usług jednostek uspołecznionych.

1. Skorzystanie przez organy obu instancji z uprawnienia do zaniechania faktycznego i prawnego uzasadnienia decyzji odmownej, gdy wymaga tego interes bezpieczeństwa Państwa lub porządek publiczny /art. 8 ustawy z dnia 31 stycznia 1961 r. o broni, amunicji i materiałach wybuchowych - Dz.U. nr 6 poz. 43 ze zm./, nie zwalnia tych organów z podania podstawy prawnej wydanych decyzji, a także z obowiązku

Przewidziane w uchwale organu gminy jednorazowe wypowiedzenie wszystkich umów najmu komunalnych lokali użytkowych w mieście w celu zorganizowania przetargów czynszowych, warunkujących zawarcie nowych umów i w celu wyeliminowania ze sfery handlu i usług jednostek gospodarki uspołecznionej, rażąco narusza zasady współżycia społecznego w rozumieniu art. 5 i art. 354 Kc i jest niezgodne z art. 18 ust.

Nie zapłacona w przewidzianym terminie zaliczka stanowi zaległość podatkową w rozumieniu art. 19 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ wtedy, gdy była w istocie należna Skarbowi Państwa, to jest gdy została objęta lub będzie objęta kwotą podatku ustalonego z decyzji przewidzianej w art. 5 ust. 3 tej ustawy.

1. Wybór przewodniczącego rady gminy nie stanowi podstawy do nawiązania z nim stosunku pracy w rozumieniu art. 73 par. 1 kodeksu pracy. 2. Zatrudnienie przewodniczącego rady gminy w tym charakterze nie znajduje podstaw prawnych ani w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, ani w kodeksie pracy.

Założenie, że uszczuplenie podatku za okres trzyletni wstecz przekracza znacznie kapitał spółki /trafność takiego założenia może być podważona w głównym postępowaniu wymiarowym/ jest równoznaczne z uzasadnioną - w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ - obawą, że wykonanie zobowiązania podatkowego może być zagrożone.

1. Potwierdzenie przejścia na własność państwa gruntów, o jakich mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./, następuje przez wydanie zaświadczenia /art. 217 par. 2 Kpa/, a nie w formie decyzji administracyjnej. 2. Osoba, która kwestionuje tytuł własności Państwa do gruntu, o jakim mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy o drogach publicznych

Zaspokojenie roszczenia o zachowek nie stanowi nabycie praw majątkowych w drodze spadku lub darowizny, co stanowiłoby podstawę prawną opodatkowania w myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207/.

Zawarte we wniosku o wznowienie postępowania administracyjnego żądanie wszczęcia postępowania w innej sprawie administracyjnej nie może być rozpatrzone w postępowaniu dotyczącym zasadności wznowienia postępowania administracyjnego i wzruszenia decyzji ostatecznej.

W sytuacji, w której normy materialnego prawa administracyjnego nie stanowią inaczej, nie jest wyłączone wydanie decyzji uznającej określone działania, podjęte przed udzieleniem wymaganego zezwolenia właściwego organu administracyjnego za zgodne z prawem, jeżeli organ ten potwierdzi zachowanie wszystkich merytorycznych przesłanek, od jakich uzależnione było udzielenie zezwolenia. Tego rodzaju zalegalizowanie

Użytkownik wieczysty zabudowanej domem jednorodzinnym działki o powierzchni mniejszej od przeciętnej może otrzymać w użytkowanie wieczyste część przyległego gruntu, położonego na terenie przeznaczonym pod budownictwo jednorodzinne tylko wówczas, gdy grunt ten nie może być użyty zgodnie z przeznaczeniem.

Wzruszenie decyzji administracyjnej w trybie stwierdzenia nieważności sprowadzać się powinno jedynie do tych części decyzji, które z uwagi na ich niezgodność z prawem z przyczyn wymienionych w art. 156 par. 1 Kpa, nie mogą funkcjonować w obrocie prawnym.

Udzielanie przez prawnika prowadzącego biuro pisania podań także porad prawnych w wyszczególnionych dziedzinach prawa, z wyłączeniem doradztwa w zakresie działalności gospodarczej podmiotów gospodarczych i przyjmowania pełnomocnictw procesowych, nie jest zabronione w rozumieniu art. 1 i art. 4 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ i nie wymaga koncesji

1. Złożenie wniosku przez osobę, która w sprawie nie jest stroną, ani nie działa jako pełnomocnik lub przedstawiciel strony, powinno spowodować wydanie odmownej decyzji z przyczyn formalnych, to jest z powodu braku legitymacji procesowej wnioskodawcy. 2. Prowadzenie postępowania administracyjnego zmierzającego do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy mogłoby nastąpić, gdyby właściwy organ administracji