Dla spełnienia warunku przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ wystarczy nabycie udziału we współwłasności wymienionych w nim nieruchomości. Dotyczy to także nabycia ponad własny udział - udziałów innych współwłaścicieli /także spadkobierców/ w nieruchomości - w drodze zniesienia współwłasności

W toku postępowania o umorzenie zaległości podatkowej lub umorzenie zaległych odsetek nie można kwestionować i weryfikować decyzji ustalającej wysokość zaległości podatkowej.

Z gramatycznego brzmienia art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm. obowiązującego do 31 grudnia 1997 r./ nie wynika, ażeby ustawodawca możliwość zaliczenia określonych rzeczy w poczet mienia przesiedlenia, którego przywóz korzysta ze zwolnienia celnego, uzależniał zarówno od nabycia tych rzeczy w kraju pobytu osoby przesiedlającej się, jak

Odbudowę w całości spalonego obiektu budowlanego należy traktować jako budowę obiektu budowlanego z uwzględnieniem w dacie prowadzenia prac budowlanych obowiązującego stanu prawnego.

Przepis art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie ma zastosowania do gruntów, które znajdowały się w dniu 1 sierpnia 1988 r. w posiadaniu osób fizycznych lub prawnych, jeżeli sytuacja prawna takiego gruntu została uregulowana wcześniej na podstawie ostatecznej decyzji administracyjnej.

Zgodnie z przepisami art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ organ celny cofa natychmiast towar za granicę, jeżeli obrót towarowy z zagranicą jest zakazany, chyba że umowy międzynarodowe lub przepisy odrębne przewidują jego przepadek.

1. Wyrok sądu karnego stwierdzający popełnienie przestępstwa /kradzież pieniędzy przez kasjera/ i wymierzający sprawcy karę, nie zawierający orzeczenia na temat przysługującej poszkodowanej firmie wierzytelności w stosunku do sprawcy nie może stanowić podstawy do uznania wierzytelności za nieściągalną w rozumieniu art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych

1. W sytuacji, kiedy dopiero na etapie postępowania odwoławczego zajdą okoliczności faktyczne czyniące postępowanie w sprawie bezprzedmiotowym /art. 105 par. 1 Kpa/ organ odwoławczy wydaje decyzję przewidzianą w zdaniu drugim art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa. Takiemu rozstrzygnięciu nie stoi na przeszkodzie sformułowanie "umarza postępowanie pierwszej instancji", w istocie bowiem znaczy ono tylko tyle, co

1. Skoro przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych są efekty ich działalności gospodarczej /dochód/, to na kwestię uprawdopodobnienia nieściagalności wierzytelności patrzeć trzeba według reguł rządzących racjonalna gospodarką. Nie można wykluczyć, że mogą mieć miejsce przypadki, kiedy niecelowe będzie nie tylko skierowanie wierzytelności na drogę postępowania egzekucyjnego, ale

Przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1996 nr 47 poz. 211 ze zm./ oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 16 czerwca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz innych osób poszukujących pracy /Dz.U. nr 73 poz. 363/ nie wymagają przedłożenia przez osobę zgłaszającą się

1. Stosownie do art. 69 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ decyzja o zwrocie nieruchomości powinna zawierać rozliczenie między Skarbem Państwa lub gminą, na których rzecz dokonano wywłaszczenia, a osobą na której rzecz następuje zwrot. Nie jest dopuszczalne w tym postępowaniu dokonywanie jakichkolwiek rozliczeń

W przypadku podatku obrotowego w sytuacji kiedy w drodze szacunku zostaje ustalona jedynie część podstawy opodatkowania w sposób precyzyjny można wyliczyć część należnego z tego tytułu podatku obrotowego, a w konsekwencji tylko tę część podatku będzie można określić mianem spornej kwoty podatku w rozumieniu par. 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 września 1982 r. w sprawie zakresu

Wykorzystanie w deklaracji VAT-7 kwoty podatku naliczonego będącego nadwyżką rozliczenia podatku od towarów i usług odrębnego podatnika, jakim była spółka cywilna, jest bezspornym nadużyciem przysługującego podatnikowi prawa wynikającego z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Powoływanie się przez stronę

Na postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia o treści żądanej przez osobę ubiegającą się o nie /art. 219 Kpa./ służy stronom prawo wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego po wyczerpaniu środków odwoławczych, jeżeli służyły one stronie w postępowaniu przed właściwym organem.

1. Użycie błędnego sformułowania w uzasadnieniu decyzji, to jest "ustalenie podatku do zapłacenia" zamiast "określenie wysokości podatku za 1992 r ", nie ma znaczenia dla sprawy, gdyż nie mogło ono oznaczać zmiany sposobu powstania zobowiązania w podatku dochodowym. 2. O ile wstrzymanie wykonania decyzji z urzędu czy na wniosek powoduje, że decyzja zarówno ustalająca, jak i określająca, w granicach

Przyrost wartości majątku podatnika /powiększenie swojego majątku przez objęcie akcji o określonej wartości w miejsce dotychczasowych udziałów/ należy /zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /t.j. Dz.U. 1989 nr 27 poz. 147 ze zm./ uznać za dochód podlegający opodatkowaniu na podstawie przepisów tejże ustawy.

1. Uchwały rad gmin, podjęte na podstawie art. 7 ust. 2 i art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/, nie mogą być adresowane do konkretnie /imiennie/ określonych podmiotów: muszą one być adresowane do nieokreślonego kręgu osób, bez względu na to, jakiej faktycznie ich liczby będą dotyczyły. 2. Uchwała rady gminy zwalniająca od podatku konkretnie

Elementarnym wymogiem każdego aktu normatywnego, a już w szczególności aktu powszechnie obowiązującego, jest jego poprawność językowa, a wiec posługiwanie się takimi znakami językowymi, które będą komunikatywne, będą stanowiły jasną i nadającą się do odbioru informację.

Art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie stwarza podstawy prawnej do wyodrębnienia podatku naliczonego przy nabyciu towarów sprzedawanych w ramach sprzedaży udokumentowanej i uwzględniania przy obliczaniu podatku prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tych towarów i usług.

Istota zastawu, także ustawowego z art. 23 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, polega na indywidualizacji przedmiotu zastawu. Stąd postępowanie egzekucyjne w przedmiocie wierzytelności pieniężnej zabezpieczonej zastawem na rzeczy będzie w przypadku egzekucji sądowej toczyć się w trybie art. 844-879 Kpc, a w przypadku egzekucji administracyjnej

Skoro "stłuczki" są normalnym następstwem działalności związanej z handlem butelkowanymi napojami, to rzeczywista wartość tych stłuczek winna zostać co do zasady uwzględniona jako koszt uzyskania przychodu /art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Jeżeli decyzja o warunkach zabudowy nie została wydana względnie została wzruszona, brak jest podstaw do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę. Brak jest również podstaw do zawieszenia postępowania w przedmiocie pozwolenia na budowę, jeżeli inwestor nie legitymuje się ostateczną decyzją o warunkach zabudowy.

1. Przepis art. 12 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku wyrównawczym /Dz.U. nr 42 poz. 188 ze zm./ nie uprawnia do przyjęcia, że zobowiązanie w podatku wyrównawczym powstawało z mocy prawa. 2. Wynagrodzenie za utwór będący przedmiotem prawa autorskiego /wynagrodzenie ze sprzedaży prawa autorskiego/ podlegało podatkowi wyrównawczemu jako przychód stanowiący inny dochód w rozumieniu art. 1 i art.