Organ nadzoru rozstrzyga o zastosowaniu kar pieniężnych w ramach uznania administracyjnego, o czym świadczy użycie w cytowanym przepisie prawa wyrażenia "może nakładać". Kara pieniężna przewidziana w art. 83 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./ jest karą administracyjną o charakterze dyscyplinującym i represyjnym. Nie może być

W art. 37i ust. 1 pkt f ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62 ze zm./ stwierdzono, że osoba fizyczna winna zawierać umowę ubezpieczenia o odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia działalności brokerskiej. Brak tego rodzaju umowy zdaniem Sądu powoduje konieczność cofnięcie zezwolenia na prowadzenie działalności brokerskiej bez względu na to czy

Zmiana sposobu użytkowania samego tylko budynku, nie musi, ale może się wiązać ze zmianą sposobu zagospodarowania terenu.

Organ podatkowy nie może odmówić uchylenia decyzji ostatecznej z przyczyn określonych w art. 245 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, jeżeli kwota podatku wynikająca z tej decyzji została przez podatnika uiszczona przed upływem przedawnienia.

Do czasu nowelizacji ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy /t.j. Dz.U. 2002 nr 76 poz. 693/ dokonanej z dniem 8 listopada 2001 r. nie było żadnych podstaw prawnych do przyznania żołnierzowi zawodowemu pełniącemu służbę prawa do zasiłku pogrzebowego po zmarłych rodzicach współmałżonka /teścia, teściowej/. W takiej sytuacji określenie pojęcia członka rodziny żołnierza zawodowego uprawnionego

Zmiana uchwały budżetowej w drodze uchwały rady miasta /gminy/ w zakresie rezerw nie jest tożsama z dysponowaniem rezerwami w rozumieniu art. 128 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych /Dz.U. nr 155 poz. 1014 ze zm./. zmianę uchwały budżetowej bowiem może gmina osiągnąć w tym zakresie bez konieczności angażowania swojej rady, tj. w drodze czynności wykonawczej zarządu

do dnia 19 października 2001 r. tj. do dnia wejścia w życie art. 139 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./, dodanym przez art. 1 pkt 39 lit. "b" ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. /Dz.U. nr 100 poz. 1084/ orzeczenia dyscyplinarne nie podlegały kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego. Nie oznacza to jednak, iż w stosunku do postępowania o stwierdzenie nieważności

Decyzja organu celnego dokonującego kwalifikacji importowanego towaru według kodu PCN ma wiążący charakter dla organów podatkowych.

Decyzje wydawane na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ tj.: decyzje określające kwoty, o które chodzi w powołanym przepisie, w innej wysokości aniżeli zadeklarowana przez podatnika mają charakter deklaratoryjny /art. 21 par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137

Rozlewanie gazu do butli gazowych, rozprowadzonych na użytek ludności jest działalnością o charakterze komunalnych usług konsumpcyjnych i jako taka należy do "usług podstawowych" /określenie z tekstu planu zagospodarowania przestrzennego/.

1. Umowa o częściowe zniesienie współwłasności nieruchomości posiada skutek prawnorzeczowy i skarżący stał się współwłaścicielem nieruchomości już w dacie zawarcia tej umowy przed notariuszem. 2. Fakt wpisania w dziale III Księgi Wieczystej ostrzeżenia o zakazie zbywania i obciążania udziału innych współwłaścicieli nie ma żadnego znaczenia dla oceny prawa skarżącego do dysponowania nieruchomością na

Skoro decyzja nakazująca rozbiórkę budynku mieszkalnego jest ostateczna i funkcjonuje w obrocie prawnym, słusznie organy orzekające w sprawie negatywnie rozpatrzyły wniosek o wydanie pozwolenia na wykonanie w tym budynku przyłącza gazowego i wewnętrznej instalacji gazowej.

