Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz decyzję organu drugiej instancji w sprawie ze skargi kasacyjnej dotyczącej wyłudzenia VAT przez I. sp. z o.o., uznając za zasadne zarzuty proceduralne i konieczność ponownego rozpatrzenia dowodów.

W transakcji zakupu i odsprzedaży ropy naftowej przez podmiot z Polski, gdzie transport towaru odbywa się poza terytorium kraju, nie zachodzi możliwość opodatkowania VAT w Polsce, gdy ropa naftowa zostaje dopuszczona do obrotu poza jego granicami.

Działania podejmowane przez osobę fizyczną w zakresie sprzedaży działek z majątku prywatnego, podjęte bez cech zorganizowanej działalności gospodarczej, nie skutkują uznaniem tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług.

Podatnik, ubiegając się o zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodu, winien wykazać ich rzeczywiste poniesienie oraz celowość w kontekście art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. W przypadku nieudokumentowania tych wydatków, organy podatkowe mają prawo do odmowy uznania ich za koszt uzyskania przychodu.

Wydatki ponoszone na rzecz współpracowników działających na podstawie umów cywilnoprawnych (B2B) należy kwalifikować jako wydatki na reprezentację, a tym samym wykluczyć je z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Umowa leasingu podatkowego, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym od osób prawnych, może obejmować nie tylko poszczególne środki trwałe, ale również przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część, co uzasadnia możliwość amortyzacji dodatniej wartości firmy powstałej w wyniku takiej transakcji.

Skarga kasacyjna podlega oddaleniu, ponieważ zarzuty nie korespondowały z podstawą prawną decyzji, tj. art. 22 § 2a O.p., co uniemożliwiało merytoryczną ocenę jej zasadności przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Interpretacja przepisów o uldze na robotyzację wymaga uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków na leasing operacyjny maszyn lub urządzeń fabrycznie nowych, niezależnie od ich stosowania demonstracyjnego, jeżeli wynikają one z umowy leasingu i ostatecznie zmieniają właściciela na leasingobiorcę.

Dowody księgowe mogą stanowić podstawę rozpoznania kosztów uzyskania przychodów jedynie wtedy, gdy są rzetelne, kompletne i wiernie odzwierciedlają rzeczywisty przebieg operacji gospodarczej; samo powołanie się przez podatnika na dobrą wiarę lub brak wiedzy o nadużyciach kontrahenta nie wpływa na wysokość zobowiązania w podatku dochodowym.

Organ interpretacyjny powinien wydać interpretację indywidualną na pisemny wniosek, spełniający wymagania formalne określone dla uzyskania ulgi podatkowej, w przypadku braku formalnych przeszkód do wszczęcia postępowania, nawet przy złożonej metodologii ewidencjonowania kosztów.

Wniesienie skargi do sądu administracyjnego w formie dokumentu elektronicznego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego innego niż e-PUAP nie daje podstaw do odrzucenia skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jeżeli zgodnie