Wydanie inwestorowi decyzji o pozwoleniu na budowę w sytuacji, gdy decyzja o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu była wydana na rzecz inwestora zastępczego, nie uzasadnia orzeczenia o stwierdzeniu nieważności pozwolenia na budowę. Nie w każdym też wypadku zasadne jest stwierdzenie nieważności pozwolenia na budowę inwestycji realizowanej etapami. Nie występuje zwłaszcza przesłanka

W art. 50 ust. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie określono terminu wydawania przez organ budowlany decyzji nakładającej na inwestora obowiązek uzyskania pozwolenia na wykonanie określonego obiektu lub robót budowlanych, ma jąć jednak na względzie, że ustawa daje organowi /ust. 2/ 30 dni na zajęcie stanowiska w sprawie złożonego zgłoszenia, należy przyjąć

Stosownie do art. 10 ustawy z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej (...) od 23 lutego 2000 r. art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu i wymianie gruntów /Dz.U. 1989 nr 58 poz. 349/ otrzymał następujące brzmienie: "Postępowanie scaleniowe lub wymienne przeprowadza na koszt Skarbu Państwa z zastosowaniem art. 4

Utworzone w związku z zabudową części korytarza piwnicznego pomieszczenie zachowuje charakter pomieszczeń na które przeznaczono tę część budynku i będzie użytkowane tak jak i one, tzn. jako piwnica.

Decyzja wydana na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie może ograniczać się do nakazania inwestorowi, właścicielowi lub zarządcy przedłożenia określonej dokumentacji, ekspertyz i ocen, ale musi wskazywać przede wszystkim konkretne czynności faktyczne mające na celu doprowadzenie wykonywanych robót do stanu zgodnego z prawem.

Zasada trwałości ostatecznych decyzji administracyjnych /art. 16 par. 1 zd. 1 Kpa/ wymaga ścisłego przestrzegania granic rozpoznania sprawy przeznaczonych dla konkretnego, przewidzianego przez kodeks postępowania administracyjnego trybu eliminacji z obrotu prawnego ostatecznej decyzji administracyjnej. Przesłanki stosowania każdego z tych trybów nie mogą być stosowane zamiennie, bądź łącznie w ramach

Rejestracja przez przedsiębiorcę znaku towarowego, którego elementem jest znak towarowy konkurenta, funkcjonującego na rynku od wielu już lat, pozwala na przyjęcie domniemania, że wspomniany przedsiębiorca świadomie naruszył cudze prawo własności, a także i zasady współżycia społecznego. Tym samym istnieją uzasadnione podstawy do unieważnienia prawa z rejestracji na podstawie art. 8 pkt 1 ustawy z

Nie może być traktowane, zwłaszcza jako wypełnienie przez osobę ubiegającą się o wydanie pozwolenia na budowę obowiązku wykazania prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, określonego w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/, powoływanie się - zamiast wyraźnej zgody - na milczenie podmiotu, od którego zależy powstanie wymaganego

Organ odwoławczy mimo cofnięcia odwołania winien decyzję organu pierwszej instancji poddać kontroli w aspekcie naruszenia prawa, stosownie do treści art. 137 Kpa. W przypadku cofnięcia odwołania przed rozpoznaniem sprawy przez organ odwoławczy powstaje sytuacja prawna, w której wydana została decyzja przez organ I instancji, a ustawodawca uznał za konieczne, by organ odwoławczy sprawdził, po cofnięciu

O braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.

Przewidziany w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 140 ze zm./ wymóg zachowania określonej odległości od granicy działki jest niezgodny z upoważnieniem ustawowym zawartym w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106

Przepis art. 156 Kpa daje podstawy do stwierdzenia nieważności decyzji nieostatecznych. W orzecznictwie NSA dość wcześnie ukształtowało się stanowisko, co do stosunku postępowania odwoławczego do postępowania w trybie nadzoru. W przypadku gdy zostało wniesione odwołanie, w trakcie postępowania odwoławczego organ odwoławczy nie może orzekać na podstawie art. 156 Kpa, z uwagi na inny zakres i charakter